ขอพื้นที่ระบายหน่อยค่ะอึดอัดมาก
อยู่กินกับสามีมาก่อนมีลูกเค้าส่งเงินเลี้ยงดูแม่ทุกๆเดือนเดือนละ4-5พันบาทเราไม่เคยเก็บมาคิดเพราะเค้าขยันหาเงินเลิกงานไปวิ่งรถรับจ้อบได้หลายตังต่อเดือนแต่หนี้ก้อนโตก็เยอะเหมือนกันเราก็ไม่อะไรเพราะก่อนคบก่อนแต่งเค้าก็ส่งให้ปกติแต่พอมีลูกทางฝั่งเค้าอยากได้หลานไปเลี้ยงเราก็ไม่ติดเพราะฝั่งเราทำไร่ทำสวนตลอดเลยให้ฝั่งทางย่าเลี้ยงส่วนค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือนเงินเลี้ยงลูกค่านมค่ากินแต่ละเดือนของใช้อะไรเราเป็นคนออกทั้งหมดเค้าออกค่าห้องค่าผ่อนมอไซต์เงินที่เหลือก็เก็บไว้ใช้หนี้และเค้าส่งเงินให้แม่เพิ่มเป็น6-8 พันบางเดือนขอเป็นหมื่นแล้วเค้าก็ให้โดยไม่ถามเราสักคำทั้งที่ลูกเรายังเล็กเราเริ่มรู้สึกไม่ค่อยโอเคแต่ไม่อยากพูดเพราะเรื่องเงินเป็นเรื่องน่ากลัวสำหรับชีวิตคู่
ล่าสุดขอให้ผ่อนของใช้เดือนละเกือบ2000เค้ารับปากโดยไม่ถามเราสักคำเพิ่มภาระแต่ละเดือนขึ้นมาอีกแต่ที่เรารู้สึกอึดอัดรึน้อยใจไม่ใช่เพราะแค่เรื่องเงินแต่เป็นเรื่องของการตัดสินใจทุกครั้งเค้าจะตัดสินใจไปก่อนโดยที่ไม่ถามเราสักคำเราแค่รู้สึกเหมือนไม่ใช่คนที่จะอยู่ในแผนชีวิตของเขามีครอบครัวตัวเองแล้วแต่ยังดูแลครอบครัวเก่าแบบเต็มที่โดยไม่สนความลำบากของใครแม้แต่ตัวเอง การกตัญญูเป็นเรื่องที่ดีแต่เยอะไปมันก็เป็นที่แคบๆที่ค่อยๆบีบเราออกมาเอง รึเราใจแคบเกินรู้สึกน้อยใจเรื่องแบบนี้เห็นแก่ตัวไหมไปอยากออกมาใช้ชีวิตคนเดียวแต่สงสารลูกพึ่ง7-8 เดือนมองหน้าลูกแล้วได้แต่กลืนน้ำตาลงท้อง
เค้าก็เป็นคนดีคนขยันคนนึงเลยนะแต่นึกไม่ออกเลยว่าถ้ามีเหตุการณ์ใหญ่ๆผ่านเข้ามาในชีวิตเค้าจะให้เรามีส่วนร่วมในการตัดสินใจไหมบางทีก็รุ้สึกว่าเป็นเมียน้อยแม่เค้ายังไงไม่รู้
#น้อยใจเรื่องไม่เป็นเรื่องเห็นแก่ตัวไหม
อยู่กินกับสามีมาก่อนมีลูกเค้าส่งเงินเลี้ยงดูแม่ทุกๆเดือนเดือนละ4-5พันบาทเราไม่เคยเก็บมาคิดเพราะเค้าขยันหาเงินเลิกงานไปวิ่งรถรับจ้อบได้หลายตังต่อเดือนแต่หนี้ก้อนโตก็เยอะเหมือนกันเราก็ไม่อะไรเพราะก่อนคบก่อนแต่งเค้าก็ส่งให้ปกติแต่พอมีลูกทางฝั่งเค้าอยากได้หลานไปเลี้ยงเราก็ไม่ติดเพราะฝั่งเราทำไร่ทำสวนตลอดเลยให้ฝั่งทางย่าเลี้ยงส่วนค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือนเงินเลี้ยงลูกค่านมค่ากินแต่ละเดือนของใช้อะไรเราเป็นคนออกทั้งหมดเค้าออกค่าห้องค่าผ่อนมอไซต์เงินที่เหลือก็เก็บไว้ใช้หนี้และเค้าส่งเงินให้แม่เพิ่มเป็น6-8 พันบางเดือนขอเป็นหมื่นแล้วเค้าก็ให้โดยไม่ถามเราสักคำทั้งที่ลูกเรายังเล็กเราเริ่มรู้สึกไม่ค่อยโอเคแต่ไม่อยากพูดเพราะเรื่องเงินเป็นเรื่องน่ากลัวสำหรับชีวิตคู่
ล่าสุดขอให้ผ่อนของใช้เดือนละเกือบ2000เค้ารับปากโดยไม่ถามเราสักคำเพิ่มภาระแต่ละเดือนขึ้นมาอีกแต่ที่เรารู้สึกอึดอัดรึน้อยใจไม่ใช่เพราะแค่เรื่องเงินแต่เป็นเรื่องของการตัดสินใจทุกครั้งเค้าจะตัดสินใจไปก่อนโดยที่ไม่ถามเราสักคำเราแค่รู้สึกเหมือนไม่ใช่คนที่จะอยู่ในแผนชีวิตของเขามีครอบครัวตัวเองแล้วแต่ยังดูแลครอบครัวเก่าแบบเต็มที่โดยไม่สนความลำบากของใครแม้แต่ตัวเอง การกตัญญูเป็นเรื่องที่ดีแต่เยอะไปมันก็เป็นที่แคบๆที่ค่อยๆบีบเราออกมาเอง รึเราใจแคบเกินรู้สึกน้อยใจเรื่องแบบนี้เห็นแก่ตัวไหมไปอยากออกมาใช้ชีวิตคนเดียวแต่สงสารลูกพึ่ง7-8 เดือนมองหน้าลูกแล้วได้แต่กลืนน้ำตาลงท้อง
เค้าก็เป็นคนดีคนขยันคนนึงเลยนะแต่นึกไม่ออกเลยว่าถ้ามีเหตุการณ์ใหญ่ๆผ่านเข้ามาในชีวิตเค้าจะให้เรามีส่วนร่วมในการตัดสินใจไหมบางทีก็รุ้สึกว่าเป็นเมียน้อยแม่เค้ายังไงไม่รู้