คำพูด

คือว่า ตัวหนูอยู่สมุทรสาครแต่อยากไปเรียนโรงเรียนในจังหวัดนครปฐม แต่โรงเรียนนี้ไม่มีรถตู้รับส่ง หนูจะไปกลับยังไงดีคะ หนูไม่ค่อยรู้เรื่องพวกเดินทางอะไรพวกนี้เลย

ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราเป็นโรคไบโพลาร์ตั้งแต่ ปี 1 จนตอนนี้ อยู่ปี 4 รักษาโรคนี้ก็นานนะ ละก็มีอาทิตย์หนึ่งไม่ก็สองอาทิตย์นี้แหละค่ะที่หยุดยาเพราะทางครอบครัวให้หยุด และเราก็อยากหยุดด้วย เพราะกินยาแล้วเ

ตัวหัวข้อเลยค่ะ เราเก็บเเมวเด็กมาเลี้ยงเพราะนึกว่าถ้ารับเเมวจรน่าจะไม่ค่อยดื้อ เเต่มันผิดคาดมากเลยค่ะเเรกๆก็ไม่ได้ก้าวร้าวนะคะ อาจมีซนตามปกติเเต่หลังๆมานี้น้องก้าวร้าวมากเลยกัดเเขนกัดขาพอผ้าปิดก็กระโด

เรามีแฟนเป็นผู้ชายค่ะ คบกันได้ 3 เดือนกว่าเท่านั้น ทุกอย่างดูไปได้ดี พ่อแม่เราชอบเขา เราพาเขามาเจอครอบครัวค่ะ แต่ก็มีทะเลาะกันอยู่บ้าง ถึงขั้นด่ากัน ตะคอกใส่กัน จนเราเริ่มเหนื่อย แต่เขาก็คอยพยายามรักษ

เปนคนชอบคิดมาคะ มีเรื่องอะไรนิดๆหน่อยๆๆชอบคิดมากคะ เครียดมาก เรื่องที่ไม่สมควรเครียดก็เครียดคะ ขนาด ได้ของจากร้านค้ามาเกิน เอาไปคืนเเล้ว ก็ยังคิดมากอยู่คะ ไม่รุ้เปนอะไรเเก้ยังไงดีคะ

เราเป็นคนที่ชอบคิดมาก คิดมากกับทุกเรื่อง เเม้เรื่องเล็กๆน้อยๆ เรื่องไม่เป็นเรื่อง ถึงเเม้จะเป็นเรื่องในอดีตหรือสิ่งที่ยังมาไม่ถึงก็ตาม มันจึงทำให้เราเป็นคนขี้น้อยใจมากๆ เราก็เบื่อตัวเองนะคะ รุทั้งรุว่

เป็นปัญหาชีวิตปัญหาวัยรุ่นของเราเลยค่ะ เรามีพี่สาวเค้าโตกว่าเราแค่ 1 ปี เราเข้ามาเรียนมัธยมต้นที่กรุงเทพ ซึ่งเราเป็นคนต่างจังหวัด ตอนเราอยู่ ป.6 พี่เราก็อยู่ ม.1 เค้าอยู่หอที่กรุงเทพ แต่เป็นหอแบบข้างน

เราควรอธิบายให้ผู้ปกครองยังไงดีคะ บ้านเราไม่ได้จ่ายค่าเน็ตแล้วบางวิชาเรายังต้องส่งงานทางไดรฟ์อยู่ โรงเรียนเราไม่ได้มีเน็ตให้ใช้ฟรีด้วยเลยขอให้ผู้ปกครองจ่ายให้ แต่เขาว่าเราเฉยเลยค่ะ จู่ๆก็อยากด่าครูด้ว

ถ้าเพื่อนหักหลังเราควรทำไงดีคะ เสียใจจนร้องไห้เลย ตอนนี้คิดมากจนหัวจะระเบิดแล้ว เรื่องมันยาวมากตอนนี้ไม่มีเพื่อนแล้ว แต่เราทำดีกับเขาทุกอย่างนะคะแต่เป็นเราตลอดที่โดนด่า เป็นคนสุดท้ายที่เพื่อนนึกถึงตลอ

คือสมัยประถมปลายเราเคยถูกเพื่อนแกล้ง+บูลลี่ค่ะ มันค่อนค้างหนักทั้งด่าที่โรงเรียนตั้งกลุ่มแชทด่าเอาของเราไปซ่อน และอื่นๆค่ะ เราเลือกไม่ตอบโต้อะไรใดๆเพราะคิดว่าเดี๋ยวมันก็จะหายไปค่ะ ซึ่งตอนเกิดเรื่องนี้