สวัสดีค่ะ เราอยากจะเล่าเกี่ยวกับชีวิตที่เจอมา เพราะมันเป็นสาเหตุที่ทำให้เรารู้สึกไม่สบายใจแบบนี้มาตลอด ขอเล่าเลยนะคะ เราอาศัยอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยงเพราะว่าก่อนหน้าทำงานอยูในตัวกรุงเทพ และขอย้ายสาขาที่ทำงานมาหาพ่อแม่ เพราะตอนนั้นเราอยูกับรูมเมท3คน แต่คนพวกนั้นพักหลังเริ่มนินทาเรา และวางแผนกัน2คนว่าจะปล่อยให้เราอยู่จ่ายค่าห้อง4-5000คนเดียว ซึ่งเรารู้ก็เลยรีบย้ายออกมา จึงมาอยู่กับพ่อแม่และบอกทางที่ทำงานเก่าขอย้ายสาขา
ทีนี้พอมาอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยง ทั้งคู่เป็นคนชอบสูบบุหรี่หนักมาก พอเราได้กลิ่นเราจะมีอาการหายใจไม่ออกและปวดท้องอยู่บ่อยครั้ง จนช่วงนึงเรามีอาการถ่ายเป็นเลือด เพราะเกิดจากการถ่ายยากของเรา แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น พ่อก็เลยถามหลังเรากลับจากโรงพยาบาลว่าหมอบอกว่าไง เพราะเราอยากให้เขางดบุหรี่ลงหน่อย เลยโกหกไปว่า หมอฝากบอกให้พ่อกับคุณน้าเขาสูบบุหรี่น้อยลง เพราะมันมีผลต่อสุขภาพหนู แล้วแม่เลี้ยงก็บอกว่าถ่ายเป็นเลือดแล้วมันเกี่ยวอะไรกับสูบบุหรี่ นี่ก็แถต่อบอกว่า ก็ถ้าหนูกินยาชุดนี้แล้วยังไม่หายต้องไปตรวจลำไส้ แม่เลี้ยงก็ยังไม่สลดแต่อย่างใดบอก ดมกลิ่นบุหรี่มันไม่เป็นหรอกโรคมะเร็ง ตอนนั้นเรามองบนและหงุดหงิดมากค่ะ เลยบอกเขาไปว่า ถ้าอยากให้หนูตายก่อนพ่อก็เอาเลยค่ะ สูบกันเยอะๆเลย แม่เลี้ยงก็หงุดหงิดปิดประตูห้องไปเสียงดัง สักพักเขาก็ออกมาใหม่ เราก็ถามไปดีๆว่าเวลาสูบบุหรี่ปิดประตูห้องไปไม่ได้หรอ (ของเรานอนเป็นห้องกับแพงกั้นกับม่านปิดค่ะ ไม่มีประตู เวลาเขาสูบเขาจะอยู่ในห้องสองคนเปิดประตูออกซึ่งเราก็จะต้องสูดกลิ่นบุหรี่เข้าไปด้วย)
แม่เลี้ยงเขาก็เหมือนไม่เข้าใจ เขาบอกว่าถ้าไม่เปิดประตูห้องตอนสูบ กลิ่นมันจะตลบอบอวลในห้องนอนเขา นี่ก็พูดแบบ... แล้วทำไมหนูต้องมาดมกลิ่นด้วยล่ะคะ? ในห้องก็มีหน้าต่างใหญ่ไม่ใช่หรอ? เขาก็ไม่พอใจเราหนักกว่าเดิม ก็เข้าห้องปิดประตูเสียงดังไป ซึ่งพ่อเราก็เป็นห่วงเราค่ะ แต่เพราะแม่เลี้ยงเอาแต่บ่นเราอยู่ในห้อง บอกว่าเราพูดไม่ดี ทำตัวนิสัยไม่ดีใส่เขา แล้วพ่อก็ออกจากห้องมาบอกว่าเราพูดไม่ดี อะไรควรพูดก็พูด ไม่ควรพูดอย่าพูด เราเลยงงว่าเราผิดหรอคะที่เราอยากให้เขางดบุหรี่ แล้วแม่เลี้ยงก็มาบอกให้พ่อสั่งสอนคำพูดเราดีๆ
สรุปพ่อก็เข้าข้างแม่เลี้ยงอยู่ดีค่ะ ตัดกับเวลายืมเงินเราที่ทำำตัวน่าสงสารแทบจะคลานเข่าเวลามาขอยืมแต่ละครั้ง เราเลยอยากถามทุกคนค่ะ ว่าเราควรตัดเขาออกไปจากชีวิตไหม? หรือว่าถอยออกห่างแล้วไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ถ้าไปอยู่คนเดียวแล้วเขาขอยืมเงินอีก เราควรตั้งเงื่อนไขกับเขาดีไหมคะ?
