ฝันถึงอีกตัวตนนึงที่ไม่ใช่เรา กำลังเสียใจเพราะคนที่รักตาย

เป็นฝันที่ทำให้ผมน้ำตาใหลตอนตื่นเลยครับ ตอนนี้ผมค่อยๆลืมความฝันนั้นแล้วเลยรีบพิมพ์ก่อน ในฝันเหมือนจะเป็นความรู้กสึกว่าไม่ใช่ตัวตนของผมเลย เหมือนกำลังย้อนไปในสมัยเรียนมัธยม (อ้อปัจจุบันผมกำลังเรียนอยู่มหาลัยนะครับ) ผมจำได้ว่าโคตรเป็นเรื่องราวที่นานมาก คุยกันเยอะมาก ซึ่งล้วนเป็นคนแปลกหน้าทั้งนั้น แต่มีความสุขอย่างกับเป็นเพื่อนสนิทกัน ในกลุ่มก็มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะรู้สึกดีด้วย(อารมณ์เหมือนชอบกันทั้งสองฝ่าย)ผมยังจำหน้าเธอได้ชัดเลยก็ถูกสเปคผมพอสมควร เราคุยกันหัวเราะกันนานมากแต่กลับจำบทพูดนั้นไม่ได้สักคำ จนกระทั่งเธอมองหน้าผม จนผมสดุ้งตื่นมาพักนึง ผมก็มองมือถึอว่ากี่โมงแล้ว (ผมพึ่งกลับมาบ้านตอน2ทุ่มครับด้วยความที่ถอดรอฃเท้ามาก็พุ่งหาเตียงเพราะความเหนื่อยเลยคล้อยหลับไป) พอผมเห็นว่าที่ผมสดุ้งตื่น ก็ประมาณ5ทุ่มครึ่งเลยถือโอกาศหลับต่อซะเลย พอผมหลับไปแล้วผมดูเหมือนจะฝันเรื่องเดิมในทันที อยู่ๆความเศร้าความเสียใจก็โถมเข้ามาในความสึกของผม ตอนนั้นเหมือนจะเข้ามาในห้องเรียน ทุกคนทำหน้าเศร้ากันหมด อยู่ๆตัวผมก็เดินเข้าไปกอดผู้หญิงที่ดูเหมือนจะชอบพอกันในฝันครั้งแรกร้องไห้ออกมา นี่เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวเลยที่ผมได้ยินเสียงคำพูดตัวเอง"แล้วเราจะได้เจอกันอีก"สิ้นเสียงคำพูดนั้นดูเหมือนเธอจะร้องไห้ออกมาแล้วอยู่ๆเธอก็หายไปเหลือเพียงโต๊ะเปล่าๆไม่มีใครนั้ง ผมเห็นแบบนั้นเลยรู้สึกเศร้ามากๆ แล้วภาพก็รันไปแบบรวดเร็วเลย จนไปจบอยู่หน้างานศพ ซึ่งผมก็พยามมองไปในรูปนั้นแต่ยิ่งพยามเพ่งมองเท่าใหร่ ภาพในรูปก็ยิ่งห่างออกไปเรื่อยๆ จนผมรู้สึกเหนื่อยเลยนั่งลง แล้วผมก็ร้องไห้ออกมา จนผมสดุ้งตื่น ก็ผมว่าตัวเองน้ำตากำลังใหล ผมลุกไปหยิบมือถืออีกครั้งพบว่าตอนนี้7โมงแล้ว อยู่ๆผมก็ค่อยๆลืมความฝันนั้นเลยรีบมาเขียนก่อนที่ตีวเองจะลืม.(ผมเป็นคนที่แทบจะไม่ฝันนานๆแบบนี้เลยครับ)ผมเลยมานั่งคิดว่าในฝันทำใมผมในฝันถึงเสียใจอะไรขนาดนั้นก็เลยนึกขึ้นได้แล้วว่าภาพที่อยู่หน้าตู้งานศพเป็นภาพของผู้หญิงในฝันที่ชอบกันนั้นเอง ผมก็ยังงงกับตัวเองว่าทำใมในฝันถึงมองไม่ชัดแต่ตื่นพอนึกภาพมันก็นึกชัดกว่าในฝันซะอีก ตอนนี้ผมค่อยๆจะลืมความฝันนี้ไปแล้วว เลยรีบพิมพ์เพราะกลัวลืม