ไม่เคยรู้เลยว่าความฝันของตัวเองคืออะไร

EP1. ขอเริ่มต้นด้วยตอนเป็นนักเรียนเรียนอยู่ ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง เมื่อถึงชั่วโมงเรียนวิชาภาษาไทยหรือวิชาอื่นๆ ตั้งแต่เล็กจนโต คุณครูมักจะให้เขียนความฝันของตัวเองประมาณว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร อยากทำอะไร อยากมีชีวิตเป็นแบบไหน เมื่อลงมือทำลงมือเขียน ลงมือวาดภาพ เพื่อนแต่ละคนในห้องมักมีความฝันเป็นของตัวเอง แต่เรากับไม่มีอะไรอยู่ในความคิดเลยสักอย่าง ตอนนั้นคิดอะไรได้ เราจึงเขียนแบบนั้น ตอนนั้นเราเขียนว่าเราอยากเป็นตำตรวจหญิง วิ่งไล่จับคนร้ายประมาณนั้น แต่ความเป็นจริงแล้วเราไม่มีความคิดอยากที่จะเป็นตำรวจเลย แค่เขียนและทำงานให้เสร็จส่งครูไปก็เท่านั้น ตัวเราจบแค่ ม.3 และเรามาทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยจนจบ ปวช. ตอนทำงานเราก็ใช้ชีวิตไปวันๆ เงินเดือนก็แค่เดือนชนเดือนอะไรประมาณนั้น เมื่อก่อนเราอาศัยอยู่กับพ่อกับแม่แต่พ่อไม่ใช่พ่อแท้ๆของเรา เป็นพ่อเลี้ยงแต่เค้าเลี้ยงเรามาตั้งแต่เราเด็กๆ เราจึงเรียกเค้าว่าพ่อ ตอนเด็กเรียนอยู่ต่างจังหวัดพอปิดเทอมพ่อก็จะไปรับมาอยู่ที่ กทม. ช่วงปิดเทอม พอเราได้มาอยู่กับแม่ช่วงปิดเทอม เราก็ก็รู้และเห็นอะไรหลายอย่าง เราเป็นพี่คนโตและมีน้องต่างพ่ออีกสองคน พ่อเลี้ยงของเราทำงานในโรงกลึงแห่งหนึ่ง มักจะเที่ยวสนุกกับเพื่อนของเค้า พวกคาราโอเกะ แบบนี้ ซึ่งเรื่องนี้ทำให้แม่ของเราเสียใจมาโดยตลอด แต่เราก็ยังไม่รู้ว่าทำไมแม่ต้องอดทนกับคนอย่างนี้ แต่ตอนนี้เรารู้แล้วที่แม่อดทนเพราะเราและน้อง และตอนนี้เราอายุ 27 ปี พ่อกับแม่เรายังทะเลาะกันอยู่เป็นประจำ เพราะพ่อชอบกินเหล้า พอเมาแล้วก็หาเรื่องทะเลาะกับแม่เป็นประจำ แม่เราขายอาหารตามสั่งแม่ทำกับข้าวอร่อยลูกค้าเยอะทุกวัน วันไหนไม่เปิดร้านวันต่อมาลูกค้าจะมาบ่นที่ร้านว่าทำไมปิดร้าน555  แต่พ่อเมื่อไม่มีโอทีกลับไปกินเหล้าสบายใจ ทิ้งแม่เราเหนื่อยอยู่คนเดียว เราทำงานอยู่บริษัท จึงไม่ได้อยู่ใกล้แม่ แต่ก็จะโทรหากันตลอด จนมาพักนี้ พ่อและแม่ทะเลาะกับบ่อยมาก แม่มักจะหายออกจากบ้านไปสองวันแล้วกับมาเพราะไม่มีที่ไป ตอนนี้เรารู้แล้วว่าความฝันเราคืออะไร คือเราอยากมีบ้านอยู่ต่างจังหวัด อยากให้แม่กับไปอยู่บ้านที่เราสร้างไว้ให้แม่ ไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ว อยากให้แม่มีแต่ความสุขไม่ต้องเหนื่อยกับอะไรอีกแล้ว แล้วเราจะทำความฝันนั้นให้เป็นจริง