สวัสดีค่ะ .... หลายๆคนอาจะรู้สึกว่าแค่ 3 เดือนเอง แต่เราผู้ที่ชอบเรื่องการมีเพศสัมพันธ์ต้องปรับตัวอย่างมากในความเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ซึ่งเราก็ยอมปรับเปลี่ยนความชอบตัวเองเพื่อเค้านะ แต่เวลามีอะไรกันก็ไม่คุณภาพอะไรมาก โดยทุกครั้งที่มีอะไรกันนั้นต้องมีการทะเลาะ หรือกินยาเสมอ (เลยอาจจะทำให้ไม่คุณภาพ) ซึ่งถ้าไปขอตรงๆจะถูกบ่ายเบี่ยงตลอด โดนบอกให้เป็นคืนวันพรุ่งนี้ซึ่งไม่เคยมีจริง เราต้องรอเค้าต้องการเท่านั้นดึกขนาดไหนก็ต้องพร้อม แต่ถ้าเป็นเราต้องการไม่ได้เลยนะแม้จะเวลาไหน โดนตัวยังโยกตัวหนี แต่ถ้าเราพูดขอดีดี หรือเซ้าซี้เยอะๆ ก็ขจะโกรธ ทำเสียงไม่โอเค บางทีนางก็ฉุดเฉียวใส่เลยยิ่งกว่าเราอีก เราเคยพาไปหาหมอสมถภาพมาแล้วก็ปกติทุกอย่าง คุณหมอให้ไปปรึกษาทางจิตเวชสามีก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย (ถ้าถามว่ามีคนอื่นไหมเราว่าไม่นะเราะนางทำธุรกิจส่วนตัวเลิกงานกลับบ้าน โทรหาตลอดนะ คุยนู้นนี่นั้น เรารู้สึกได้นะว่านางไม่ได้คุยเพื่อเช็คว่าเราอยู่ไหนเพื่อให้นางไปทำเรื่องที่ไม่ดีหรือนอกใจ เพราะเราไม่เคยเช็ตอะไร ให้มีอะไรกับผญอื่นได้ด้วยซ้ำ ภายในเงื่อนไขว่าห้ามซ้ำคน และต้องทำหน้าที่การมีอะไรกันกับเราให้ดีก่อนถึงไปเผื่อแผ่คนอื่นได้)
ส่วนเรื่องชีวิตคู่ในด้านอื่นๆเหรอ....คำขอของเราเองนั้นดูเหมือนจะไม่สำคัญ ความเอาใจใส่ความแคร์ไม่ค่อยเห็น ติดจะชอบบงการ ครอบงำ และเราก็ออกแนวสายดูแลบริการทุกอย่าง ดูแลเค้า ดูแลพ่อ แม่ พี่น้อง พี่สะใภ้เค้า แต่บางหลายครั้งเรารู้สึกว่าเราไม่สามารถทิ้งตัวเวลามีเรื่องต้องการคำปลอบใจใดๆ อยากกอดเค้าแน่ๆเพราะวันที่โหดมากๆในการทำงาน ซึ่งอย่าหวังเรื่องคำปลอบใจ เพราะเรายังไม่เข้าใจที่เค้าหมายถึงเลย แต่เค้าพึ่งได้อย่างดี ณ ตอนนี้คือเรื่อง "เงิน" สามารถขอได้ถ้ามีเรื่องจำเป็น (จขกท.ไม่ได้ขอตลอดนะคะ ทำงานเองได้ เฉพาะเวลาฉุกเฉินจริงๆ เค้าสามารถให้เราได้แต่ต้องคืนนะ)
ตัวเรากับเค้าแต่งงานกันมาก 2 ปี คบก่อนแต่งงาน 3 ปี เราดูแลเค้าทุกเรื่อง ไม่ว่าจะกิน จะนอน อาหาร เสื้อผ้า ประกันสุขภาพเราก็ซื้อให้ เค้าเดือนร้อนเรื่องอะไรก็ตามเราไม่สามารถช่วยเรื่องเงินได้แต่เราช่วยเรื่องแรงกายได้ไม่เคยทิ้ง ที่ผ่านมาสิ่งที่เรานิสัยไม่ดีเลยคือเราขอหย่าบ่อย เรารู้นะว่าไม่ดีแต่เพราะว่าอยากเห็นความสำคัญของตัวเอง แต่เค้าดูไม่แคร์นะ ดูพร้อมหย่าเสมอ มากสุดก็ไปถึงสำนักงานเขต เค้าเป็นคนพาไปและกลายเป็นเราเองเป็นคนขอโทษเค้า ไม่อยากเสียเค้าไปรู้ว่าทำไปก็ไม่ได้อะไรเลย รู้สึกว่าไม่คุ้มได้อะไรจากเรื่องนี้เลย
