แอบมานั่งสงบจิตสงบใจ+อยากระบาย อยากได้ความเห็นจากหลายๆคนค่ะ แชร์มาได้นะคะ
เป็นคนที่รู้สึกรีบตลอดเวลา โดยเฉพาะงาน เป็นมาตั้งแต่ม.ปลาย กับเรื่องเรียนค่ะ จะมีความรู้สึกว่า เดินต้องเดินเร็วๆ เดินทางมันเสียเวลา กินง่ายๆ ไม่ต้องต่อคิว หรือไม่ชอบนัดใคร เพราะตัวคนเดียวมันคล่องกว่า ไม่ชอบรอใคร ไม่ค่อยอยากเที่ยว เสียเวลาทำอย่างอื่น ประมาณนี้ค่ะ เวลาทำงานก็ปล่อยวางไม่ได้ ถ้ากลับมาแล้วทำถึงตีสามก็ทำไปเลย หรือเลิกงานกลับดึกๆสามสี่ทุ่ม (คิดว่าบางทีไม่เสร็จกับปล่อยวางไม่ได้ก็ใกล้ๆกันนะคะ แยกไม่ได้อีก) ถึงบางวันจะพยายามทำอะไรช้าๆบ้างค่อยๆไป แต่ในหัวมันวิ่งๆๆ มันคิดหงุดหงิดเร่งรีบในหัว
ซึ่ง ความเร่งรีบที่มันอยู่ในหัวเนี้ย บางทีกลับมาเป็นในช่วงวันปกติ วันพักผ่อนด้วย กับเรื่องเล็กน้อยๆ ซึ่งงง มันเบียดเบียนสุขภาพ บางทีก็ไม่กินอะไรเลย หรือยอมกินเลท ไม่ยอมนอนเพราะกำลังง่วนกับสิ่งที่ทำ ปล่อยมือไม่ลง อีกหน่อยๆ แล้วก็ลูปที่อีกวันตื่นมามึนๆ นอนไม่พอ แต่ก็ไม่กิน ใช่ชีวิตรีบๆใช้พลังงานเยอะๆ
มีหลายคน ให้แบ่งจัดลำดับความสำคัญ ความเร่งของงาน ฟังหลายที่ อ่านหนังสือหลายเล่ม ทำไม่ได้เลยค่ะ รู้สึกว่าพอเป็นงานแล้วมันสำคัญไปหมดเร่งไปหมด (งานที่ทำ เอาoutputทุกวันเลยค่ะ ต้อง improve มี result ตลอด มี report เอกสารอีกบาน) จนเรื่องส่วนตัวและครอบครัวมันคะแนนตกแล้วค่ะ
รู้สึกรีบตลอดเวลา หงุดหงิดกับอะไรที่ช้า หรือเสียเวลา
เป็นคนที่รู้สึกรีบตลอดเวลา โดยเฉพาะงาน เป็นมาตั้งแต่ม.ปลาย กับเรื่องเรียนค่ะ จะมีความรู้สึกว่า เดินต้องเดินเร็วๆ เดินทางมันเสียเวลา กินง่ายๆ ไม่ต้องต่อคิว หรือไม่ชอบนัดใคร เพราะตัวคนเดียวมันคล่องกว่า ไม่ชอบรอใคร ไม่ค่อยอยากเที่ยว เสียเวลาทำอย่างอื่น ประมาณนี้ค่ะ เวลาทำงานก็ปล่อยวางไม่ได้ ถ้ากลับมาแล้วทำถึงตีสามก็ทำไปเลย หรือเลิกงานกลับดึกๆสามสี่ทุ่ม (คิดว่าบางทีไม่เสร็จกับปล่อยวางไม่ได้ก็ใกล้ๆกันนะคะ แยกไม่ได้อีก) ถึงบางวันจะพยายามทำอะไรช้าๆบ้างค่อยๆไป แต่ในหัวมันวิ่งๆๆ มันคิดหงุดหงิดเร่งรีบในหัว
ซึ่ง ความเร่งรีบที่มันอยู่ในหัวเนี้ย บางทีกลับมาเป็นในช่วงวันปกติ วันพักผ่อนด้วย กับเรื่องเล็กน้อยๆ ซึ่งงง มันเบียดเบียนสุขภาพ บางทีก็ไม่กินอะไรเลย หรือยอมกินเลท ไม่ยอมนอนเพราะกำลังง่วนกับสิ่งที่ทำ ปล่อยมือไม่ลง อีกหน่อยๆ แล้วก็ลูปที่อีกวันตื่นมามึนๆ นอนไม่พอ แต่ก็ไม่กิน ใช่ชีวิตรีบๆใช้พลังงานเยอะๆ
มีหลายคน ให้แบ่งจัดลำดับความสำคัญ ความเร่งของงาน ฟังหลายที่ อ่านหนังสือหลายเล่ม ทำไม่ได้เลยค่ะ รู้สึกว่าพอเป็นงานแล้วมันสำคัญไปหมดเร่งไปหมด (งานที่ทำ เอาoutputทุกวันเลยค่ะ ต้อง improve มี result ตลอด มี report เอกสารอีกบาน) จนเรื่องส่วนตัวและครอบครัวมันคะแนนตกแล้วค่ะ