ช่วยตอบหนูหน่อย ว่าเรื่องนี้หนูเป็นคนผิดจริงๆหรอ

หนูย้านมาโรงเรียนใหม่ หนูมีเเฟน หนูถ่ายรูปคู่กับแฟน กอดกัน แฟนถอดเสื้อหันหลัง แต่หนูไม่ได้ทำอะไรกัน (อารมณ์วัยรุ่นอยากอวดแฟน) ลงเฟส แต่เฟสช่วงนั้นคนยังเล่นน้อยอยู่ ในเฟสหนูก็มีแค่เพื่อนๆ ไม่มีญาติพี่น้องใดๆ ไม่นานลูกของน้าก็เห็น แล้วส่งรูปที่หนูถ่ายรูปคู่กับแฟนให้พ่อกับแม่ ทางข้อความ และก็ใช่ค่ะ หนูทะเลาะกับพ่อแม่ เค้าไม่คุยกับหนูเลย ((น้าอยู่กทม ครอบครัวหนูอยู่ตจว)  หนูไม่เข้าใจทำไมถึงต้องส่งข้อความไปฟ้องพ่อ ถ้าจะเตือน ถ้าเป็นห่วงกันจริงๆ ทำไมไม่ทักมาเตือนดีๆนะว่าลงรูปไม่เหมาะ ในเมื่อก้หาเฟสหนูเจอแล้ว ก็รู้อยู่แล้วนิ ว่าถ้าส่งให้พ่อยังไงก็ต้องทะเลาะกัน และก็เป็นไปตามที่เค้าตั้งใจ ย่าก็มาด่า ด่าแม่ด้วย หนูได้ยิน ว่า เลี้ยงลูกแบบเนี่ย มันจะเรียนไม่จบ ท้องก่อนแฟน หนีตามผู้ชาย ตั้งแต่นั้นความสัมพันธ์ของหนูกับครอบครัวก็ดูไม่ดี พ่อแม่ดูไม่ค่อยเชื่อ ไม่ไหวใจหนู แล้วพ่อกับแม่ก็สร้างบ้านเป็นของตัวเอง หนูอยุ่บ้านน้าได้ประมาณ3-5เดือนมั้ง แล้วก็มาอยุ่บ้านตัวเอง จนหนูเรียนจบ ม.6  ที่บ้านดูมีปัญหาเรื่องเงิน หนูเลยต้องไปทำงานอยู่กรุงเทพ  และก็ไปอยู่บ้าน น้าที่กรุงเทพ 

 

ช่วงนี้หนูก็มาอยู่บ้านน้าที่กรุงเทพและ แน่นอนความสัมพันธ์ระหว่างน้าหลานก้คือฝืนๆพูดด้วย หนูก็ทำงานของหนูทุกวัน 3-4เดือน หนูออกรถมอไซค์ของหนูเองผ่อนเองทุกอย่าง และก็ใช่ค่ะ เรื่องก็เกิดขึ้นอีกแล้ว

    หนูเป็นแฟนคลับหนังเรื่องฟาส หนูตามดูในโรงทุกภาค วันนั้นหนูก็นัดเพื่อนไปดูเป็นเพื่อนที่ตจวที่สนิทมากๆคนนึง พ่อกับแม่ก็รู้จัก กว่าหนูจะเลิกงานก็1ทุ่ม กว่าเพื่อนจะเลิกงานก็6โมง ด้วยความที่เพื่อนบ้านอยู่สะพานควาย ต้องนั่งบีทีเอสมาตลาดพลูก้ไกลอยู่ เลยจองตั๋วกันรอบสุดท้าย จะใกล้ถึงเวลาเข้า ก็เกิดเรื่องขึ้น พ่อหนูโทมาบอกให้กลับบ้าน ตอนนี้มันกี่โมงแล้วทำไมไม่กลับ หนูก็อธิบายทุกอย่าง พ่อก็พูดมาว่า ถ้าไม่กลับตอนนี้ พรุ่งนี้ก็ซื้อตั๋วกลับมาอยู่บ้านเลย ไม่ต้องทำงานมันแล้วที่กรุงเทพอะ หนูได้แต่คิดแล้วก็สงสัย ว่าทำไมน้าไม่โทรมาหาหนูเอง ทำไมต้องโทหาพ่อ แล้วบ้านน้ากับห้างอยุ่กันไม่ถึง15นาที (ถ้าบอกว่าเป็นห่วงอันตรายคือ มากนะ เพราะหนูอยุ่กรุงเทพมาก่อนแล้วอยุ่แถวนั้นมาตลอด พึ่งย้ายไปเรียนตจวแค่ช่วงม.ปลาย)

