อยากไปเรียนเเต่กลัวคนเยอะๆจนคิดมากไม่มีสมาธิ​เรียนเลยครับ

จากหัวข้อเลยครับคือตอนมัธยม​ต้นผมโดนบังคับให้ไปโรงเรียนประจำที่สอนศาสนาด้วย เเล้วผมไม่อยากไป (ผมติดเพื่อนมาก เพราะพ่อชอบทำร้ายร่างกายเเลจิตใจบางทีก็ส่งผมไปค่ายสอนศาสนาเพราะไม่อยากเลี้ยงผม ไล่ผมไปตายประจำเวลาเขาโมโห เขาชอบโกหกเป็นชีวิตจิตใจเลยล่ะครับ  เเล้วชอบดูถูกเพื่อนผมที่เป็นคนต่างศาสนา)​ ตอนผมรู้จะได้เรียนผมร้องให้หนักมากถึงขั้นร้องให้ระหว่างทำพิธี​ทางศาสนาหลายวันเลยครับ
พอผมย้ายเข้าไป ผมไม่มีสมาธิ​เรียนเลยครับเเรกๆก็ร้องให้ในห้องเงียบๆคนเดียว คนอื่นรู้น่ะครับเเต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร  การเรียนผมเเย่มากเเบบขั้นสุด จากปกติผมเรียนได้ระดับกลางๆคือครูถามตอบได้สะส่วนมากจากเคยเเข่งวิทยาศาสตร์​ได้ที่1เเละชอบวาดรูปมากๆเลย  พอย้ายเข้าไปผมรู้ตัวเเหระว่าผมไม่พยายาม​เเต่ผมไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย
พออยู่ๆไปพ่อก็ไม่ส่งเงินมาให้ทั้งทีตัวเองส่งผมมาเรียนเเท้ๆผมเลยต้องขอเงินเเม่ใช้ตรอด ครูที่นั่นเเย่มากสะส่วนใหญ่​เลยทำร้ายทางคำพูดทำร้ายร่างกายเพราะผมอ่านอังกฤษ​ไม่ออก ยึดนิยายผมทั้งทีผมเดินถือมาอยู่ดีๆมายึด  ช่วงม.1 ตีกันเป็นว่าเล่นคนรู้จักบางคนถึงขั้นเลือดออกเลยครับ   เคยมีช่วงนึงผมคิดสั้นเเต่มีคนมาเห็นพอดี  ผมเลยเกิดอาการ​หายใจเร็ว นิ้วล็อก​ หัวใจเต้นเเรงผมไม่รู้เรียกว่าไรเเต่ประมาณ​นี้  เพื่อนๆที่รร.ก็มีทั้งดีเเละเเย่ผมก็เจอมาเยอะ  เริ่มอยู่ไปผมก็เริ่มเหนื่อยใจเริ่มเบื่อชีวิตตัวเอง

พอผมเรียนจบผมมาต่อปวช.ที่บ้านเเม่ ผมเรียนได้เเค่เทอมเดียวผมเลยออกมาผมไม่มีสมาธิ​เรียนเลย วันนึงเเทบไม่คุยกับใครเลยถ้าไม่จำเป็นจริงๆ  หาที่นั่งต้องติดกำเเพงไม่งั้นจิตใจผมฟุ้งซ่าน​มาก ถึงนั่งติดกำเเพงก็ไม่มีสมาธิ​เลย วันๆนึงเรียนเเทบไม่รู้เรื่อง
เวลามีกิจกรรม​ไม่ชอบๆคนยิ่งเยอะบางครั้งก็น้ำตาครอ ตอนไปทัศนศึกษา​ก็ร้องให้ก่อนไปเพราะไม่อยากไป เเล้วผมชอบคิดเเง่ลบตรอดเวลาคนมาคุยด้วยหรือทำอะไรสักิย่าง ผมขาดเรียนบ่อยมากๆ เลยออกดีกว่า

เเต่ตอนนี้ผมต้องไปเรียนใหม่ที่ใหม่ ผมควรทำไงดีกับตัวผมดีครับ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่