ถนนนักเขียนที่คิดถึง
สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่รู้จักถนนนักเขียนนี้ในปี พ.ศ. 2549 หรือ 2548 ราว ๆ นี้ค่ะ ปีนี้ พ.ศ. 2566 ก็ราว 17 ปีแล้วนะคะ วันนี้กลับมาตั้งกระทู้เพราะเห็นการเปลี่ยนแปลงในโลกหลายอย่าง ดิฉันลงนิยายที่นี่ครั้งแรก แบบเขียนตามวัย ตามความรู้ ณ เวลานั้น ได้รับการแนะนำและ “สับ” มากมายจากครูบาอาจารย์ที่นี่ในสมัยนั้น มีทั้งความกลัวและความอยากที่จะเผยแพร่ เพราะคิดว่าอย่างน้อยก็มีคนอ่านให้
ต่อมามี Bloggang ก็ย้ายไปทำ สุดท้ายนิยายเรื่องแรกนั้นก็ได้รับการตีพิมพ์แบบงง ๆ เพราะนักอ่านขอให้ส่งสำนักพิมพ์ ดิฉันแค่เขียนเล่น ๆ เป็นที่ระลึกค่ะ
ถนนนักเขียนวันนั้น พาดิฉันมาไกลจนวันนี้ ถนนนักเขียนคือบ้าน คือครู ที่กล้าตำหนิ กล้าพูดคำว่าไม่ซื้อ ที่แปลว่าไม่เชื่อ แล้วก็สอนดิฉันให้แก้ไขงานตัวเอง นับว่าเป็นช่วงเวลาที่งดงามทีเดียว
มาครั้งนี้คิดว่า ถนนนักเขียนอาจจะไม่เหมือนเดิม แต่ดิฉันว่าเจตนารมณ์ของคนที่อยากมาลงงานที่นี่ คงไม่ต่างจากสมัยก่อนนัก ดิฉันมีงานมาอีกเรื่อย ๆ แต่ก็ดูแลเองหมด ไม่มีสัญญากับใคร การกลัวว่ากระทู้จะลงคลังก็ไม่น่าห่วง ยิ่งกว่านั้นก็คือ ระบบ Google AdSense ที่ Pantip ไปร่วมมา ทำให้เราพอจะมีช่องทางมีค่าขนม ขอบคุณที่เปิดโอกาสดี ๆ ให้สังคมนี้ด้วยค่ะ
ไว้จะเอานิยายที่ผู้เขียนไม่ดูทีวีเป็นกิจวัตรอีกเลย ตั้งแต่ที่เข้ามาถนนนักเขียนแห่งนี้ เพราะเกรงจะติดสำนวนหรือไปได้อะไรมา อยากเขียนงานที่เป็นตัวเองที่สุด และยังไม่อ่านนิยายสมัยใหม่จบเลย ดิฉันอาจจะดักดานพอสมควร เพราะรักนิยายเก่า ๆ มาก แล้วก็อยากอ่านแบบที่ตัวเองอยากอ่านเท่านั้น ถ้าครูบาอาจารย์มองเห็นหนูทางนี้ หรือผ่านมา ขอกราบสวัสดีที่ทำให้มีวันนี้ด้วยนะคะ
ถนนนักเขียนที่คิดถึง ตั้งแต่ พ.ศ. 2549
สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่รู้จักถนนนักเขียนนี้ในปี พ.ศ. 2549 หรือ 2548 ราว ๆ นี้ค่ะ ปีนี้ พ.ศ. 2566 ก็ราว 17 ปีแล้วนะคะ วันนี้กลับมาตั้งกระทู้เพราะเห็นการเปลี่ยนแปลงในโลกหลายอย่าง ดิฉันลงนิยายที่นี่ครั้งแรก แบบเขียนตามวัย ตามความรู้ ณ เวลานั้น ได้รับการแนะนำและ “สับ” มากมายจากครูบาอาจารย์ที่นี่ในสมัยนั้น มีทั้งความกลัวและความอยากที่จะเผยแพร่ เพราะคิดว่าอย่างน้อยก็มีคนอ่านให้
ต่อมามี Bloggang ก็ย้ายไปทำ สุดท้ายนิยายเรื่องแรกนั้นก็ได้รับการตีพิมพ์แบบงง ๆ เพราะนักอ่านขอให้ส่งสำนักพิมพ์ ดิฉันแค่เขียนเล่น ๆ เป็นที่ระลึกค่ะ
ถนนนักเขียนวันนั้น พาดิฉันมาไกลจนวันนี้ ถนนนักเขียนคือบ้าน คือครู ที่กล้าตำหนิ กล้าพูดคำว่าไม่ซื้อ ที่แปลว่าไม่เชื่อ แล้วก็สอนดิฉันให้แก้ไขงานตัวเอง นับว่าเป็นช่วงเวลาที่งดงามทีเดียว
มาครั้งนี้คิดว่า ถนนนักเขียนอาจจะไม่เหมือนเดิม แต่ดิฉันว่าเจตนารมณ์ของคนที่อยากมาลงงานที่นี่ คงไม่ต่างจากสมัยก่อนนัก ดิฉันมีงานมาอีกเรื่อย ๆ แต่ก็ดูแลเองหมด ไม่มีสัญญากับใคร การกลัวว่ากระทู้จะลงคลังก็ไม่น่าห่วง ยิ่งกว่านั้นก็คือ ระบบ Google AdSense ที่ Pantip ไปร่วมมา ทำให้เราพอจะมีช่องทางมีค่าขนม ขอบคุณที่เปิดโอกาสดี ๆ ให้สังคมนี้ด้วยค่ะ
ไว้จะเอานิยายที่ผู้เขียนไม่ดูทีวีเป็นกิจวัตรอีกเลย ตั้งแต่ที่เข้ามาถนนนักเขียนแห่งนี้ เพราะเกรงจะติดสำนวนหรือไปได้อะไรมา อยากเขียนงานที่เป็นตัวเองที่สุด และยังไม่อ่านนิยายสมัยใหม่จบเลย ดิฉันอาจจะดักดานพอสมควร เพราะรักนิยายเก่า ๆ มาก แล้วก็อยากอ่านแบบที่ตัวเองอยากอ่านเท่านั้น ถ้าครูบาอาจารย์มองเห็นหนูทางนี้ หรือผ่านมา ขอกราบสวัสดีที่ทำให้มีวันนี้ด้วยนะคะ