เห็นสภาวะแต่ไม่เห็นฌานในจิตผู้รู้

พระพุทธเจ้าตรัสว่า การฝึกสมาธิอย่างถูกต้อง มีอยู่ ๔ ลักษณะ แต่ละอย่างให้ผลต่างกันดังนี้ ๑. สมาธิเพื่อความอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน คือการฝึกสมาธิที่ทำให้ ใจสงบ มีความสุขในชีวิตประจำวัน ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ทุ

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส

ใจก็คือเจตสิก จิตรู้สึกกับอะไร ใจก็คือผลการรู้ของจิต จิตรู้สึกกับลมหายใจ ใจก็คือจิตสงบอันเป็นผลจากจิตที่นิ่งรู้อยู่กับลมหายใจ กรรมฐาน40 กอง ก็มีเป้าหมายเพื่อ ให้จิตนิ่งรู่กับสิ่งใด สิ่งหนึ่ง เพื่อให

จิต จึงneverdie โง่เป็นกระบือพิจารณาไม่เป็นกันจึงไม่เห็นจืตเกิดใหม่ กับ จิตเก่ามันคนละดวง คนละขณะกัน จิตเก่าดับจิตใหม่เกิด พิจารณาไม่เป็นก็จะไม่เห็น“ช่องว่างระหว่างจิตเก่ากับจิตใหม่”

จิตเกิด ดับ ตลอดเวลา จะภาวนาได้ก็ต้อง เห็นจิตที่เป็นสมาธิได้ก่อน เห็นชั่วช้างกระดิกหู งูกระพือปีก ก็คือเห็น เห็นจิตที่เป็นสมาธิมันเกิด ดับ แล้วเกิดใหม่ อย่าเข้าใจผิดว่า ภาวนาไม่ต้องใช้สมาธิ

...หมายถึง การทำให้ความรู้สึกทุกข์ยากเจ็บปวดต่างๆ ทั้งทางกาย และ ทางใจ หมดสิ้นไป (ชั่วคราว) อาจจะตลอดทั้งชาตินี้ หรือ อาจจะต่อไปอีกหลายๆชาติในอนาคต ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง...แม้ จะยังไม่ถึงระดับหมดเกลี้ยง

เช่น ขณะดูลมหายใจ อันเป็นกายในกาย 1.ผัสสะ ~ลมหายใจ เข้า ลมหายใจออกที่เคลื่อนขึ้นลงตามท่อ และสัมผัสกายตลอดแนว จนถึงตลอดทั้งกาย ความเต็มของลมหายใจ 2.เจตนา~การมี่จิตมีตัวมุ่งเข้าไปรู้อารมณ์อะไร ในที่นี้