ต้นปีเราไป honeymoon มานะ ไม่อะไรเลย นอนเฉยๆ เมาหลับกันไป อุส่าเสียเงินไป นอนจากที่นอนที่เปลี่ยนไป นอกนั้นเหมือนเดิมนะ ไม่มีอะไรกัน โกรธก็ช่างฉันจะนอนซะมากกว่า เวลานอนเราโดนตัวเค้าไม่ได้นะ เค้ารำคาญ แต่ที่บ้านมีหมาเค้ากอดหมานอนตลอด คุยกับหมาดีกว่าคุยกับเราอีก
เวลางอลไม่เคยง้อ เวลาเราโมโหเค้าพร้อมบวกเราเสมอ เราก็ไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอกเรารู้ตัวนะ แต่พอเค้ายิ่งเถียงเรายิ่งไปไกลเลยเรายิ่งโมโห ยิ่งทะเลาะไปกันใหญ่
เราอาจจะให้ข้อมูลเพื่อนๆได้ไม่มากพอหรือไม่ครบทุกด้านนะ แต่สามีเราเค้าเป็นคนดี ไม่เคยทำร้ายร่างการเรา ให้ความช่วยเหลือเวลาลำบากเกือบทุกครั้ง แต่ไม่อ่อนโยนนะ ไม่ปลอบใจ ไม่ยอมมีอะไรกับเราเลย ไม่หวาน ไม่โรมแมนติก ไม่ไปรับไม่ไปส่งนะถ้าไม่ขอ เราไปทำงานนอกสถานที่ไม่โทรหา
เราว่าชีวิตคู่มันควรดูแลกันเรื่องความรู้สึกมากกว่านี้รึป่าว เพื่อนๆว่าไงบ้าง เราสับสนไปหมด ระหว่างอยู่แบบนี้แต่มีคนช่วยเหลือเวลาเราลำบากเรื่องเงิน แต่ไม่ Support เรื่องจิตใจ หรือ ควรเลิกกับเค้าจริงๆ (เรามีงานมีเงินเดือนที่ดูแลตัวเองได้นะ เราไม่ได้พึ่งเค้าจนเป็นภาระนะ)
บางทีก็แค่อยากให้เค้าปรับตัวเองเพื่อเราบ้าง หรือเราเห็นแก่ตัวที่เรียกร้องมากเองให้เค้ามาดูแล มา skinship มากๆ เพื่อนๆแนะนำเราทีได้ไหม เราสับสนมากๆเลย เราหมดหนทางละ เราเรียกร้องความสนใจทุอย่าง หรือเราต้องเลิก เราต้องไม่ทรมานเค้า
คบกันมา 6 ปี แต่งงานกัน แต่กว่า 3 เดือนเค้าไม่มีอะไรด้วยเลยแล้วเว้นไปอีก 7 เดือน
ส่วนเรื่องชีวิตคู่ในด้านอื่นๆเหรอ....คำขอของเราเองนั้นดูเหมือนจะไม่สำคัญ ความเอาใจใส่ความแคร์ไม่ค่อยเห็น ติดจะชอบบงการ ครอบงำ และเราก็ออกแนวสายดูแลบริการทุกอย่าง ดูแลเค้า ดูแลพ่อ แม่ พี่น้อง พี่สะใภ้เค้า แต่บางหลายครั้งเรารู้สึกว่าเราไม่สามารถทิ้งตัวเวลามีเรื่องต้องการคำปลอบใจใดๆ อยากกอดเค้าแน่ๆเพราะวันที่โหดมากๆในการทำงาน ซึ่งอย่าหวังเรื่องคำปลอบใจ เพราะเรายังไม่เข้าใจที่เค้าหมายถึงเลย แต่เค้าพึ่งได้อย่างดี ณ ตอนนี้คือเรื่อง "เงิน" สามารถขอได้ถ้ามีเรื่องจำเป็น (จขกท.ไม่ได้ขอตลอดนะคะ ทำงานเองได้ เฉพาะเวลาฉุกเฉินจริงๆ เค้าสามารถให้เราได้แต่ต้องคืนนะ)
