สวัสดีค่ะ นี่คงเป็นกระทู้สุดท้ายของเราที่จะมาถามพี่ๆเพื่อนๆทุกคนแล้วนะคะ จากกระทู้เก่าๆที่เคยถามไป
วันนี้เราตัดสินใจเก็บของและแยกย้ายแล้วค่ะ แต่วิธีของเรา เราไม่รู้ว่ามันผิดไหม ที่ไม่ได้บอกเขาให้เตรียมใจและตัดสินใจออกมาเลย ณ ตอนนั้นเราคิดว่า “พอแล้วล่ะ เราทนมาพอแล้วจริงๆ ต่อให้คุยกัน ก็จะจบลงแบบเดิมๆ”
เราออกมาประมาณ3-4วันแล้วค่ะ บอกตรงๆว่าใจสลายนะคะ เพราะเค้าเองก็คงตกใจและมาตามเราในที่ต่างๆ ทั้งพาผู้ใหญ่มาขอร้อง ทั้งสาบาน ร้องไห้ เค้าบอกเราว่าเค้ามีสติแล้ว เค้าเสียอะไรก้ได้ แต่เสียเราไปไม่ได้
บอกตามตรงว่าเราก็แอบอยากจะกลับไปค่ะ แต่เหมือนเรามี2ความคิด คือ
1.) อยากกลับไปให้โอกาสเค้าค่ะ เพราะเราออกมาแบบนี้เราก็เคว้งมากๆ ยังเสียใจ ยังแอบส่อง เพราะเราเองก็ไม่มีใครเลยค่ะ ครอบครัวมีปัญหา ไม่มีกำลังใจจากใครเลย ไม่มีแรงแม้แต่จะจัดของที่ขนย้ายออกมา เก็บเข้าที่เข้าทาง (ใจนึงก็คิดว่า เราตัดสินใจเร็วไปหรือเปล่า คิดน้อยไปหรือเปล่าที่ทำแบบนี้)
2.)กลับไปแล้วจะดีขึ้น (จริงๆหรอ) ถ้ามันทำได้ ทำไมไม่ทำแต่แรก มาตอนนี้เหมือนเราต้องเอาตัวเองกลับไปเสี่ยงอีก เราเลือกเดินออกมาแล้ว ถามว่าเสียใจมั้ย เสียใจมากค่ะ เป็นห่วง สงสาร แต่.. เราพยายามนึกข้อเสีย และพยายามนึกสงสารตัวเองมากกว่าว่าถ้าเรากลับไปเราจะเจออะไรอีกบ้าง จุดไหนที่ทำให้เราตัดสินใจออกมา
มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบเราบ้างไหมคะ
-เราอยากรู้ในมุมของคนที่เคยกลับไปเป็นยังไงบ้าง
-และอยากรู้ในมุมของคนที่เลือกไม่กลับไปคืนดีค่ะ
การที่เดินออกจากชีวิตใครคนนึง เราควรเริ่มต้นใหม่ยังไงคะ
วันนี้เราตัดสินใจเก็บของและแยกย้ายแล้วค่ะ แต่วิธีของเรา เราไม่รู้ว่ามันผิดไหม ที่ไม่ได้บอกเขาให้เตรียมใจและตัดสินใจออกมาเลย ณ ตอนนั้นเราคิดว่า “พอแล้วล่ะ เราทนมาพอแล้วจริงๆ ต่อให้คุยกัน ก็จะจบลงแบบเดิมๆ”
เราออกมาประมาณ3-4วันแล้วค่ะ บอกตรงๆว่าใจสลายนะคะ เพราะเค้าเองก็คงตกใจและมาตามเราในที่ต่างๆ ทั้งพาผู้ใหญ่มาขอร้อง ทั้งสาบาน ร้องไห้ เค้าบอกเราว่าเค้ามีสติแล้ว เค้าเสียอะไรก้ได้ แต่เสียเราไปไม่ได้
บอกตามตรงว่าเราก็แอบอยากจะกลับไปค่ะ แต่เหมือนเรามี2ความคิด คือ
1.) อยากกลับไปให้โอกาสเค้าค่ะ เพราะเราออกมาแบบนี้เราก็เคว้งมากๆ ยังเสียใจ ยังแอบส่อง เพราะเราเองก็ไม่มีใครเลยค่ะ ครอบครัวมีปัญหา ไม่มีกำลังใจจากใครเลย ไม่มีแรงแม้แต่จะจัดของที่ขนย้ายออกมา เก็บเข้าที่เข้าทาง (ใจนึงก็คิดว่า เราตัดสินใจเร็วไปหรือเปล่า คิดน้อยไปหรือเปล่าที่ทำแบบนี้)
2.)กลับไปแล้วจะดีขึ้น (จริงๆหรอ) ถ้ามันทำได้ ทำไมไม่ทำแต่แรก มาตอนนี้เหมือนเราต้องเอาตัวเองกลับไปเสี่ยงอีก เราเลือกเดินออกมาแล้ว ถามว่าเสียใจมั้ย เสียใจมากค่ะ เป็นห่วง สงสาร แต่.. เราพยายามนึกข้อเสีย และพยายามนึกสงสารตัวเองมากกว่าว่าถ้าเรากลับไปเราจะเจออะไรอีกบ้าง จุดไหนที่ทำให้เราตัดสินใจออกมา
มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบเราบ้างไหมคะ
-เราอยากรู้ในมุมของคนที่เคยกลับไปเป็นยังไงบ้าง
-และอยากรู้ในมุมของคนที่เลือกไม่กลับไปคืนดีค่ะ