จากคำถามค่ะ ขอเท้าความก่อนค่ะ เราเป็นซึมเศร้า+แพนิคอยู่แล้ว เรารับการรักษาครบถ้วน เข้าหาหมอตามนัดค่ะ กินยาไม่เคยขาด เป็นมา10กว่าปีพึ่งมาเริ่มหนักขึ้น1ปีหลังค่ะ(เพราะการงาน การใช้ชีวิต และการเรียน)
เหตุการ์ณมีอยู่ว่า เราโดนรถชน นิ้วเท้าหักแผลเปิด ต้องเข้ารับการผ่าตัดค่ะ คุณหมอได้ซักประวัติและทราบค่ะว่าเป็นซึมเศร้า+แพนิค ก่อนผ่าตัดขณะอยู่ในห้องผ่าตัดทีมแพทย์และพยาบาลก็ถามอีกค่ะว่า เป็นแพนิคใช่ไหม เป็นซึมเศร้าใช่ไหมคะ ทุกคนในห้องผ่าตัดทราบทุกคนค่ะ การผ่าตัดได้เริ่มต้นด้วยการบล็อกหลังค่ะ เสร็จแล้วเราก็อยู่ในท่าที่ขยับไม่ได้ โดนรัดที่แขน เราร้องไห้ ควบคุมสติไม่ได้ มีหมอดมยาคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ เวลาผ่านไป3-5นาที เราควบคุมสติตัวเองไม่ได้ค่ะ เราพูดออกไปว่า “ไม่ไหวแล้วค่ะ” พร้อมร้องไห้ตัวสั่น มีหมอดมยาคอยลูบหัวเราให้กำลังใจอยู่ค่ะ แต่มีเสียงๆนึงเป็นผู้หญิงพูดขึ้นมาว่า “นี่คนไข้ คนไข้โตแล้วนะ” ความรู้สึกตอนนั้นมันชาไปหมดเลย เราทำได้แค่เงียบ ร้องไห้ กัดฟัน อึดอัดไปหมด จนการผ่าตัดผ่านไปด้วยดี ใช้เวลาผ่าตัดไป2ชม.ค่ะ
จากวันนั้นผ่านมาเกือบเดือนแล้วค่ะ เราไม่เคยลืมคำพูดนั้นเลย เวลานึกถึงเราเจ็บปวดตลอดเลยค่ะ ปรึกษาหมอที่รักษาซึมเศร้าของเราแล้วหมอก็จ่ายยาลดความเครียดเพิ่มค่ะ
เราไม่ได้โกรธหรือเคลืองอะไรพยาบาลท่านนั้นเลย เราแค่อยากรู้วิธีเอาพูดนั้นออกจากหัวค่ะ
เรารู้ว่าที่เราพูดออกไปเพราะเราคุมสติตัวเองไม่ค่อยได้ เราไม่เข้มแข็งพอเองค่ะ
เราจะเอาคำพูดนี้ออกจากหัวยังไงได้บ้างคะ
เหตุการ์ณมีอยู่ว่า เราโดนรถชน นิ้วเท้าหักแผลเปิด ต้องเข้ารับการผ่าตัดค่ะ คุณหมอได้ซักประวัติและทราบค่ะว่าเป็นซึมเศร้า+แพนิค ก่อนผ่าตัดขณะอยู่ในห้องผ่าตัดทีมแพทย์และพยาบาลก็ถามอีกค่ะว่า เป็นแพนิคใช่ไหม เป็นซึมเศร้าใช่ไหมคะ ทุกคนในห้องผ่าตัดทราบทุกคนค่ะ การผ่าตัดได้เริ่มต้นด้วยการบล็อกหลังค่ะ เสร็จแล้วเราก็อยู่ในท่าที่ขยับไม่ได้ โดนรัดที่แขน เราร้องไห้ ควบคุมสติไม่ได้ มีหมอดมยาคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ เวลาผ่านไป3-5นาที เราควบคุมสติตัวเองไม่ได้ค่ะ เราพูดออกไปว่า “ไม่ไหวแล้วค่ะ” พร้อมร้องไห้ตัวสั่น มีหมอดมยาคอยลูบหัวเราให้กำลังใจอยู่ค่ะ แต่มีเสียงๆนึงเป็นผู้หญิงพูดขึ้นมาว่า “นี่คนไข้ คนไข้โตแล้วนะ” ความรู้สึกตอนนั้นมันชาไปหมดเลย เราทำได้แค่เงียบ ร้องไห้ กัดฟัน อึดอัดไปหมด จนการผ่าตัดผ่านไปด้วยดี ใช้เวลาผ่าตัดไป2ชม.ค่ะ
จากวันนั้นผ่านมาเกือบเดือนแล้วค่ะ เราไม่เคยลืมคำพูดนั้นเลย เวลานึกถึงเราเจ็บปวดตลอดเลยค่ะ ปรึกษาหมอที่รักษาซึมเศร้าของเราแล้วหมอก็จ่ายยาลดความเครียดเพิ่มค่ะ
เราไม่ได้โกรธหรือเคลืองอะไรพยาบาลท่านนั้นเลย เราแค่อยากรู้วิธีเอาพูดนั้นออกจากหัวค่ะ
เรารู้ว่าที่เราพูดออกไปเพราะเราคุมสติตัวเองไม่ค่อยได้ เราไม่เข้มแข็งพอเองค่ะ