ปรึกษาปัญหาเรื่องความรักกับเรื่องครอบครัว เจอเหตุการณ์แบบนี้ควรแก้ไขยังไร?

เรื่องมีอยู่ว่า...
ผมกับเมียครบกันมา15ปีแต่งงานกันแล้วมีลูกชายด้วยกัน1คนปัญจุบันลูกอายุ2ขวบไม่ได้จดทะเทียนสมรสกัน ปัญจุบันผมอยู่บ้านแม่ เมียก็จะอยู่บ้านแม่เช่นตัวเองเช่นกันเพราะปัญหาโควิคคนในครอบครัวเยอะจึงต้องและบ้านหลังเล็ก
จึงแยกกันอยู่บ้านคนละหลังเช้าเมียจะมาส่งลูกที่บ้านแม่ผม เย็นผมก็ไปส่งลูกที่บ้านเมีย เมียจะทำงาน10โมงเช้าถึง4ทุ่มผมทำงาน8-17จึงไม่ค่อยมีเวลาได้เจอกัน
เพราะต่างก็ทำงานเลี้ยงครอบของตัวเองหลังโควิคเบาลง ก็อยู่คนบ้านคนละหลังจนเป็นเรื่องปกติก็ไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน บ้างทีวันหยุดตรงกันเมียก็มีมานอนบ้านผมบ้าง
ก็ใช้ชีวิตแบบนี้ไปปกติ จนมีช่วงหนึ่งไม่เจอไม่ได้คุยกันเลยในใจก็คิดว่าเมียคงเหนื่อยงานไม่มีเวลาผมก็เลยลองโทรไปหาเมีย แต่เมียอยู่ดีๆก็บล๊อคการติดต่อ
ทุกช่องทางจากผมหมดหน้าก็ไม่ได้เจอกันเป็นอาทิตย์ผมก็กังวรใจว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วก็เลยสมัคเฟสอวตารขึ้นมาเพื่อไปแอบส่องเมียว่าโพสอะไรหรือเปล่าผมก็ได้
เจอว่าเมียโพสรูปแคปหน้าจอคุยกับผู้ชายอื่น2ชั่วโมงลงเฟสแล้วมีข้อความว่าโสดมีคนคุยใหม่แล้ว ผมงงก็เลยไปหาที่บ้านเมียเพื่อจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงทำแบบนี้ผมก็คุยกับแฟนต่อหน้าว่าเกิดอะไรขึ้นเมียก็บอกว่า...
เมีย:''ต่อยหน้าแม่และบีดคอแม่เป็นผู้ชาย ๆแบบนี้กูไม่เอาขนาดแม่ยังทำร้ายกับครอบครัวกูจะเหลือหรอ"
ผม:"กูไปต่อยหน้าแม่กูตอนไหนใครจะกล้าต่อยหน้าแม่ตัวเองบ้าหรือเปล่า"
เมีย:"ผิดยังไม่ยอมรับผิดอีกคน ๆแบบกูไม่เอาแล้ว ออกไปจากบ้านกูเดียวนี้"
ผม:"งั้นกูขอโทรหาแม่กูเปิดโฟนให้คุยกับว่ากูไปต่อยหน้าแม่ตอนไหน''
 (ต้องเท้าความก่อนว่าก่อนหน้านี้ประมาณ7วันผมทะเลอะกับแม่หนักมากที่บ้านคือแม่ผมจะไม่ชอบขออะไรตรงๆชอบหาเรื่องมาด่าก่อนแล้วค่อยด่าเข้าเรื่องว่าต้องการอะไรสรุปจะขอขึ้นค่าเลี้ยงหลานเพิ่มจากเดือน5,000เป็น6,000 ซึ่งผมก็พูดกับแม่ไปว่า''เรื่องแค่นี้บอกตรงๆผมก็เพิ่มให้ไม่ต้องมาชวนทะเลอะก่อนแล้วค่อยมาบอก''แม่ผมก็ไม่พอใจเข้ามาจิกปากผม ผมก็ผลักแม่ล้มลงแล้วผมก็ดึงแม่ขึ้นมาแล้วขอโทษแม่ไม่ได้ตั้งใจ แม่ก็บอก''ไม่ต้องมาช่วยกู"แล้วก็เดินเข้าห้องตัวเองไป
ผมก็เลยรู้ที่หลังว่าแม่โทรไปฟ้องเมียว่าผมต่อยหน้าแม่แล้วบีดคอแม่ด้วยความโกธรที่เค้ามีต่อผมวันนั้น)
กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบันที่บ้านเมีย..
