เราเศร้าค่ะปรึกษาพี่ๆที่มีทางออก

แผลสดนะคะ เพื่อนสนิทค่ะ สนิทมากๆคบกันตั้งแต่ประถม(แต่ยังมีความเกรงใจกันอยู่มากๆก่อนหน้าเกิดเรื่องไม่เคยพูดคำหยาบหรือเรียกกันกูเลยเป็นความสัมพันธ์ที่ดีมากๆค่ะ) เรื่องมันเริ่มจากว่า หนูมีธุระจะไป กทม แต่เพื่อนอยากไปดื่มเราเลยตกลงกันว่าเราไปดื่มกันแถวร้านที่ใกล้ บขส. หนูจะได้นั่งรถไป กทม ทัน ตกลงกันไว้ประมาณ 2สัปดาห์ก่อนเดินทาง แต่พอมาถึงเย็นวันที่เรานัดดื่มเพื่อนมาขอร้องอ้อนวอนว่าอยากไปอีกร้านที่อยู่ต่างอำเภอห่างจาก บขส ประมาณ61กิโล เราก็เลยตกลงโอเคเพราะเห็นว่าไปด้วยกันอะไรที่พอตามใจได้ก็อยากจะตามใจเราไปกัน2คนก็ไม่อยากแยกกันด้วย แต่พอประมาณ10นาทีก่อนล้อหมุนไปเพื่อนก็มาบอกอีกว่า มีเพื่อนของเพื่อนมาด้วยนะคนนึงเราเลยบอกว่าโอเคแต่ในใจคือเริ่มไม่โอเคเพราะเราเข้าสังคมไม่เก่งจูนกับคนติดยากเพราะเรามีเพื่อนกลุ่มเดียวมาตลอด แต่พอเราไปถึงร้านมีเพื่อนของเพื่อน เพื่อนมาอีกประมาณ4คนบอกเลยตอนนั้นไม่จอยสุดๆคือเราไม่อยากเป็นแกะดำเลยเลือกที่จะนั่งเงียบๆไม่พูดเยอะเดินเล่นบ้างอะไรบ้างเพราะเหงาไม่รู้จะคุยกับใคร ในระหว่างนั้นเพื่อนสนิทเราก็แชทไปหาเพื่อนของเพื่อนอีกกลุ่มว่า เรสทำเสียบรรยากาศดูดคำหยาบคาย ตอนนั้นเรายังไม่รู้เลยไปต่ออีกร้าน ไปร้านใหม่เราจอยขึ้นเพราะกรึ่มๆแล้วสักพักเราก็เมาตามปกติแต่คืนนั้นเราไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์เรามองไม่ค่อยเห็นเลยเผลอล้มเพื่อนสนิทเราคงจะอายหรือเปล่าเราไม่แน่ใจเลยเดินหนีเราไปนอกร้านเราเดินตามออก เราน้อยใจมากเลยขอนอนโรงแรมแถวนั้น ซึ่งเราตกลงกันก่อนหน้าแล้วว่าถ้าเมาก็นอนแถวนี้แต่เพื่อนเราบอกไหว เราเลยเลือกจะกลับในใจคือน้อยใจสุดๆแล้ว พอขับไปสักพักเราปวดฉี่เราเลยแวะเข้าห้องน้ำแต่ตอนเดินออกมาเราเผลอเดินตกน้ำตอนนั้นเวลาประมาณตี2เรานั่งมอไซค์เราเลยบอกเราไม่ไหวเราหนาวอากาศมันหนาวมากๆไหนจะตกน้ำอีกแต่เพื่อนเราไม่ยอมคะยั้นคะยอจะกลับให้ได้เราเลยยอมทนหนาวอีกเกือบ40กิโลเพื่อกลับบ้านพอตื่นเช้ามาเรามาเปิดมือถือ เพื่อนเราอีกคนแคปข้อความที่เพื่อนสนิทว่าเรามาตั้งแต่ต้นจนจบให้ดูแล้วมันก็มีข้อความที่ว่า ไอ้นั่นนัดกูไปหาแล้วหลับใส่กูอุตส่าห์รีบบิดมาหา หนาวก็หนาว เราอ่านแล้วจุกมากๆเขาตัวแห้งยังหนาวแล้วเราที่ตกน้ำล่ะ เหตุผลที่ให้เราทนหนาวเพราะนัดกับอีกคนไว้ สรุปเราไม่ได้ไป กทม เพราะเพื่อนสนิทไม่ไปส่งเราแล้ว มันมีหลายคำถามประดังเข้ามา เรามีความรู้สึกเหมือนเด็กประถมจากกลัวสังคมอยู่แล้วกลับกลายเป็นว่าระแวงแม้แต่เพื่อนในกลุ่ม กลัวการโดนว่าร้าย กลัวว่าเรากับเพื่อนคนอื่นจะมอบความเป็นเพื่อนให้ไม่เท่ากัน เราหาทางออกเรื่องนี้ไม่เจอไม่รู้ต้องทำยังไงถึงจะกล้าออกไปเจอสังคมใหม่มันแย่จนเรารับไม่ไหวเรามีแค่เขาที่เป็นเพื่อนสนิทที่เสียใจคือเขาบอกว่าเราทำเสียบรรยากาศจริงๆแล้วเราโตมาด้วยกันเขาควรจะรู้รึป่าวว่าเราเข้ากับคนอื่นไม่เก่ง เราคิดว่าวันนั้นเราทำดีมากแล้วที่พยายามจะเข้ากัยเพื่อนเจาอีกกลุ่มให้ได้แต่เรากลับโดนว่าแบบนั้นเรารู้สึกแย่มากๆ