สวัสดีค่ะทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ เราอายุ22ปี เรียน ม.เปิดอยู่ ปี3 ตอนนี้คาดหวังให้จบเร็วๆมากๆ อยากทำงานค่ะ อยากใช้ชีวิตบ้าง
แต่... เราต้องอยู่บ้านตลอดเพราะต้องดูแลย่า แม่เราอีก แม่ทำอาชีพ ทำไม้กวาดขาดส่ง ทุกๆเดือนก็เป็นเราที่ขับรถไปส่งแม่ขายไม้กวาด ซึ่งเราก็ต้องอ่านหยังสือบ้างแต่ที่บ้านก็จะมีเรื่องในใช้ตลอด เช่นย่า เข้ารพ ไปเอายา ไปหาหมอ ความรู้สึกคือเหมือนเขาแกล้งเราน่ะ ย่ามีลูกตั้ง8คนแต่คนที่ต้องเสียไปคือพ่อเราเองค่ะ ตอนนี้ก็เหลือ7คนก็ไม่มีใครมาอยู่ด้วย หยิบยื่นช่วยเหลืออะไร ต้องเป็นเราและแม่ เราอยู่แต่บ้านอ่านหนังสือ เล่นมือถือ เราเหงาค่ะ เบื่อ ซึม ไม่มีเพื่อน ไม่มีเวลาเข้าสังคม จนบางทีก็อยากตาย อยากพ้นจากความทุกข์ใจแบบนี้ เราเองมีแฟนค่ะ แฟนเราก็ดีกับเรามาก เขาเป็นเหมือนพื้นที่ที่ปลอดภัยที่สุด
ปีนี้เขาก็เรียนจบ ปวส.แล้ว ตั้งใจจะไปทำแถวโรงงาน เขาชวนเราไปด้วย เราอยากไปนะคะ อยากไปใช้ชีวิตดูสักครั้งในวัย22ปี ที่ขาดอะไรไป แต่ทางย่าเรา ลูกย่าเราเขาจะงอแง ให้เราอยู่เพื่อดูแลแม่เขา ทั้งที่ลูกๆก็ลุงป้าน้าอา เราได้กินได้เที่ยวได้เรียน เราจะทำยังไงดีคะ จะไปทำงานกับแฟนด้วยเรียนด้วยดีไหมคะ
เรียนก็ต้องเรียน คนที่บ้านก็ต้องเอาใจ อยากใช้ชีวิตบ้าง
แต่... เราต้องอยู่บ้านตลอดเพราะต้องดูแลย่า แม่เราอีก แม่ทำอาชีพ ทำไม้กวาดขาดส่ง ทุกๆเดือนก็เป็นเราที่ขับรถไปส่งแม่ขายไม้กวาด ซึ่งเราก็ต้องอ่านหยังสือบ้างแต่ที่บ้านก็จะมีเรื่องในใช้ตลอด เช่นย่า เข้ารพ ไปเอายา ไปหาหมอ ความรู้สึกคือเหมือนเขาแกล้งเราน่ะ ย่ามีลูกตั้ง8คนแต่คนที่ต้องเสียไปคือพ่อเราเองค่ะ ตอนนี้ก็เหลือ7คนก็ไม่มีใครมาอยู่ด้วย หยิบยื่นช่วยเหลืออะไร ต้องเป็นเราและแม่ เราอยู่แต่บ้านอ่านหนังสือ เล่นมือถือ เราเหงาค่ะ เบื่อ ซึม ไม่มีเพื่อน ไม่มีเวลาเข้าสังคม จนบางทีก็อยากตาย อยากพ้นจากความทุกข์ใจแบบนี้ เราเองมีแฟนค่ะ แฟนเราก็ดีกับเรามาก เขาเป็นเหมือนพื้นที่ที่ปลอดภัยที่สุด
ปีนี้เขาก็เรียนจบ ปวส.แล้ว ตั้งใจจะไปทำแถวโรงงาน เขาชวนเราไปด้วย เราอยากไปนะคะ อยากไปใช้ชีวิตดูสักครั้งในวัย22ปี ที่ขาดอะไรไป แต่ทางย่าเรา ลูกย่าเราเขาจะงอแง ให้เราอยู่เพื่อดูแลแม่เขา ทั้งที่ลูกๆก็ลุงป้าน้าอา เราได้กินได้เที่ยวได้เรียน เราจะทำยังไงดีคะ จะไปทำงานกับแฟนด้วยเรียนด้วยดีไหมคะ