ผมก็โทรหาแม่เปิดโฟนแล้วถามแม่ว่า
ผม:''แม่บอกเมียผมว่าผมต่อยหน้าและบีดคอแม่หรอ เนี่ยเมียผมจะเลิกกับผมเพราว่าแม่บอกเมียผมว่าผมไปต่อยหน้าแม่ แม่ช่วยอธิบายให้เมียผมฟังหน่อยว่าที่แม่พูดไม่ใช่เรื่องจริงผมเปิดโฟนให้เมียฟังด้วย''
แม่:"ยอมรับความจริงเถอะมันคือเรื่องจริง''แล้วก็ว่างสายไปเลยเมียผมก็นั่งร้องไห้ ผมก็เลยบอกกับเมียไปว่า
ผม:"โอเครข้าเข้าใจทุกอย่างล่ะ ถ้าเธอจะเลิกกับข้าเพราะเรื่องนี้โอเครข้ายอมเลิกให้ แต่ข้าขอพูดไว้ว่ามันไม่ใช้เรื่องจริง"
เมีย:''ออกจากบ้านกูไปเดียวนี้เลยผู้ชาย ๆอย่างกูไม่เอา"
ผมก็ขับรถกลับบ้านพร้อมกับความสับสนว่าชีวิตที่มีความสุขของกูเกิดเรื่อง อะไรขึ้นครับเนี่ยคือกลับบ้านไปตั้งใจจะกลับไปคุยกับแม่พอถึงบ้านแม่ก็ล๊อคประตูห้องผมก็บอกแม่ออกมาคุยกันหน่อย แม่ก็ตะโกนมาว่ากูไม่คุยลำคาน ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรก็เลยออกไปหาร้านนั่งเมาข้างนอกก็ลองไปส่องเฟสเมียดู เมียก็โฟสผู้ชาย ๆแบบนี้กูไม่เอาขอมูฟออนเลิกถาวร ผมอ่านก็นิ่งไม่ได้ไปตอบอะไรในเฟสเมียแล้วก็คิดกับตัวเองว่านี่มันเกิดเรื่องอะไรกันวะเนี่ย
-จนถึงตอนนี้เมื่อเช้าผมลางานก็ดักรอเมียมาส่งลูก10โมงเช้าก็ได้เจอแต่พอเมียเอาลูกว่างในบ้านก็รีบไปเลยหน้าผมก็ไม่มอง คือตอนนี้ ผมรู้สึกเหนื่อยและท้อกับเรื่องนี้มากทำงานไม่มีสมาธิ นอนก็ไม่หลับ ทำอะไรก็ท้อไปหมด ผมก็เลยไปคุยกับแม่อีกทีว่าแม่ทำแบบนี้เพื่ออะไร?
แม่:"ก็กูไม่อยากให้เมีย มาเจอผู้ชาย ๆแบบไง"
ผมยืนจุกพูดอะไรไม่ออกได้แต่สงสัยว่าชีวิตกูต้องพังแบบนี้หรอ คือในหัวสับสนไปหมดพยายามนั่งสงบสติแล้วถามตัวเองว่ามันเกิดอะไรขึ้นแล้วต้องแก้ไขปัญหานี้อย่างไง ผมได้ผลสรุปว่า(ปล่อยทุกอย่างไปไม่ขอพูดหรือถามอะไร เมียถ้าอยากมีคนใหม่ผมก็ไม่ว่าชีวิตเค้าให้เค้าเลือกเองเพราะวันสุดท้ายที่คุยกันผมก็ได้อธิบายให้ฟังไปหมดแล้ว) คือผมท้ออยากบวชแบบไม่ศึก แต่พอมองหน้าลูกผมได้แต่บอกกับตัวเองว่าตอนนี้ต้องดูแลให้ลูกโตก่อนค่อยว่ากันใหม่เรื่องบวช.
แม่ก็ไม่ขอคุยกับผมเรื่องนี้อีกหลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้เรื่องผ่านมาแล้ว5วัน ผมใช้ชีวิตทำงานเลี้ยงครอบครัวตามปกติทั้งทีมันไม่ปกติผมจึงมาขอรบกวนปรึกษาคนที่เข้ามาอ่านหรืออาจเคยมีเหตุการณ์คล้ายๆกันเป็นแนวคิดต่อจากนี้ไปว่าผมควรทำอย่างไรต่อ ความไม่เชื่อใจ ความไม่ไว้ใจ ความทกข์ ลุ้มกัดกินจิตใจผมหนักมากทำอะไรก็ท้อไปหมดต้องพยายามมองหน้าลูกสร้างกำลังใจให้ตัวเอง..ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