ครอบครัวเรามีกันหลายคนมากๆ ปัจจุบันมีน้องคนเล็กหนึ่งขวบอยู่ด้วย ครอบครัวอยู่ในฐานะปานกลางพ่อไปทํางานต่างที ส่วนคุณเเม่อยู่กับพวกเรา ปัญหาคือน้องคนเล็กสุดน้องงอเเง พอไม่ได้อะไรตามต้องการก็กรี้ดเเล้วร้อง เราเองก็พูดตั้งเเต่มีน้องคนที่สามเกิดว่าไม่เอาเเล้ว อย่ามีอีก ถ้ามีอีกไม่ช่วยเลี้ยงเเล้ว ส่วนตัวบอกเเม่กับพ่อมาตลอดว่าอยากเป็นลูกคนเดียวตั้งเเต่อยู่อนุบาลเเล้ว ถ้ามีอีกเราก็ไม่ได้อยากจะช่วยเลี้ยง ( เเต่ปัจจุบันเราก็มีช่วยบ้างเเต่ก็ไม่ได้เต็มใจขนาดนั้นถ้าผลักให้คนอื่นเลี้ยงได้เราก็ให้คนอื่นในครอบครัวเลี้ยง )เเถมด้วยความที่เราเป็นลูกสาวคนเดียวในบ้านอีก ลูกชายที่เหลือก็สุขสบายรักปานจะกลืนกิน พอเครียดเรื่องน้องก็ชอบมาลงที่เรา บางทีอยู่ในห้องเฉยๆก็ด่า เเล้วยิ่งเราเลี้ยงหมาอีกก็มาบ่นเรื่องหมา คือเราก็เข้าใจว่าเหนื่อยว่าเซ็งเเต่เราก็ไม่ได้ขอให้เขาเกิดเรามานิ เเถมเรื่องเลี้ยงดูมันคือหน้าที่เขาเพราะเขาเกิดเรามา ส่วนตัวไม่ได้คิดเป็นบุญคุณอยู่เเล้วด้วย เรื่องเรียนอีกกับลูกคนอื่นไม่เคยจะกดดันเเต่มากดดันกับเราคนเดียว เเถมทําอะไรไม่ถูกใจก็ชอบเอาของมาตีหน้าเรา เบื่อมาก เเค่มีชีวิตก็เหนื่อยอยู่เเล้วทําไมต้องสร้างภาระเพิ่ม ก่อนที่จะมีน้องคนนี้สบายกว่าเเท้ๆ ตอนนั้นเลี้ยงหมาก็ไม่บ่น เเล้วไม่ต้องมากังกลเรื่องน้อง เรียนได้ปกติ นอนหลับสบาย ไม่ต้องมามีปัญหาเรื่องเงินด้วย อะไรหลายๆอย่างดี เราเองก็ชอบใช้ชีวิตเงียบๆนั่งอ่านหนังสือทํานู้นนี้คนเดีววในห้องมากกว่าการใช้เวลากับครอบครัว เเต่เจอเเบบนี้ก็โดนลากมาตลอด ที่ตั้งกระทู้มาเพราะหาวิธีเเก้ปัญหา มีบางเรื่องที่เราเองก็คิดว่าทัศนคติเราก็ไม่ถูกต้องเหมือนกันเลยอยากทราบมุมมองของคนอื่นน่ะค่ะ คุณพ่อเองก็ทําอะไรไม่ได้มากนะคะ ท่านอยู่ไกลเราเองก็บ่นให้ฟังทุกวันท่านก็ช่วยได้นิดหน่อยเท่านั้น ถ้าเเก้ปัญหาไม่ได้ก็ว่าจะเลือกจบปัญหาทีตัวเองนี่เเหละไม่รู้ว่าชาติหน้ามีจริงไหมเเต่ถ้าเลือกได้ขอเกิดในครอบครัวที่ไม่วุ่นวายเเบบนี้ ถึงเเม้พ่อกับเเม่จะบอกว่าเราคือหัวใจของท่านทั้งสองเเต่พออารมณ์ไม่ดีก็ทําเหมือนเราเป็นที่ระบายอารมณ์มากกว่า ไอ่พูดก็พูดได้น่ะสิ เเต่เราก็ไม่เห็นพ่อเเม่จะทําเหมือนเราเป็นหัวใจของพวกเขาเลยในบางครั้ง
เหนื่อยกับครอบครัวทําไงคะ