ขอถามความเห็นหน่อยครับว่า "ผมควรจะนับผู้ชายคนนี้เป็นพ่ออยู่อีกดีหรือเปล่าครับ" ?

อาจจะเป็นกระทู้ระบาย ที่ขอระบายความรู้สึกอัดอั้นในใจหน่อยนะคะ เราเกิดมาในตอนที่พ่อแม่ลำบาก เลยไม่สามารถดูแลเลี้ยงดูเราได้ เลยหอบเราใส่ผ้าขนหนูมาตอนอายุ 1เดือน เอามาให้ปู่ย่าเลี้ยง แล้วเขาสองคนก็ไปใช

ปู่กับย่าเสียไปนานแล้ว ปู่กับย่ามีลูก 2คน คือ ลุงกับพ่อ ลุงเป็นผู้จัดการมรดก(ไม่แน่ใจว่าโดยคำสั่งศาลหรือไม่) ซึ่งมรดกคือที่ดินของปู่และย่า จากนั้นอีกประมาณ 20+ปี ลุงจึงโอนที่ดินในส่วนของพ่อให้กับพ่อ

เด็กชายอายุ12ปี แม่แยกทางกับพ่อเด็กตั้งแต่ยังเล็ก เด็กอยู่กับพ่อ และปู่ย่า แม่ไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงดู ปัจจุบันติดต่อแม่ไม่ได้ พ่อแม่เด็กไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันและไม่ได้จดทะเบียนรับรองบุตร ปู่จดทะเบียน

ฉันอาศัยอยู่กับปู่ย่า ที่ต่างจังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ทุกอย่างดูปกติดี จนวันหนึ่งฉันเริ่มสังเกตว่าปู่ไม่เหมือนเดิม.. เรื่องที่จะเล่านี้ เกิดขึ้นเมื่อ20ปีก่อน ในตอนที่ฉันอายุ 12 ย่าง 13ปี ตอนน

เรามีลูกสาวอยู่หนึ่งคน ลูกสาวได้อาศัยอยู่กับปู่ย่ามาตั้งแต่เด็กๆพ่อของเด็กเสียชีวิตไปนานแล้ว ลูกเลยไม่ได้อยู่กับเราเพราะปู่กับย่าเขาขอไว้ให้อยู่กับเขาแล้วเค้าจะแบ่งที่ดินทรัพย์สินที่เป็นส่วนของพ่อเด็ก

คุณปู่กับคุณย่าของฉันเพิ่งเสียไป ท่านทั้งสองไม่ใช่ปู่กับย่าของฉันแท้ๆ แต่ท่านเลี้ยงดูย่าแท้ๆฉัน พ่อฉัน และฉันมา คือประมาณว่าท่านเป็นญาติห่างๆ แต่ฉันนับถือท่านทั้งสองเป็นปู่ย่า ปู่ฉันมีลูกสาวติดมาคนนึง

คือเรื่องมีอยู่ว่า ย่าเรามีลูก 4 คน มีพ่อเรา ป้าๆและน้าสาว ขอเรียกพวกนางว่า 3 สาว ย่ามีที่ดินที่เป็นที่อยู่อาศัยเป็นมรดก พอลูกๆโตขึ้น 3สาวก้อได้แต่งงาน แยกย้ายไปมีครอบครัวเป็นของตัวเอง พ่อเราแต่งกับแม

เรื่องมีอยู่ว่า ญาติซึ่งเป็นน้องสาวแม่กับสามีและลูกมาอยู่ด้วย และที่บ้านเป็นครอบครัวใหญ่ มีพ่อ แม่ ​ย่า น้อง และเด็กอีก3คน เรานานๆกลับบ้านที​ ต่อมาญาติได้ย้ายออกไปอยู่บ้านเช่าแต่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน

🙇🏻‍♀️🙇🏻‍♀️🙇🏻‍♀️ *​ปิด* ***เข้าใจทุกคนนะคะ ***หนูยังรักแม่อยู่ค่ะรักเท้าที่แม่ส่งความรักมา ถึงบอกเกลียดแต่แม่ คือ แม่ ส่วนพ่อ หนูขอพูดตรงไปค่ะ เกลียด มันอาจจะขัดใจทุกคน แต่หนูแค่อยากมาหาท