โดนดุโดนเสียดสีมากเกินไป

ผมมาอยู่กับปู่กับย่าตั้งแต่อายุ5-6ขวบ ปกติเป็นคนติดแม่มาก แต่ต้องมาอยู่กับปู่กับย่าเพราะปู่ย่าอยากให้มาอยู่ด้วย บ้านแม่กับบ้านปู่ย่าห่างกัน20กว่ากิโล ผมก็มาเรียนหนังสือในตัวเมืองเพราะบ้านปู่ย่าอยู่ตัวเมือง ปู่เป็นปลัดจังหวัดและก็เป็นนักการเมืองที่มีชื่อเสียงก็ว่าได้ ส่วนย่าเป็นครู ซึ่งทั้ง2ท่านเกษียณแล้ว ท่านอยากให้หลานมาอยู่ด้วย แม่ก็เลยให้มาอยู่กับปู่กับย่าตั้งแต่5-6ขวบ แต่แม่ก็จะมารับทุกวันศุกร์ไปอยู่กับแม่เสาร์อาทิตย์ วันจันทร์ก็กลับมาอยู่กับปู่กับย่า ปู่เป็นคนที่อารมณ์ร้อน เพราะแกเคยเป็นเจ้านายคน แกเอามาใช้กับหลานคือ ดุ ว่า แต่ก็เข้าใจว่าดุเพราะรัก ย่าเป็นคนชอบบ่น ท่านทั้ง2เลี้ยงดูอบรมดีมาก แต่พอโตขึ้นเรื่อยๆ พ่อแม่ก็แยกทางกันย่าก็ทะเล่ะกับแม่ จำได้เลยว่าย่าพูดว่ามาเอาลูกกลับกูเลี้ยงมาให้ตั้ง10กว่าปี ย่าก็ไม่ค่อยอยากให้คุยกับแม่ยิ่งนับวันยิงกีดกันมากยิ่งขัน จากกลับบ้านสัปดาห์ละครั้งก็เปลี่ยนเป็น2สัปดาห์ต่อครั้ง จาก2สัปดาห์ก็เปลี่ยนเป็นเดือน จากเดือนก็เป็น2-3เดือนต่อครั้งถึงจะได้เจอหน้าแม่ คิดถึงแม่มาก แต่แม่ก็โทรมาทุกวัน แล้วพอไม่ได้กลับอยู่กับย่าตั้งแต่อายุ5-6ขวบจนถึงปัจุบันก็อายุ15แล้ว เหตุการณ์ต่างไปก็เปลี่ยนไป วันนั้นกลับบ้านไปหาแม่ ทั้งที่ขออนุญาตแล้ว แต่พอกลับมาปู่ด่าว่า ไม่ต้องเข้าบ้าน นั่งอยู่ข้างนอก คือแบบวันนั้นร้อวไห้คนเดียวอยู่ด้านนอก แล้วปู่ก็พูดว่า ถ้าไปอีกมาขนเสื้อผ้ากลับเลย คือแบบนอยมาก นับวันยิ่งใช้คำรุนแรง ผมกลัวเป็นคนเก็บกดมาก เพราะในแต่บะครั้งที่ท่านว่า ท่านจะใช้ถ้อยคำที่รุนแรงมาก เหมือนวันนี้ผมก็นอนอยู่ในห้อง ปู่เดินมาแล้วตะโกนเข้ามาว่า นอนหรือตาย ทำไมเรียกไม่แล้วไม่ขานรับ คือแบบอะไรวะ อยากกลับไปหาแม่ แม่บอกว่ากลับมาเลยลูก ทุกวันนี้ก็คอลกับแม่ทุกวัน ตากับยายบอกว่าให้อดทนนะลูก เรียนจบก็มาอยู่บ้านเรา อดทนนะ คือคิดถึงตายายคิดถึงแม่ ขอคำแนะนำหน่อยครับว่าควรทำยังไง