ใครเคยเป็นบ้าง?

คือ ผมก็พึ่งมานึกขึ้นได้ พอดีมีคอมเม้นจากกระทู้ที่ผมตั้งก่อนหน้านี้ ผมเลยจำได้ว่ายังไม่ได้เล่าเหตุก่อนหน้าของผมเลย จะได้เป็นส่วนช่วยตัดสินใจ

ผมขอเล่าเรียงๆเลยนะครับ ช่วงผม3-4ปีนี่ล่ะครับจำได้ว่าอยู่อนุบาลสามขวบ จำได้ว่าโดนรถชนหน้าผากเปิดเลือดทะลัก ได้ยินแต่คุณแม่ร้องให้กดแผลตรงหน้าผากแน่นเลย ผมยังจำได้เบลอๆเลยว่าตอนนั้นดึงมือท่านออกแล้วบอกเจ็บๆแต่ท่านไม่เอาออก พอพาไปหาหมอก็ต้องเย็บปิด คุณแม่บอกว่า9เข็มเพราะผมร้องให้ไม่หยุดเลยเย็บแค่นั้น ก็ใครจะไม่ร้องอะ เอาผ้าอะไรมาปิดตาผมก็ไม่รู้ เห็นแค่แสงขาวๆ ตรงแผลนี่ผมไม่รู้สึกอะไรนะครับ ชาไปหมดทั้งหัวเลย ไม่รู้ไปหลับตอนไหนจู่ๆมาตื่นอยู่บ้าน จำได้ลางๆว่าตัวเองคุยกับใครก็ไม่รู้เยอะมาก แต่หน้าผมจำไม่ได้นะครับ มันมึนๆเบลอๆเหมือนคุยกับคนพวกนั้นแบบมึนๆ(ซึ่งผมคิดว่าผมไม่ได้อยากพูดกับใครนอกจากนอน)ตอนนั้นอยากนอนมากปวดตามึนหัว โลกนี่หมุนติ้วเลย มีคุณพ่อ(เก่า)และคุณแม่นอนประกบ ที่ผมคิดว่าช่วงนั้นผมน่าจะอายุ3-4ปีเนี่ยเพราะตอนนั้นเป็นลูกคนเดียว(น้องคนกลางผมห่างกับผม4ปี แล้วตอนนั้นท้องคุนแม่ก็แฟบ หมายถึงไม่น่าจะมีน้องน่ะครับ คุณแม่เคยบอกครับว่าช่วงนั้นผมชอบคุยคนเดียวหัวเราะคิกคัก(แต่ผมจำไม่ได้นะครับ ภาพความจำตอนเด็กๆชอบตัดๆจำได้บ้างไม่ได้บ้าง)แล้วแม่ท่านก็โดนหมอธรรมทักว่าผมเนี่ยจะอายุแค่9ปีเพราะหนีมาเกิด(พวกคุณยายท่านชอบเรียกแม่ผมไปด้วยเวลาพวกท่านไปดูดวงกับหมอธรรม)แล้วหมอท่านก็ทักแม่ทั้งๆที่แม่แค่ไปดูแลพวกยายไม่ได้ถาม แม่ท่านกังวลมากเลยโทรถามลุง(ลุงผมก็เรียนหมอธรรม)ลุงก็บอกแม่เหมือนกันว่าให้ทำใจ ถึงเวลาเค้า(ผมนี่ล่ะ)ก็ต้องไป อันนี้แม่ท่านเล่าให้ฟังนะครับ แม่จิตตกไปเลย แม่ก็ถามหมอ ท่านก็บอกว่าให้เอาตัวตายตัวแทน(อันนี้ผมไม่ได้ไปด้วยนะครับ ผมนอนเล่นอยู่บ้าน)พอแม่กลับมาก็ช่วงเย็นๆ อันนี้ผมจำได้เบลอๆเลยครับ จำได้ว่าแม่พามานั่งเล่นใต้ถุนบ้าน มีเตาไฟเล็กๆให้ มีแมวตัวเล็กๆ(เหมือนลูกแมวเกิดใหม่)นอนขดอยู่ข้างๆกองไฟ ยังถามแม่เลยว่าจะให้หนูเลี้ยงใช่ไหม น้องแมวน่ารักมากๆเลยครับ แต่แม่ท่านก็ไม่ได้บอกอะไรนะครับ ไปนั่งกับพวกผู้ใหญ่ตรงแคร่ใต้ถุนบ้านอีกซีกนึง อันนั้นคือผมไม่แน่ใจว่าผมเบลอหรือเปล่าว มีพี่ชายคนนึงเค้ามานั่งเป็นเพื่อนผมแล้วเราคุยอะไรกันนี่ล่ะครับผมจำไม่ได้ หน้าพี่เค้าก็เบลอๆมองไม่ชัด พวกผู้ใหม่ก็ตั้งวงกันทำอะไรไม่รู้เยอะแยะ มีพานบายศรีมีด้ายสายสิญจน์ แล้วก็งืมงัมๆอะไรกันก็ไม่รู้ผมเบลอๆอะ แต่มารู้ทีหลังกับแม่ว่าเป็นพิธีตัวตายตัวแทน โดยตัวตายตัวแทนผมก็ลูกแมวตัวนั้นนั่นล่ะ ผมก็คุยกับพี่ชายที่นั่งข้างไปหัวเราะไป ซักพักแม่ก็มาอุ้มไปให้พวกผู้ใหญ่เค้าผูกข้อมือให้ ผูกเสร็จผมก็จะไปเล่นกับน้องแมว แต่ไปหาแล้วน้องแมวคือตายแล้ว ผมจำได้ว่าก่อนหน้านี้ผมยังเห็นน้องมาเอาหัวถูขาถูแขนอยู่เลย ตอนนั้นร้องไห้ไปถามแม่ไป(จำไม่ได้ว่าคุยอะไรกับแม่นะครับ)คุยเสร็จก็ร้องต่อบอกน้องแมวน่าสงสารอะ(แล้วแม่ก็บอกอะไรก็ไม่รู้ จำได้ว่าผมบอกว่าคืนได้ไหม ท่านก็บอกไม่ๆอะไรนี่ล่ะ)จากนั้นความจำก็ตัดไปเลย มาจำได้อีกก็คือช่วงป่วยตอนนั้นน่าจะ9ปีนะ เพราะก่อนผมจะเป็นไข้แม่ยังมาบอกสุขสันต์วันเกิด จากนั้นก็ไข้หนักเลย พวกผู้ใหญ่ก็มาเยี่ยมๆ น้องคนกลางแม่ก็อุ้มไม่ขาด ผมนอนอยู่แคร่จำได้ว่าฝัน มีพี่ชาย(ที่นั่งข้างตอนพิธีตัวตายตัวแทน ความรู้สึกผมบอกงั้น)เดินมาพร้อมกับอีก5คน มีหัวไก่ หัวหมา หัวหมู หัวลิง หัวแพะ บอกมารับ ผมก็บอกยังไม่อยากไป พี่เค้าเลยให้เลือกคนไว้ดูแล ผมก็เลือกหัวไก่ หัวหมา หัวหมู มั้งนะ ผมจำไม่ได้เท่าไหร่ แล้วพี่ชายเค้าก็บอกถ้าอยากกลับไปก็บอกเดี๋ยวจะมารับ ตื่นมาก็ไปบอกแม่ จำได้ว่าช่วงนั้นแม่วุ่นวายมาก ทั้งพาไปวัด พาไปหาหมอธรรมท่านอื่น ที่จำหลักๆได้คือไปต่างจังหวัด เดินทางตั้งแต่เช้าขึ้นรถกระบะไป ถึงนู้นก็เช้าวันเสาร์ อันนี้ผมไปด้วย(แม่ลากไป)แล้วคนดูแลเค้าก็บอกว่าดูให้ได้แค่จันทร์-ศุกร์ เสาร์อาทิตย์ไม่ได้รับ ตอนนั้นผมโกรษนิดๆอะ พวกผู้ใหญ่เค้าก็ต่อรองขอ คนดูแลก็ไล่ให้กลับไป แม่ผมก็จะร้องอยู่ร่อมร่อ ท่านเหมือนจะไม่สบายใจที่ผมบอกความฝันไป(โกรษตัวเองด้วยเศร้าด้วย)เลยเงยหน้าไปมองระเบียงบนบ้านเหมือนใครจ้อง ผมนี่ตาดุใส่เลย เห็นน้องผู้หญิงน่าจะน้อยกว่าหรือเท่ากับผมนี่ล่ะมองอยู่ ด้านหลังในเงาอะจะมีผู้หญิงสูงอายุนั่งจ้องน้องอยู่ ผมเลยถามคนดูแลว่าบ้านนี้อยู่กันสามคนหรอ เห็นมีน้องผู้หญิงกับยายมองอยู่ น้าผู้หญิงเลยบอกว่าอยู่กันแค่สองคน มีลูกสาว(ที่จะทรงเจ้าให้)กับน้าที่เป็นแม่ ผมก็บอกว่าเมื่อกี้เห็นยายอยู่กับน้อง น้าท่านวิ่งกลับขึ้นบ้านไปเลย