น้ำตาเทียน บทที่ 9

พอหลังจากที่ยายเสียไปฉันก็ได้ขึ้นป.1 เรียนอยู่ที่โรงเรียนกำลังสนุกอยู่กับเพื่อนมีเสียงเรียกชื่อฉันเด็กหญิงคนไหนชื่อรีนคะ ฉันก็เห็นผู้หญิงคนนึงที่สวยมากๆจำได้ว่าตอนนั้นใส่เสื้อสีเขียวอ่อนผมยาวแล้วก็ตัว

สวัสดีค่ะ ฉันมีเรื่องเล่าในอดีตที่จะมาเล่าให้ฟังฉันอยากให้ทุกคนฟังนะ นามสมมุติฉันชื่อรีน ย้อนกลับไปเมื่อ17 ​ปีที่แล้วฉันอยู่ที่ต่างจังหวัด เป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักแต่เป็นหญิงสาวที่ขี้เกียจมากๆ ไม่

หลังงานศพของชัชวาลผ่านไปหลายวัน โลกของยามินทร์ยังคงถูกคลุมด้วยความว่างเปล่า เขาพยายามไม่หลับ ไม่อยากเผชิญหน้ากับสิ่งที่อาจจะรออยู่ในความฝันนั้นอีก แต่ในที่สุดร่างกายที่เหนื่อยล้าก็ทรยศเขา ดึงจิตตกลงไป

เก้าอี้โยกในอุรุกวัย ตอนที่ 1: การเดินทางสู่เมืองเงียบ ในเมืองเล็กๆ ชื่อปุนตาเดลเอสเตของอุรุกวัย ที่เงียบสงบและเต็มไปด้วยกลิ่นเค็มของทะเล มีบ้านร้างหลังหนึ่งตั้งอยู่ปลายถนนลูซิโอ มันเป็นบ้านไม้เก่า

"ปฏิเสธ" ดวงตากลมโตคู่หนึ่งค่อยๆ เปิดขึ้น ท่ามกลางความมืดมิดที่ไร้สิ้นสุด เด็กชายรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง แต่ไม่มีเสียงลม ไม่มีแสงแดด มีเพียงความว่างเปล่าที่ไม่มีขอบเขต ไม่

ปรัชญาริมทาง l EP.3 เธอเดินคนเดียวเสมอ เธอเดินผ่านฉันทุกวัน... เหมือนใครบางคนที่ลืมว่าตัวเองเคยหัวเราะยังไง กระเป๋าผ้าใบเดิม รองเท้าผ้าใบเก่า แววตา... ที่ไม่ได้เศร้า แต่ก็ไม่สดใส เธอไม่เคยพูดกับใคร

กระเป๋าเดินทางของใจ”กาลครั้งหนึ่ง มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินทางตลอดเวลา ไม่ว่าจะฝนตก แดดออก ลมแรง หรือกลางคืนที่เงียบงัน เธอก็ยังเดิน...พร้อมกับกระเป๋าใบหนึ่งกระเป๋าใบนั้นไม่ธรรมดาเลย เพราะมันเต็มไปด้