พอรู้ความจริงว่าทำไมเขาเฟดออกจากเรา แล้งเราช้อค เราได้แต่นึก เป็นเพราะเรื่องนี้เองหรอ ที่เขาไม่ไปกับเราต่อ ไม่เล่นไม่คุยไม่ทักไม่หากันต่อ เรารักตัวเองมากค่ะ ให้กำลังใจตัวเองเสมอ แทบจะไม่ทำให้ตัวเองเสียใจหรืออะไรเลย จนรู้ความจริงนี้ เราคิดเลยว่า เพราะเรายังเก่งไม่พอจริงๆหรอที่จะอยู่ข้างเขา เราต้องเก่งขนาดไหน เราปรับไปด้วยกันไม่ได้หรอ ในขณะที่เราพยายามมองข้ามข้อเสียกับเขาไปแทบจะลืมด้วยซ้ำ เพราะเขาดีกับเราจนกลบปัญหานั้นออกไป เรื่องดีๆเกิดขึ้นระหว่างเรา เรานึกแต่ภาพนั้น จนถึงช่วงที่เขาเดินออกไปจากชีวิตเรา เราเคยมีกันทุกวัน เราผูกพันธ์กับเขามากจริงๆค่ะ แล้วเรารักเขามากจริงๆ ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็ตาม แต่ยินดีทุกทางที่เขาเดิน ให้กำลังใจเขาตลอดไม่ว่าเขาจะทำไรอะไร แข่งอะไร สอบอะไร เขาเป็นคนที่เก่งมากเก่งจริงๆหัวไวกว่าเรา เราเลยคิดว่า เราไม่มีค่าพอเลยหรอ ที่ตั้งใจทำให้ทั้งหมดแทบไม่หวังผลขอแต่เขามีความสุขเล่นสนุกกินอิ่มทุกวัน มีสักเสี้ยวไหมที่นึกขึ้นมา หรือเขาไม่ได้นึกเลยนะ พอรู้เหตุผลที่เขาไปจากเรา เราก็กระจ่างจากที่ใจหายกลายเป็นช็อคหรืออะไรก็ตาม ไม่คิดว่าจะเป็นเหตุผลนี้จริงๆค่ะ แต่คสามจริงอีกอย่างคือ เขาไปแอบชอบอีกคนที่เก่งกว่าเขาจริงๆ ไวจริงๆค่ะ เหมือนที่ผ่านมาไม่มีไรเกิดขึ้น แล้วเราที่อยู่ตรงนี้ล่ะ ทำยังไงดีคะ ไม่อยากรู้นึกอะไรแบบนี้อีกแล้ว
[code]ใส่โค้ด
[/code]
เขาบอกว่าเขาชอบคนเก่งที่เก่งกว่าเขา ส่วนเราชอบเขาที่เขาดีกับเรา ทำยังไงให้รู้สึกไม่ด้อยค่าตัวเองดีคะ ?
[/code]