ผมเลยไปเดินเล่นแถวๆนั้น เห็นมีธาตุใส่กระดูกคนตายด้วยแต่ไม่ได้สนใจ เห็นฝรั่ง(บักสีดานั่นล่ะ)เลยเด็ดมาลูกนึงมาให้แม่แต่แม่ไม่เอาผมเลยกินมันซะเลย พักใหญ่ๆคุณน้าก็เดินลงมามอบสายข้องมือสีแดงให้ ของผมได้สองเส้น ผมเลยให้แม่เอาไว้ให้น้องคนกลาง พอขอบคุณก็กลับกัน พอผมขึ้นเบาะหลังรถก็มองระเบียงได้พอดี เห็นน้องผู้หญิงมาจ้องส่งด้วย แต่คราวนี้ไม่เห็นคุณยายแล้ว พอเดินทางกลับกัน ยายบางท่านก็มาถามว่ามองอะไรตั้งนาน เลยบอกไปว่ามองน้องผู้หญิงกับยายที่อยู่กับน้องชั้นสองไง พวกยายก็มองๆแล้วก็บอกไม่เห็นมีอะไรนะยายไม่เห็น ผมก็เอ้อ สงสัยตอนยายมองน้องกับยายคนนั้นคงกลับไปนอนแล้วมั้ง เช้าขนาดนั้น จากนั้นความจำก็ตัดอีก มาจำได้อีกก็ตอนเป็นธิดากวนข้าวทิพย์(อะแฮ่มผมเป็นทอมนะครับเดี๋ยวโดนถามว่าทำไมผู้ชายเป็นธิดาได้)ธิดากวนข้าวได้2ครั้งเค้าก็ไม่กวนกันแล้ว เลิกกวนตั้งแต่นั้นอะ วันสุดท้ายที่เป็นธิดาไปกวน เหมือนผมเป็นแม่ชีอะ มีใบอะไรก็ไม่รู้เน็บหูด้วย เข้าใกล้ผู้ชายก็ไม่ได้ ใส่ชุดขาว ทำพิธีสวดอะไรก็ไม่รู้ แล้วก็มอบใบไม้มาเน็บหูอะ รอบก่อนหน้าก็เน็บแต่มันไม่ชินไง บอกเน็บปุ๊บ ห้ามแตะทั้งหญิงทั้งชายเลย ยกเว้นธิดาด้วยกัน(ธิดากวนข้าวทิพย์จะมี4คน ถือไม้พายคนละอัน)พอเริ่มๆนี่สบ๊าย ใส่อะไรใส่มาเล้ย กลางๆก็เริ่มปวดขา พอเริ่มเหนียวจะมีพระมากวนต่อ กวนไปสวดไป ผมมึนเลยบอกตรงๆ จากนั้นก็จะมีที่ให้พวกธิดาไปนั่งด้วยนะ ห่างกับคนอื่นอยุ่ พอกวนเสร็จอะไรเสร็จก็จะมีสวดๆอะไรให้พวกธิดานี่ล่ะ เสร็จก็เปลี่ยนเสื้อได้ ส่วนใบที่เน็บข้างหูนี่มีแต่คนขอ แต่ผมให้แม่ผม เพราะรอบแรกยายผมขอ รอบนี้ผมเลยให้แม่ ผมได้น้ำมันกับข้าวที่กวนแล้วมาเยอะอยู่ก็กินๆไป อร่อยนะ ต้องลองจริงๆอะหอมๆมันๆหวานๆ มันบอกไม่ถูกอะรสชาตินี่ชอบมาก ผมก็ให้แม่ไว้แบ่งน้องๆด้วย น้ำมันนี่จะได้ครอบครัวละขวดมั้ง เพราะกวนสองครั้งที่บ้านผมมีไม่สองก็สามขวด ขวดแก้วเล็กๆนะครับ นิดเดียวเอาไปทาเอาไว้ดมก็ได้เผื่ออยากดม จากนั้นภาพตัดอี๊ก ก็ผมจำไม่ค่อยได้อะ โผล่อีกก็ตอนแม่พาไปหาหมอธรรม แม่ท่านก็มาเป็นเพื่อนพวกยายๆท่านนั่นล่ะครับ ผมก็เล่นกับน้องๆแล้วก็ลูกของน้าที่เป็นญาติกันข้างล่างบ้าน อยุ่ๆน้าก็ไปเรียกผมขึ้นมา หมอธรรมท่านเรียก ขึ้นไปหมอธรรมท่านก็ให้ยกขันดอกไม้ เทพที่ท่านให้ทรงร่างจะรับพวกผมเป็นลูก ผมก็หื้อ เพราะมีลูกของน้าอยู่แต่ท่านไม่รับ จะรับแค่พวกผมสามคน พวกผมเลยยกขันดอกไม้ให้ท่าน ท่านก็บอกเป็นลูกท่านแล้วนะ อย่าดื้ออย่าซน ไม่เจ็บไม่ป่วย ท่านบอกอะไรอีกผมก็จำไม่ได้ความจำมันมึนๆอะ ความจำถัดมาของผมก็ช่วงที่มีการบวงสรวงผีฟ้า แม่ผมก็ไปหายาย(ทำพิธีอยู่ลานหลังบ้าน)ผมก็ฟังด้วยอยากลุกขึ้นรำเหมือนกันแต่ฮึบไว้คนเยอะ ซักพักก็มีน้าอีกท่านลุกขึ้นรำ รำอยู่นั่นล่ะครับ รำแบบหลับตาอะ ไม่ลืมตาเลย แต่รำถูกทางนะครับโคตรเก่ง ช่วงเย็นๆผมกับแม่ก็กลับบ้าน แม่เล่าว่าก่อนหน้านี้ผีฟ้าก็อยากมาอยู่กับแม่ แต่แม่กลัวจะทำผิดแล้วผีฟ้าจะทำร้ายคนในครอบครัว ผีฟ้าเนี่ยถ้าไม่ทำผิดกฏก็ดีแต่ถ้าผิดมานี่วุ่นวายกันทั้งวงศ์ตระกูลเลย ตาท่านเลยให้แม่ไปหนีบวช ตั้งแต่สาวๆนู้น รอบนี้ก็จะให้แม่ผมเป็นแต่ท่านไม่เอา ความจำตัดมาอีกก็ไม่ได้สำคัญอะไรละ ก็มีบ้างที่แปลกๆเช่นพวกผมในบ้านมีอาการหลอนๆเห็นนู้นเห็นนี่ บอกเลขแม่ถูก บางทีแม่ก็ซื้อ บางทีแม่ก็ลืม เคยมีหลายๆรอบที่ให้เลขลอตเตอรี่แม่รางวัลที่1หรือใกล้เคียงถูก แต่แม่หาซื้อไม่ได้มันไม่มี หรือบางทีผมก็เห็นเหมือนออร่า บางทีก็เผลอไปทำนายว่าคนนี้อีกกี่วันกี่เดือนกี่ปี แล้วคนๆนั้นก็ตายตามเวลาที่บอก ที่เจาะๆมีคนได้ยินเยอะคือญาติคนสนิทตาเข้ารพ.แล้วไปเยี่ยม ผมก็บอกน้องคนกลางเลยว่าควรบอกตาไหมว่าให้บอกลา ตาเค้าจะไม่รอดแล้วนะ(อายุท่านแค่50-60นะครับแข็งแรงดีผมก็ยังสีดำ)ผมก็ชี้ๆให้น้องดูคนข้างหลังที่นอนใส่สายหายใจกับเครื่องวัดชีพจรอยุ่ข้างๆเตียง ผมก็บอกน้องว่าคนนี้ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็หาย เนี่ยเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หายแล้ว นี่เดี๋ยวลูกหลานก็มาเยี่ยม น้องนี่ลากผมเดินมาหน้าลิฟต์เลยบอกเงียบๆ ผมก็บอกนี่7วันตาท่านก็เสียแล้วน่าจะบอกตาให้ลากัน ผมยืนรอหน้าลิฟต์กับน้องหลานๆของยายเตียงนั้นก็มา น้องมองหน้าผมเลย ผมก็โอ้ บังเอิญเนอะ หันไปอีกทาง เตียงคนไข้ข้างลิฟต์เพียบ แถมเค้ามองผมเพียบ ดีที่ตามาก่อนเลยลงลิฟต์เดินทางกลับบ้านกัน 7วันเปะๆ เพราะคุณยายที่เฝ้าท่านอยู่โทรบอกตาผมว่าตาท่านนั้นเสียแล้ว ช่วงบ่ายๆ ที่ผมบอกว่าเปะนี่อาจจะไม่แน่ใจนะว่าตรงไหม เพราะยายที่เฝ้าบอกว่าที่ตาเสียคือเวลาที่วันนั้นตาผมเข้าไปเยี่ยม