มันเหมือนฟีลพ่อแม่รังแกฉันไหมคะ?
ควรตัดขาดใครบางคนออกจากชีวิตดีไหม?
ทีนี้พอมาอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยง ทั้งคู่เป็นคนชอบสูบบุหรี่หนักมาก พอเราได้กลิ่นเราจะมีอาการหายใจไม่ออกและปวดท้องอยู่บ่อยครั้ง จนช่วงนึงเรามีอาการถ่ายเป็นเลือด เพราะเกิดจากการถ่ายยากของเรา แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น พ่อก็เลยถามหลังเรากลับจากโรงพยาบาลว่าหมอบอกว่าไง เพราะเราอยากให้เขางดบุหรี่ลงหน่อย เลยโกหกไปว่า หมอฝากบอกให้พ่อกับคุณน้าเขาสูบบุหรี่น้อยลง เพราะมันมีผลต่อสุขภาพหนู แล้วแม่เลี้ยงก็บอกว่าถ่ายเป็นเลือดแล้วมันเกี่ยวอะไรกับสูบบุหรี่ นี่ก็แถต่อบอกว่า ก็ถ้าหนูกินยาชุดนี้แล้วยังไม่หายต้องไปตรวจลำไส้ แม่เลี้ยงก็ยังไม่สลดแต่อย่างใดบอก ดมกลิ่นบุหรี่มันไม่เป็นหรอกโรคมะเร็ง ตอนนั้นเรามองบนและหงุดหงิดมากค่ะ เลยบอกเขาไปว่า ถ้าอยากให้หนูตายก่อนพ่อก็เอาเลยค่ะ สูบกันเยอะๆเลย แม่เลี้ยงก็หงุดหงิดปิดประตูห้องไปเสียงดัง สักพักเขาก็ออกมาใหม่ เราก็ถามไปดีๆว่าเวลาสูบบุหรี่ปิดประตูห้องไปไม่ได้หรอ (ของเรานอนเป็นห้องกับแพงกั้นกับม่านปิดค่ะ ไม่มีประตู เวลาเขาสูบเขาจะอยู่ในห้องสองคนเปิดประตูออกซึ่งเราก็จะต้องสูดกลิ่นบุหรี่เข้าไปด้วย)
แม่เลี้ยงเขาก็เหมือนไม่เข้าใจ เขาบอกว่าถ้าไม่เปิดประตูห้องตอนสูบ กลิ่นมันจะตลบอบอวลในห้องนอนเขา นี่ก็พูดแบบ... แล้วทำไมหนูต้องมาดมกลิ่นด้วยล่ะคะ? ในห้องก็มีหน้าต่างใหญ่ไม่ใช่หรอ? เขาก็ไม่พอใจเราหนักกว่าเดิม ก็เข้าห้องปิดประตูเสียงดังไป ซึ่งพ่อเราก็เป็นห่วงเราค่ะ แต่เพราะแม่เลี้ยงเอาแต่บ่นเราอยู่ในห้อง บอกว่าเราพูดไม่ดี ทำตัวนิสัยไม่ดีใส่เขา แล้วพ่อก็ออกจากห้องมาบอกว่าเราพูดไม่ดี อะไรควรพูดก็พูด ไม่ควรพูดอย่าพูด เราเลยงงว่าเราผิดหรอคะที่เราอยากให้เขางดบุหรี่ แล้วแม่เลี้ยงก็มาบอกให้พ่อสั่งสอนคำพูดเราดีๆ
สรุปพ่อก็เข้าข้างแม่เลี้ยงอยู่ดีค่ะ ตัดกับเวลายืมเงินเราที่ทำำตัวน่าสงสารแทบจะคลานเข่าเวลามาขอยืมแต่ละครั้ง เราเลยอยากถามทุกคนค่ะ ว่าเราควรตัดเขาออกไปจากชีวิตไหม? หรือว่าถอยออกห่างแล้วไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ถ้าไปอยู่คนเดียวแล้วเขาขอยืมเงินอีก เราควรตั้งเงื่อนไขกับเขาดีไหมคะ?
มันเหมือนฟีลพ่อแม่รังแกฉันไหมคะ?