คือผมเป็นลูกคนเดียวพ่อกับเเม่อย่าล้างกันตังกันตั้งเเต่ป6เลยอยุ่กับเเม่มาตลอดพอผมเริ่มทำงานประกอบกิจการร้านค้าได้ก็เริ่มมีเงินมีทองโดยที่เเม่ก็ประกอบกิจการเดียวกันเเต่คนละสาขาซึ่งในขนะนั้นผมก็พอจะทำเครดิตได้ เเบงค์กสิกรทำยัตร200000 ธ.กรุงเทพ50000 ซึ่งผมก็รักเเม่มากเพราัเลี้ยงผมมารนเดียวก็เลย คิดว่าสอะไรที่ช่วยเค้าได้อะไรที่ให้เเม่ได้ก็จะทำ หลังจากนั้นเเม่ก็ยืมบัตรเครดิตไปใช้โดยที่สองบัตรนั้นผมไม่เคยได้กดใช้เลย เเม่ใช้เต็มวงเงินทุกเดือนจนเค้าไม่ไหว หนี้สินรุงรังบ้านรถ ทุกอย่างเค้าทำชื่อผมหมดเเม้กระทั่งกู้เงินผมก็คำให้ เพื่อมาปะคับปะคองร้าน เจ้าหนี้มาผมก็รับหน้าให้สารพัด พอผมพูดเเม่ก็จะพูดว่ากูเลี้ยงมาหมดเป็นล้านเเค่นี้มันยังร้อยไป คือยังไงทุกคนฟังเเล้วรู้สึกยังไงมาคอมเม้นมาเเชร์ความรู้สึกกันนะครับคืออะไรป้แล้วเเต่เเม่ไม่เคยใช้ชื่อตัวเองทำธุระกรรมทางการเงินเลยสักเรื่องใช้ชื่อผมทั้งหมดเลยมาหระจ่างเเจ้งเอาวันนี้เเละครับตาสว่างเลยหนี้ทั้งหมดก็มาตกอยู่ที่ผมไง ทั้งบ้านทั้งรถ ทั้งค่าส่วนกลางทั้งค่าภาษี บัตรเครดิต พอผมพูดว่าเเม่เป็นคนทำให้ชีวิตผมล่ม ชีวิตผมลำบากมากตอนนี้พ่อผม ที่เลิกกับเเม่ไปเค้าบอกให้ผมตัดเเม่ ให้ได้เเล้วออกมาใช้ชีวิตของตัวเองให้มีความสุขลูกเอ้ยอย่าลำบากเเบบนี้อยุ่เลยถ้าตัดได้เเล้วลูกจะสบายป๊าเลี้ยงน้องสองคนไม่เคยให้ลำบากเลยป๊าเห็นลูกเเล้วป๊าสงสารมากมากเเล้วเค้าก็กอดน้ำตาไหล ผมควรทำยังไง ควรอยู่ต่อ หรือพอเเค่นี้ชีวิตผมพังทลายผมเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายหลายเรื่องที่ไม่สามารถเล่าสู่ตรงนี้ได้เพื่อให้เเม่มาใช้หนี้ก่อนหน้านั้น ผมควรจะทำยังไงดี ผมไม่มีใครที่จะสามาถรเล่าให้ฟังหรือระบายให้ใครฟังได้ นอกจากตรงนี้ที่ระบายความในใจได้ ผมควรจะออกมาไหม หรืออยู่กับเเม่ต่อไป
ใครมีเเม่ที่ทำให้ลูกเป็นหนี้เเล้วไม่รู้สึกผิดอะไรไหม?