การทำสมาธิก็เหมือนการออกกำลังกาย (ทางจิต)

จิตเป็นสมาธิย่อมรู้เห็นตามจริง เมื่อรู้เห็นตามจริงย่อมเบื่อหน่ายและหลุดพ้น ทำไมโยคี(ฤาษี)โบราณที่ได้ฌานถึงไม่หลุดพ้นครับ

จิตเกิด ดับ ตลอดเวลา จะภาวนาได้ก็ต้อง เห็นจิตที่เป็นสมาธิได้ก่อน เห็นชั่วช้างกระดิกหู งูกระพือปีก ก็คือเห็น เห็นจิตที่เป็นสมาธิมันเกิด ดับ แล้วเกิดใหม่ อย่าเข้าใจผิดว่า ภาวนาไม่ต้องใช้สมาธิ

พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงธรรมเพื่อให้ภิกษุทั้งหลายพิจารณากายนี้ตามความเป็นจริง มิให้หลงยึดถือว่าเป็นตัวตน เป็นของงาม หรือเป็นสิ่งควรยึดมั่น ทรงสอนให้ตั้งสติพิจารณากายโดยแยกออกเป็นส่วน ๆ ตามที่กายนี้มี

พระพุทธเจ้าตรัสว่า ถ้าภิกษุ ไม่ขยันฝึกภาวนา ต่อให้ตั้งความหวังว่า “ขอให้จิตหลุดพ้นจากกิเลสโดยไม่ยึดถือ” จิตก็ ไม่หลุดพ้นจริง เหตุผลไม่ใช่เพราะหวังไม่พอ แต่เพราะ ไม่ได้ลงมือฝึกสิ่งที่ต้องฝ

กุศลอย่างโลกๆ กำหนดจิตตามดูยังเห็นว่า ผลบุญจะสนองให้เป็นปัจจัยอย่างไร แต่บุญจากการภาวนา มันกำหนดดูไม่ได้ เพราะไร้ที่ตั้ง แล้วเวลาอุทิศให้แก่ญาติโกโหติกา เขาจะได้รับบุญจากการ ภาวนายังไงครับ