หนูไม่เคยเข้าใจว่าทำไมต้องโทรหาพ่ออีกแล้ว จนหนูเริ่มไม่ไหวกับการอยู่บ้านหลังนี้ หนูไม่คุยกับเค้าประมาณเดือนนึงเลย หนูเลิกงานแล้วก็เข้าห้องไม่คุยไม่อะไรเลย แล้วหนูก้เลยหาห้องเช่าอยู่เอง มีช่วงนึงหนูกลับบ้าน3ทุ่ม เค้าก็พูดถาม พึ่งเลิกงานหรอ หนูเลยบอกว่า ไปหาห้องจะออกไปอยู่ข้างนอก แล้วเค้าก็พูดมาว่า ทำไมมีอะไรแล้วไม่พูด ไม่บอก นี่เลยพูดว่า แล้วน้าพูดกับหนูหรอ ไม่กี่วันหนูก็ออกไปอยู่หอเอง แต่ก่อนไปหนูก้ไหว้เค้านะ

  เรื่องเหมือนจะจบแล้วช่ายมะ แต่ก็ไม่ ตอนนี้หนูก้ออหมาอยู่หอข้างนอกแล้ว มีภาระเพิ่มขึ้นอีก ทั้งค่าห้อง ค่าผ่อนรถ ค่ากิน ค่าน้ำมัน กับเงินเดือน9000บาท หนูก็ประหยัดเอา ( ข้าวคลุกน้ำปลาบ้างเป็นอาทิต ปลากระป๋องบ้าง มาม่าบ้าง )หนูอยู่คนเดียว หนูสบายใจมาก ตื่น7โมง ออกไปทำงาน 8โมง เลิกงาน 6โมง วนอยู่ไปเรื่อยๆ จนวันนึง ปกติหนูจะโทรหาแม่กัน2วันครั้ง ก้คุยถามไถ่เป็นไงบ้ายเงินพอใช้มั้ย หนูก้บอกว่าพอ สบายดี ไม่มีปัญหาอะไร แม่พูดมาว่า เนี่ย ย่าอะ เดินมาบอกกับพ่อที่บ้านว่า หนูอะเที่ยวเก่ง ไม่สนใจงานนู้นนี่ ช่วงนั้นหนูไม่สนใจนะ เพราะว่าหนูไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น แล้วหนูก็ใช้ชีวิตกับการอยู่กรุงเทพคนเดียวมา6ปี (เรียนรามด้วย) มีมอไซค์เป็นของตัวเองผ่อนเองหมดเลย 

แล้วโควิดก็มาทำชีวิตหนูพัง หนูต้องลาออกจากงาน เพราะทางบริษัทไม่มีงาน แถมโดนลดเงินเดือนเป้นจำนวนมากเกินไป หนูเลยกลับมาอยู่บ้าน

