ลิลิตเพชรมงกุฎ ตอนระงับราคะ

ผู้ไม่รู้อยู่ ไม่เห็นอยู่ ซึ่งรากเหง้าของอุปธิ. .............................. หลงว่าเป็นอรหันต์ เพราะมีใจน้อมไปนิพพาน แต่ขาดความเพียร ผลคือ.. ..................... สุนักขัตตะ เป็นไปได้ที่ภิกษุบางรูป

รู้ทุกข์ เห็นทุกข์ กำหนดทุกข์เป็น จะไม่ทุกข์ รู้ว่าทุกข์ ใจไม่เห็นทุกข์ กำหนดทุกข์ไม่เป็น ก็หลงทุกข์ รู้ว่าทุกข์ เสพไปก็เป็นทุกข์แต่ใจอยากเสพ เพราะติดใจในรสของตัณหา ติดใจในรส ของกาม ราคะ ไปเอาเมียเด

.. เพียงพานพบ สบตา ทำว้าวุ่น เหมือนอบอุ่น ไอแสง แห่งดาวเหนือ คิ้วคางแก้ม แต้มแตะ กระแจะเจือ อยากจะเงื้อ มือเงื้อม ฉุดเอื้อมมา .. หรือบุพเพ เล่ห์ลวง ได้ทวงทัก เร่งให้รัก รักรัก เสียหนักหนา กามเทพ องค

อนิจจังภาวนาว่ากุศล พากันบ่นวุ่นวุ่นบุญที่ไหน จังแต่ปากใจยังไม่จังใจ ต่อเมื่อไรสังเวชจิตอนิจจัง หลงโลภลาภบาปก็รู้อยู่ว่าบาป กิเลสหยาบยังไม่สุขย่อมทุกขัง ตัณหาหากชักนำให้กำบัง เอาธรรมตั้งขมกดให้ปลดร้อน

สัมโมหวิโนทนี อรรถกถาพระวิภังคปกรณ์ แปล ๔.สัจจวิภังค หน้า๑๒๕ วรรณนานิเทศวาร นิเทศทุกขสัจจ์ บัดนี้ พระผู้มีพระภาคเพื่อจะทรงแสดงจำแนกทุกข์เป็นต้น ที่ทรงยกขึ้นแสดงไว้โดยสังเขป จึงทรงเริ่มนิเทศวารนี้ว่า

36. ตญจ กมฺมํ กตํ สาธุ ยํ กตฺวา นานุตปฺปติ กรรมใดที่ทำแล้วไม่เดือดร้อนใจในภายหลัง กรรมนั้นแลเป็นกรรมดี กรรมใดจิตใคร่แย้ม.......แจ่มใส ไม่ขุ่นข้องหมองใน........อดีตแล้ นึกแล้วปริ่มสุขใจ..........ไม

เรื่อง “พระสุภาเถรีภิกษุณี พระเถรีผู้แกร่งกล้า” อิสตรีผู้ครองเพศพรหมจรรย์มุ่งหวังความหลุดพ้น กับพาลชนผู้ลุ่มหลงกามารมณ์ ๏ บรรลุอนาคามีผลภายใน ๓ วันหลังออกบวช ภิกษุณีนางหนึ่งอาศัยป่าด้านท

ลิลิตดั้น ละเลย ร่ายดั้น @ เทพไท้ข้าฯน้อมนบ กราบเคารพโปรดพร ซึ่งสอนให้รู้ใช้ ปัญญาได้เกิดผล ดลลิลิตดั้นไพเราะ เหมาะควรแก่กาลสถาน แลบุค- คลเฮย วอนมุ่งหวังให้ได้ ดั่งประสงค์ โคลงสองดั้น @ ประจงจารเรื