ผมกับน้องนี่มองกันเลย ผมยังเศร้าไม่หายเลยน่าจะบอกตาให้ลากันตอนมีโอกาศ อีกเคสคือเพื่อนรักตาผมอีกนี่ล่ะ คนที่บ้านท่านโทรมาให้ไปนวดให้หน่อย(แม่ผมเรียนหมอนวดมา ตอนไปนวดเสร็จต้องมีค่าครูนะ)ผมก็ไปเป็นเพื่อนแม่เพราะทางไปอะต้องผ่านป่าช้าที่ไม่มีบ้านคนหรือไฟเลย ตอนไปก็ไม่มีปัญหาได้ยินแค่เสียงในป่าเหมือนจะเป็นกิ่งไม้ใหญ่ๆหล่น เสียงวิ่ง แค่นั้นนะ เสียงอื่นไม่มี อ้อมีเสียงลมด้วย ผมก็ไม่สนใจแต่แม่จะบีบแตรตรงศาลใหญ่อยู่ ไปถึงแม่ก็ไปคุยกับน้า นั่งข้างๆคนป่วยนั่นล่ะ ผมก็แบบ เรียนกาชาดมาอะเนอะ เห็นท่านดูเหนื่อยๆก็จับชีพจร สรุปคือ เหมือนคนจะหมดลมหายใจ ดูเหนื่อย ก็บอกให้น้าพาไปหาหมอ ตาท่านก็บอกไม่อยากไปไม่อยากถูกเจาะคอ ก่อนหน้านี้ท่านไปหาหมอแล้วแต่ไม่หายเลยกลับบ้าน คุยไปคุยมา ผมก็จับๆชีพจรบีบๆแขนให้ท่านคุยเล่นกับท่าน ท่านก็บอกคิดถึงตาของผม ผมเลยบอกถ้าตาหายเดี๋ยวหนูพาตา(ชื่อตาผม)มาหา คุยไปมาท่านก็หลับ ไม่รู้น้าที่ดูแลเป็นไร มองๆผมแล้วก็ถาม บอกน้ามาตามจริงเถอะ น้าทำใจได้แล้ว ผมก็บอก6เดือน(อันนี้คือหลอกท่านนะครับ ที่จริงมองหน้าคุณตา แล้วเลข3มันลอยมาในความคิดผมแล้ว) น้าท่านน่าจะเห็นสีหน้าผมนั่นล่ะ เพราะผมอึกอัก ผมไม่ชอบโกหกผู้ใหญ่ น้าก็ถามอีก เอาจริงๆเถอะ น้าทำใจได้จริงๆ ผมเลยบอกว่า3เดือนน้า 3เดือนนี้ท่านอยากกินอะไรอยากไปไหนทำอะไรให้ท่านทำนะ ให้ท่านขึ้นรถเข็นก็ได้ น้าท่านร้องให้เลย คุยอะไรกันอีกเล็กน้อยผมก็กลับ สรุปแม่ผมก็ไม่ได้นวด เลยไม่เอาตังค์กลับบ้าน พอจะผ่านป่าช้าผมก็เห็นเพียบเลยพวกพี่ๆผี จะมีผีอยู่คนนึงที่วิ่งตามรถผม ผมงี้กอดแม่แน่นเลย แม่บอกเห็นอะไรก็อย่าไปสนใจมัน ตอนนั้นผมกลัวมาก ผมเลยหลับตาตั้งจิตว่า อย่ามากวนหนูเลย ถ้าหนูได้ทำบุญจะอุทิศให้ ลืมตามาเค้าก็ไม่ตามยืนกลางถนนนั่นล่ะ แล้วก็หายไปคาตา กลับมาประมาณ3เดือนกว่ามั้ง แม่ก็ไปอยู่กับพ่อ(ใหม่แล้ว)น้าชายก็มาบอกว่าตาคนนั้นเสียแล้ว(อันนี้ผมไม่ได้ไปนะครับ ทางผ่านน่ากลัวเกิน) แต่ตาของผมที่ตา(ที่เสีย)อยากเจอนั่นล่ะครับไปอยู่ ผมไม่กล้าไปอยู่บ้านแค่สามคนด้วย จะว่าไปเหมือนผมคุยกับพี่ๆผีได้ด้วย ขู่ก็ได้ผมเลยไม่กลัว นี่ล่ะครับอาการประสาทผม เกิ้น ใครเป็นแบบผมบ้างมาคุยกันได้นะครับ👋

ปล.เรื่องแปลกๆผมเยอะครับ ไม่ได้มีแค่นี้ด้วย