คือเราก็พึ่งอายุ20 เราก็แค่อยากมีแฟนหรือใครสักคนที่จะมารับฟังเรื่องราวของกันและกัน ก็เหมือนคนปกติทั่วๆไป จนวันหนึ่งที่อยู่ดีๆเราต้องมานั่งแบกรับภาระหนี้สินของคนอื่น มันทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่พร้อม เราจะพร้อมก็ต่อเมื่อต้องเคลียหนี้สินก้อนนี้ให้จบก่อน
โดยปกติแล้วก็มีคนเข้ามาคุยอยู่เรื่อยๆ ชอบบ้าง ไม่ชอบบ้าง เราก็คุยได้หมด แต่พอเราต้องมานั่งรับภาระหนี้สินของคนอื่น เราก็กลายเป็นคนที่ไม่อยากคุยกับใครเลย เราแค่รู้สึกว่าเรายังไม่พร้อม
เราอยากจะไปเที่ยวไหนตามใจเรากับใครสักคน โดยไม่ต้องคำนึงถึงปัญหาหนี้สินที่เราต้องมารับผิดชอบ
มันเป็นเรื่องแปลกไหมอะ ที่เราจะเฟดตัวออกจากคนที่คุยๆอยู่ หรือเราควรบอกว่าเราต้องรับผิดชอบหนี้สินตรงนี้นะ
แต่ในความคิดเราคือเราอยากจะเฟดตัวออกเพราะเรายังเป็นฝ่ายที่ไม่พร้อมที่จะมีเขา
แต่หลายๆคนบอกว่าให้บอกเขาไปว่าเราต้องรับผิดชอบหนี้สิน(ซึ่งจริงๆตรงนี้เราแค่คิดว่าเราไม่จำเป็นต้องบอกเขาก็ได้นะ)
มันเลยทำให้เราเลือกที่จะเฟดตัวออกมาอยู่คนเดียว
มันดีแล้วจริงๆใช่ไหม
อยากมีแฟน พร้อมที่จะมีแต่ก็เหมือนมีที่จะไม่พร้อม
โดยปกติแล้วก็มีคนเข้ามาคุยอยู่เรื่อยๆ ชอบบ้าง ไม่ชอบบ้าง เราก็คุยได้หมด แต่พอเราต้องมานั่งรับภาระหนี้สินของคนอื่น เราก็กลายเป็นคนที่ไม่อยากคุยกับใครเลย เราแค่รู้สึกว่าเรายังไม่พร้อม
เราอยากจะไปเที่ยวไหนตามใจเรากับใครสักคน โดยไม่ต้องคำนึงถึงปัญหาหนี้สินที่เราต้องมารับผิดชอบ
มันเป็นเรื่องแปลกไหมอะ ที่เราจะเฟดตัวออกจากคนที่คุยๆอยู่ หรือเราควรบอกว่าเราต้องรับผิดชอบหนี้สินตรงนี้นะ
แต่ในความคิดเราคือเราอยากจะเฟดตัวออกเพราะเรายังเป็นฝ่ายที่ไม่พร้อมที่จะมีเขา
แต่หลายๆคนบอกว่าให้บอกเขาไปว่าเราต้องรับผิดชอบหนี้สิน(ซึ่งจริงๆตรงนี้เราแค่คิดว่าเราไม่จำเป็นต้องบอกเขาก็ได้นะ)
มันเลยทำให้เราเลือกที่จะเฟดตัวออกมาอยู่คนเดียว
มันดีแล้วจริงๆใช่ไหม