เคยทดลอง ทำสมาธิ อยู่ 3-4 ครั้ง แบบไม่กำหนดคำบริกรรมอะไรเลย ไม่ตามดูลมหาย ใจ อยู่กับความสงบและความว่าง
เมื่อความคิดใดๆ เข้ามา เอาสติไปรู้แล้วหยุดความคิดนั้นทันที เมื่อความคิดผุดขึ้นอีกก็หยุดความคิดทันที กลับมาที่ความว่างและความสงบ ไม่สนใจลมหายใจ
เมื่อจิตสงบเป็นสมาธิ จะไม่มีความคิดใดๆผุดเข้ามาอีก ไม่มีกาย ไม่มีลมหายใจ ไม่มีความสุข ไม่ความทุกข์ มีแต่ความว่างสงบแบบละเอียด ลุ่มลึกมากๆเหมือนร่างกายและจิตหายไปความว่าง
เมื่อออกจากสมาธิ จะเกิดอาการตัวเบาโล่ง สบายเหมือนไม่กาย และเกิดปีติและความสุขแผ่ออกไปทุกอณูร่างกาย สุขติดตัวไป 3 วัน 3 คืน ไม่ง่วง ไม่หิวแล้วค่อยๆจางหายไป
แต่ปัญหาที่เกิดขึ้น คือ ในช่วง 3 วัน จิตไม่คิดอะไร ขับรถยังไม่ได้เลยเพราะจิตไม่คิดอะไรเลย จึงเลิกทำไปเพราะคิดว่าไม่เหมาะกับการใช้ชีวิตทางโลก แต่ถ้าเป็นพระ อยู่ป่าน่าจะดีมาก จึงกลับมาทำสมาธิแบบดูลมหายใจ อันนี้ทำให้ทำงานทางโลกดีขึ้น
อยากถามว่าวิธีการฝึกสมาธิที่ผมกล่าวด้านบน มีใครเลยลองฝึกบ้าง เค้าเรียกว่าอะไร อาการของท่านเป็นเช่นไร ยังทำสมาธิแบบนี้อยู่ไหมครับ
ถ้าผมบวชหรือเลิกทำงานจะกลับมาฝึกใหม่ครับ
ใครเคยทำสมาธิโดยกำหนดความว่างเป็นอารมณ์บ้างครับ
เมื่อความคิดใดๆ เข้ามา เอาสติไปรู้แล้วหยุดความคิดนั้นทันที เมื่อความคิดผุดขึ้นอีกก็หยุดความคิดทันที กลับมาที่ความว่างและความสงบ ไม่สนใจลมหายใจ
เมื่อจิตสงบเป็นสมาธิ จะไม่มีความคิดใดๆผุดเข้ามาอีก ไม่มีกาย ไม่มีลมหายใจ ไม่มีความสุข ไม่ความทุกข์ มีแต่ความว่างสงบแบบละเอียด ลุ่มลึกมากๆเหมือนร่างกายและจิตหายไปความว่าง
เมื่อออกจากสมาธิ จะเกิดอาการตัวเบาโล่ง สบายเหมือนไม่กาย และเกิดปีติและความสุขแผ่ออกไปทุกอณูร่างกาย สุขติดตัวไป 3 วัน 3 คืน ไม่ง่วง ไม่หิวแล้วค่อยๆจางหายไป
แต่ปัญหาที่เกิดขึ้น คือ ในช่วง 3 วัน จิตไม่คิดอะไร ขับรถยังไม่ได้เลยเพราะจิตไม่คิดอะไรเลย จึงเลิกทำไปเพราะคิดว่าไม่เหมาะกับการใช้ชีวิตทางโลก แต่ถ้าเป็นพระ อยู่ป่าน่าจะดีมาก จึงกลับมาทำสมาธิแบบดูลมหายใจ อันนี้ทำให้ทำงานทางโลกดีขึ้น
อยากถามว่าวิธีการฝึกสมาธิที่ผมกล่าวด้านบน มีใครเลยลองฝึกบ้าง เค้าเรียกว่าอะไร อาการของท่านเป็นเช่นไร ยังทำสมาธิแบบนี้อยู่ไหมครับ
ถ้าผมบวชหรือเลิกทำงานจะกลับมาฝึกใหม่ครับ