ตัวเรากับเค้าแต่งงานกันมาก 2 ปี คบก่อนแต่งงาน 3 ปี เราดูแลเค้าทุกเรื่อง ไม่ว่าจะกิน จะนอน อาหาร เสื้อผ้า ประกันสุขภาพเราก็ซื้อให้ เค้าเดือนร้อนเรื่องอะไรก็ตามเราไม่สามารถช่วยเรื่องเงินได้แต่เราช่วยเรื่องแรงกายได้ไม่เคยทิ้ง ที่ผ่านมาสิ่งที่เรานิสัยไม่ดีเลยคือเราขอหย่าบ่อย เรารู้นะว่าไม่ดีแต่เพราะว่าอยากเห็นความสำคัญของตัวเอง แต่เค้าดูไม่แคร์นะ ดูพร้อมหย่าเสมอ มากสุดก็ไปถึงสำนักงานเขต เค้าเป็นคนพาไปและกลายเป็นเราเองเป็นคนขอโทษเค้า ไม่อยากเสียเค้าไปรู้ว่าทำไปก็ไม่ได้อะไรเลย รู้สึกว่าไม่คุ้มได้อะไรจากเรื่องนี้เลย
ต้นปีเราไป honeymoon มานะ ไม่อะไรเลย นอนเฉยๆ เมาหลับกันไป อุส่าเสียเงินไป นอนจากที่นอนที่เปลี่ยนไป นอกนั้นเหมือนเดิมนะ ไม่มีอะไรกัน โกรธก็ช่างฉันจะนอนซะมากกว่า เวลานอนเราโดนตัวเค้าไม่ได้นะ เค้ารำคาญ แต่ที่บ้านมีหมาเค้ากอดหมานอนตลอด คุยกับหมาดีกว่าคุยกับเราอีก
เวลางอลไม่เคยง้อ เวลาเราโมโหเค้าพร้อมบวกเราเสมอ เราก็ไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอกเรารู้ตัวนะ แต่พอเค้ายิ่งเถียงเรายิ่งไปไกลเลยเรายิ่งโมโห ยิ่งทะเลาะไปกันใหญ่
เราอาจจะให้ข้อมูลเพื่อนๆได้ไม่มากพอหรือไม่ครบทุกด้านนะ แต่สามีเราเค้าเป็นคนดี ไม่เคยทำร้ายร่างการเรา ให้ความช่วยเหลือเวลาลำบากเกือบทุกครั้ง แต่ไม่อ่อนโยนนะ ไม่ปลอบใจ ไม่ยอมมีอะไรกับเราเลย ไม่หวาน ไม่โรมแมนติก ไม่ไปรับไม่ไปส่งนะถ้าไม่ขอ เราไปทำงานนอกสถานที่ไม่โทรหา
เราว่าชีวิตคู่มันควรดูแลกันเรื่องความรู้สึกมากกว่านี้รึป่าว เพื่อนๆว่าไงบ้าง เราสับสนไปหมด ระหว่างอยู่แบบนี้แต่มีคนช่วยเหลือเวลาเราลำบากเรื่องเงิน แต่ไม่ Support เรื่องจิตใจ หรือ ควรเลิกกับเค้าจริงๆ (เรามีงานมีเงินเดือนที่ดูแลตัวเองได้นะ เราไม่ได้พึ่งเค้าจนเป็นภาระนะ)
บางทีก็แค่อยากให้เค้าปรับตัวเองเพื่อเราบ้าง หรือเราเห็นแก่ตัวที่เรียกร้องมากเองให้เค้ามาดูแล มา skinship มากๆ เพื่อนๆแนะนำเราทีได้ไหม เราสับสนมากๆเลย เราหมดหนทางละ เราเรียกร้องความสนใจทุอย่าง หรือเราต้องเลิก เราต้องไม่ทรมานเค้า