เมื่อ 3-4 เดือนก่อนเเฟนยืมเงินไปจำนวนมากครับเกือบๆเเสน (เรียกว่าเงินเก็บเกือบทั้งชีวิตเลยครับ ทำงานมาตั้งเเต่ม.ต้นกว่าจะมีเงินเเสนเป็นเงินเก็บ) เพื่อช่วยทางบ้านเพราะทางบ้านเเฟนมีปัญหาเรื่องเงินใหญ่มากเเฟนต้องมาเเบกรับคนเดียวเพราะพ่อเเม่ก็ทำอะไรไม่ไหว ผมคบกับเเฟนมาตั้งเเต่ ม.ต้นครับจนตอนนี้พึ่งเรียนจบมาหมาด ตอนเเรกผมไม่มีปัญหาเรื่องการเงินบวกคบกันมานานมากๆ เเฟนผมเองก็ไม่ได้นิ่งนอนขอเงินผมอย่างเดียวซึ่งเค้าก็หาเงินเพิ่มในส่วนของตัวเองมาด้วยเเต่มันยังไม่พอผมเลยตัดสินใจช่วยไปโดยไม่ได้คิดอะไร ผ่านไปประมาณ 3-4 เดือนมาถึงปัจจุบันแฟนผมก็ยังไม่คืนผมเลยเเม้เเต่บาทเดียวเพราะเธอเอามาหมุนใช้ในชีวิตประจำวันให้รอดก่อนเเถมปัญหาทางบ้านยังระหองระเเหงระหว่าง 3-4 เดือนนั้นผมก็ช่วยเพิ่มไปอีกนิดหน่อย

เเต่เเล้ววันนี้ผมเรียนจบค่าใช้จ่ายต่างๆรุมเล้ามากลงทุนกับงานที่ทำอยู่ก็ขาดทุนกะจะตั้งตัวทำธุรกิจเเต่ก็มีปัญหานู้นนี่นั้นให้รายจ่ายพุ่งสุดๆ จนตอนนี้ผมเริ่มลำบากขึ้นเรื่อยๆครับปัญหารุมเร้าที่ผมเเทนเเละก็เงินเริ่มหายไปเรื่อยๆผมเองก็หางานทำเเต่ก็อยากได้เงินที่ให้เเฟนยืมไป เเต่เเฟนก็ไม่รู้จะหาที่ไหนมาคืนผมเองก็รู้เเละพยายามจะเข้าใจเเต่ผมลำบากกลับไม่มีใครช่วยผมเลย ทะเลาะกันทุกวัน ล่าสุดเเฟนบอกให้ไปขอคืนจากพ่อเเม่เค้าเอง ผมก็โทรไปคุยเเต่พ่อเเม่เเฟนก็ดันห่วยเเตกไม่พยายามจะหามาคืน เกาะลูกสาวให้เเบกภาระของตนให้ผ่านพ้นไป เเต่ผมที่อยู่ตรงกลางเป็นคนให้ยืมกลับไม่ได้อะไรเลย ผมพยายามช่วยมาตลอด เเต่มันก็รู้สึกเเย่ที่ตอนเราลำบากคนข้างๆที่เราอยู่ข้างๆมาตลอดช่วยอะไรเราไม่ได้เลย คิดเเล้วก็ทำอะไรไม่ได้ อยากรู้ว่าควรก้ามผ่านมันไปยังไงครับทุกวันนี้ท้อมากๆ