หนูอายุ 14 ค่ะ หนูมาอยู่กับปู่ย่าตั้งแต่เด็กเพราะพ่อแม่ต้องทำงานหาเงิน ตอนเด็กๆเลยหนูอยู่กับปู่ที่เป็นญาติเขาเลี้ยงหนูดีมากๆ แต่ก็ต้องกลับมาอยู่บ้านอยู่ดี หนูโตมากับป้า ป้าที่กินเหล้าทุกวัน พอเมาก็มาอาละวาดที่บ้าน ด่าหมดไม่สนว่าเป็นใคร แม้กระทั่งย่ากับปู่ที่เป็นพ่อแม่แท้ๆกับปู่นี่ท่าทางเขาจะเกลียดเข้าไส้เลยค่ะ เขาน่าจะเก็บกดหรือป่าวไม่แน่ใจ ตอนเด็กๆเขาชอบเล่าว่าโดนห้าม โดนตีอยู่คนเดียวตั้งแต่เด็ก แล้วเขาชอบมาอาละวาดกับหนูกับน้องกวาดเอาทุกเรื่องมาด่าเกือบทุกวัน โดยเฉพาะเรื่องหนูมีแฟน หนูยอมรับเลยว่าหนํกับแฟนทำเรื่องไม่ดีเชิงชู้สาวในโรงเรียน(กอด หอมกันค่ะ)จนครูโทรมาคุยกับผู้ปกครองอันนี้หนูผิดจริง หนูพึ่งมารู้ตัวเลยว่าไม่ควรตอนที่ครูเตือนค่ะ ซึ่งหนูก็ยอมรับและสัญญากับตัวเองจะไม่เกิดขึ้นอีก มันสามารถทำได้แต่ไม่ใช่ตอนนี้ไม่ใช่สถานที่แบบนี้ ต้องเป็นตอนที่สามารถแยกแยะอะไรได้เองว่าอะไรควรไม่ควร หนูว่าคงอีกนานเลยล่ะค่ะ กลับมาเรื่องในครอบครัว ตั้งแต่เขารู้ว่าหนูมีแฟนเขาก็แซวๆบ้าง เตือนบ้าง จนครูโทรมาเขาก็หนักกว่าเดิม เขาก็มาเตือนนะคะอันนี้หนูเข้าใจมากๆเลย แต่ส่วนใหญ่และหลังจากนั้นออกแนวด่าและแซะมากกว่า มีอยู่วันนึงหนูเรียนพิเศษเสร็จมันมืดแล้วฝนตกด้วยป้าเลยมารับ หนูยืนอยู่กับแฟนหน้าเรียนพิเศษแค่ยืนเฉยๆนะคะครูก็อยู่ด้านใน พอป้ามารับแฟนหนูก็ไหว้ป้า กลับมาบ้านเหมือนจะเมาอยู่นิดหน่อยบอกกับหนูว่าแค่มองตาก็รู้นิสัย รู้พฤติกรรมว่าล่าแต้ม วันต่อมาพอเลิกเรียนพิเศษป้าก็มาคุยกับแฟน แฟนทักมาถามหนูว่าเมื่อวานมีอะไรทั้งๆที่แฟนแค่ยกมือไหว้ ต่อจากนี้ไปหนูว่าครอบครัวของหนูคงไม่ยอมรับเรื่องนี้แน่ ต่างจากครอบครัวแฟนราวกับฟ้ากับเหว มีอีกเรื่องค่ะพ่อแม่หนูก็เป็นหนี้ด้วย ป้าชอบมาพูดกับหนูเรื่องนี้บอกว่าทุกวันนี้ใช้แต่เงินเขาเพราะแม่ส่งเงินมาเดือนละ 10,000 มันไม่พอใช้สำหรับหนูกับน้องอันนี้หนูเข้าใจหนูพยายามประหยัด เขาบอกว่าเขาไม่อยากเลี้ยงแล้ว พูดทุกวันพูดซ้ำๆ ไม่รู้เป็นที่นิสัยเขามั้ยคุยกับย่าก็ไม่เคยคุยดีๆ ย่าถามดีๆ หรือพูดอะไรเขาก็ตะคอกใส่ตลอดเลย ทั้งบ้านไม่มีใครชอบคนที่โวยวายแบบนี้ อาจจะเรียกว่าหนูมาระบายก็ได้ค่ะ หนูอึดอัดมาก โดนแบบนี้เกือบทุกวัน หวะงว่าจะชินแต่ก็ไม่ชินสักที ขอบคุณนะคะสำหรับคนที่อ่าน ตอนนี้หนูกำลังฝึกถัก
โครเชต์ด้วยค่ะ เผื่อเอามาขายเป็นรายได้ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