ที่ตจวอีก

   หนูคิดว่าคงต่างคนต่างอยุ่กันแล้วแหละมั้ง เพราะ พ่อกับน้าเค้าไม่คุยกัน แม่ก็บอกว่าเนี่ย ตั้งแต่เค้าทะเลาะกันเรื่องหนู คงกลับมาคุยกันยากแล้วแหละ หนูไม่สนใจนะ เพราะต่างคนต่างอยู่ หนูกลับมาช่วยงานที่บ้านได้1ปี จนไม่กี่อาทิตที่ผ่านมา ป้าที่กรุงเทพมาพูด ว่า เนี่ยพ่อหนูอะ ไม่คุยกับเค้า กลับบ้านแต่ละที พ่อหนูไม่พูดไม่ทักอะไรเค้าเลย หนูคิดว่า ใครกันแน่ที่ไม่คุย ทั้งๆที่พ่อกับแม่นั่งทำงานกันอยุ่หน้าบ้านตลอด ลูกเค้าก้ยังเด้ก้ห็นวิ่งเล่นผ่านหน้าบ้านตลอดแต่ไม่พามาแนะนำเอง ว่าเนี่ย บ้านลุง นะ หนูเห้นเค้ามาแต่ละรอบก็อยู่แต่บนบ้าน  หนูเลยมีความคิดว่า ถ้าเค้าเอาเรื่องในครอบครัวไปพูดให้คนนอกฟังแบบนี้ หนูของพูดในส่วนที่หนูโดนบ้างได้มั้ย ในเมื่อมันก็ไม่มีทางจะดีขึ้นอยู่แล้ว สอนลูกคนอื่นเก่ง หัดสอนลูกตัวเองบ้าง

       และนี่คือเรื่องที่หนูจะพูด เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ เพราะหนูไม่เคยเล่าให้ใครฟัง เพราะหนูไม่อยากมีปัญหา ย้อนกลับไปเมื่อหนูมาอยุ่บ้านน้าใหม่ บ้านน้ามี หนู น้องหนู พ่อ แม่ ย่า ลูกชายน้าคนเล็ก (คนโตผู้ชายอยู่กรุงเทพ) หนูก็ใช้ชีวิตปกติเข้าห้องน้ำอาบน้ำปกติประจำทุกวัน แต่วันนั้น เหมือนมีอะไรดลจิตดลใจให้มองขึ้นไปบนเพดาน แล้วหนูก้เจอค่ะ เจอทรศแอบอยู่ใต้ฝ้า เห็นแค่ตัวกล้อง วินาทีนั้นถอยหลังหลบเลย หนูตกใจมากว่าทำไม ทำไมทำกับหนูแบบนี้ ทั้งๆที่มีอะไรก้กินก็แบ่งด้วยกัน ทำไมถึงทำกันได้อะ หนูโกรธมาก เหมือนน่ำตาจะไหลแต่ไหลไม่ออก (ยังจำอารมณ์นั้นได้ถึงตอนนี้หนูจะอายุ27ปีแล้ว) แต่หนูก้ยังคงปกป้องมัน เพราะว่าถ้าหนูบอกไป พ่อกระทืบมันแน่ๆ ถ้าบอก ครอบครัวพี่น้องเค้าทะเลาะกันแน่นอน หนูไม่อยากมีปัญหา หนูเลยจัดการเอง โดยการปีนห้องน้ำ แล้วก้หยิบมันออกมา แน่นอนว่ามันเปิดกล้องวิดิโออยู่ หนูพูดไม่ออก ทำได้แค่เดินออกมาไม่มีอะไร แล้วมันก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำเลย หนูเอาเรื่องนี้ไปบอกแฟน แฟนบอกว่าจะไปกระทืบมัน หนูก้บอกว่าชั่งมันเถอะ ไม่อยุ่มีปัญหา ในเมื่อหนูทำลายทรศทิ้งแล้ว นี่คือเรื่องที่หนูโดนครอบครัวเค้าทำกับหนู

แล้วดูสิ่งที่เค้าเอาไปพูดกับคนอื่นดิ เค้าทำเหมือนว่าเค้าเป็นผู้ถูกกระทำ ทั้งๆที่พวกเค้าเป็นคนก่อกันขึ้นมาเอง 

ถ้าป้ามาอีกรอบ หนูจะถามเค้าว่า น้าได้เล่าเรื่องว่าทะเลาะกับพ่อเรื่องหนูมั้ย หนูจะเล่าเรื่องของหนูให้เค้าฟังทั้งหมด เพราะหนูไม่อยากเงียบแล้ว หนูอยากให้คนอื่นเค้ารู้บ้าง ว่าลูกเค้าทำอะไรกับหนูบ้าง สิ่งที่หนูคิดจะทำมันถูกต้องแล้วใช่มั้ยคะ

แล้วหนูคือสาเหตุที่ทำให้พ่อกับน้องพ่อทะเลาะกันด้วยมั้ยคะ