แบบนี้เป็นลูกที่แย่หรือเปล่าคะ

ขอเรียกตัวเองว่าบีนะคะ บีโตมาแบบที่รับรู้ว่าตัวเองเป็นลูกที่พ่อแม่ไม่ต้องการค่ะ พ่อแม่ไม่เคยสนใจ ตอนเด็กโดนบูลลี่มาเยอะมาก ทั้งจากพี่สาวตัวเอง จากพี่ข้างบ้าน จากเพื่อนที่โรงเรียน แม่รับรู้แต่ไม่ทำอะไร ไม่มีปกป้องไม่มีปลอบใจ มีแต่คำพูดแย่ๆที่โทษบี เรื่องเรียนแม่ก็ไม่เคยถามไม่เคยใส่ใจ บังคับให้ช่วยทำงานตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กไม่คิดอะไรแต่พอโตเลยได้รู้ว่าไม่ควรได้รับอะไรแบบนี้ ได้รู้ว่าครอบครัวคนอื่นเขาอบอุ่นกันขนาดไหน สิ่งเดียวที่มีให้คือเงิน ตอนนี้เลยห่างเหินกับที่บ้านมาก รู้สึกเหมือนเป็นแกะดำในครอบครัว บีไม่สามารถคุยกับแม่แบบจริงใจได้ ในใจมีกำแพงตลอด แม่เคยพูดเหมือนเสียใจที่บีทำกับเขาเหมือนเป็นคนนอก แต่บีก็ไม่รู้จะทำยังไง บีแยกตัวมาเรียนในกรุงเทพ รู้สึกดีมากที่ได้มาอยู่คนเดียว แม่ก็คอยโทรมาบ้าง รับรู้ถึงความเป็นห่วงแต่คุยแบบสนิทใจไม่ได้จริงๆ แม่หวังว่าเรียนจบอยากให้กลับไปช่วยกิจการที่บ้านคอยเลี้ยงเขาตอนแก่ บีไม่อยากเป็นลูกที่ไม่ดีแต่ก็ไม่อยากทำแบบนั้น ตอนเด็กไม่เคยได้รับบีก็ไม่รู้จะเอาความรักที่ไหนไปคืนเขาที่เคยได้มามีแต่เงิน บีวางแผนว่าจะออกจากบ้านทันทีที่เรียนจบ จะไม่ขอเงินที่บ้านอีก ถ้าหาเงินเลี้ยงตัวเองได้แล้วค่อยส่งเงินกลับไปให้แม่แต่คงไม่กลับไปอยู่ที่บ้านอีก แบบนี้เป็นลูกอกตัญญูหรือเปล่าคะTT