เราถูกพ่อแท้ๆตัดหางปล่อยวัดเพราะไม่เรียนต่อค่ะ

เราเป็นเด็ก66ค่ะ ติดรอบพอร์ตครุศาสตร์ ศิลปะศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎนครราชสีมาค่ะ แต่ไม่ได้ไปสอบสัมภาษณ์เพราะทั้งพ่อและแม่มองว่าสายนี้มันไม่มีประโยชน์ เราเสียใจมาก เพราะเราพยายมเอง ส่งผลงานและทำทุกอย่างเอง เราเตรียมตัวไปสอบสัมภาษณ์ แต่พอจะถึงวันสัมภาษณ์เราโดนทั้งพ่อทั้งแม่ต่อว่า เราอยู่กับแม่และสามีใหม่ของแม่ แม่ไม่สนับสนุนให้เรียนต่อปใตรีค่ะ ส่วนพ่อจะส่งเรียนค่ะ(พ่อก็มีภรรยาใหม่)และแนะนำให้เราเรียนครูเรียนที่เราอยากเรียน แต่พอเราติดครูศิลป์ พ่อก็ไม่พอใจและบอกว่าถ้าเรียนครูศลป์จะไม่ส่งเรียนให้หาเงินเองไปเลย ตอนนั้นเราถูกดูถูกจากทั้งแม่แท้ๆ พ่อแท้ๆ และสามีใหม่แม่ เราถูกต่อว่าหนักมาก จนหมดกำลังใจจะไปต่อและถอดใจไม่ไปสัมภาษณ์ค่ะ เราจึงตัดสินใจสมัครนิติศาสตร์ที่มหาวิยาลัยเดิมค่ะ ที่ราชภัฏนครราชสีมาทั้งพ่อและภรรยาใหม่พ่อก็ค้านว่าทำไมไม่เรียนอย่างอื่น มั่นใจมั้ยที่จะเรียน และให้เราไปเรียนอย่างอืน เรียนปวส. แต่เราก็ดึงดันค่ะว่าเราทำได้  พ่อบอกเราว่าให้เรียนศรีปทุม ไม่ก็เรียนภาคพิเศษ แต่เราคำนวนแล้วมันแพงกว่าสายเรียนปกติ เลยยืนยันที่จะเรียนอันนี้ค่ะ  เราคิดไว้ว่าหากไม่ได้สายงานเอกชน จะเลือกไปสอบข้าราชการตำรวจค่ะ  แต่อยู่ๆวันนี้เราก็มานั่งคิด เงินที่พ่อจ่ายค่าเทอมให้เราก็เป็นเงินที่กู้มา(พ่อบอกมาแบบนั้นค่ะ) แล้วเราต้องกู้ กยศใเรียนอีก แม่เราไม่ส่งช่วยซักบาท พ่อเราช่วงเทอมแรก ส่วนที่เหลือเราต้องกู้เรียนเองค่ะ เราเลยกังวล จะกู้ผ่านไหม พ่อจะส่งเราไหวไหม เพราะทะเบียนบ้านเราอยู่ที่อุบลค่ะ เราเกิดที่นั่น โตที่นั่น แต่มาต่อม.ปลายที่โคราช  ทั้งการสอบและเรียนป.ตรีและเตรียมตัวเพื่อสอบตำรวจก็ต้องใช้เวลาพอสมควร เราเลยตัดสินใจถามพ่อว่า "ถ้าจะไม่เรียนต่อ พ่อจะว่ายังไง" พ่อเราก็บอกว่า "ตามใจ" และให้เราเอาเงินมาคืนค่ะ เราบอกไปว่าตอนนี้ยังไม่มีแต่จะทยายคืนให้ พ่อเราก็บอกว่า " ไม่ต้องคืน จบ และไม่ต้องติดต่อไปอีก เงินนี้ถือว่าให้ โตแล้วดูแลตัวเอง" \ เราบอกพ่อไปด้วยว่าเหตุผลที่เราจะไม่เรียนต่อ เพราะกลัวจะเป็นภาระ เพราะเงินที่จ่ายก็ยืมเขามาเริ่มต้นมาก็เป็นภาระแล้วกยศ.ก็ไม่รู้จะผ่านไหม (ถ้าไม่ผ่านขึ้นมาพ่อจะลำบาก เพราะต้องส่งค่าบ้าน ค่ารถ แล้วยังมาส่งค่าเทอมเราอีก แต่ในวงเล็บนี้เราไม่ได้บอกพ่อค่ะ)   ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากที่ทำแบบนี้เพราะจ่ายค่าเทอมไปแล้วเหลือแค่ส่งใบปพ.1 ค่าเทอมก็เสียไปแล้ว แล้วเราก็ไม่ได้คืนเงินพ่อ ตอนแรกเราคิดว่าจะไม่เรียนป.ตรี แล้วไปทำงานและเรียนปวส.ไม่ก็เรียนผู้ช่วยแทนและหาเงินมาคืนค่ะ คิดไว้ว่าจะไปอยู่กับพ่อค่ะ  แต่สิ่งที่พ่อตอบกลับมามันเกินคาดไปหน่อย ตอนนี้เลยมืดไม่รู้จะทำอะไรต่อ ปัจจุบันทำงานรายวันอยู่กับแม่ค่ะ
**(พ่อไม่เคยเลี้ยงเรา เราโตมากับแม่ แต่แม่ก็ไม่ค่อยสนใจแม้เราจะโดนสามีคนเก่าแม่ทุบตี*ไม่ใช่คนปัจจุบันและไม่ใช่พ่อเรา* แม้จะโดนตีโดนต่อว่า ได้กินข้าวมั้ยหรือเราก็ลำบากแค่ไหน แม่ไม่สนค่ะเราเคยโดนตีถึงขั้นที่ต้องย้ายไปอยู่กับยายตอน10 ขวบ แต่อยู่กับยายก็ดีแค่ช่วงที่เราเป็นเด็ก พอเริ่มโตมาคำด่าจากยายก็เยอะขึ้นถูกด่าบ่อยขึ้นและรุนแรงขึ้นเรื่องๆ และก็ยังโดนตีอยูค่ะ) ** เราเขียนกระทู้แค่เพราะว่าเราต้องการให้ใครซักคนรับรู้ความรู้สึกของเรา เราแค่อยากเล่าเรื่องของตัวเองให้ใครซักคนฟัง เราไม่คาดหวังที่จะได้รับคำปรอบใจ เพราะทั้งหมดนี้เราทำตัวเอง เพราะการตัดสินใจแบบชั่ววูบและตัดสินใจแบบมักง่าย แบบผิดๆ มันย้อนกลับมาทำร้ายตัวเราเอง