ผมเลิกกับแฟนเก่าด้วยสาเหตุที่ไม่ใช่ความผิดของผม และเราตกลงจากกันด้วยดีโดยยังคงเป็นเพื่อนกันอยู่ และที่ผ่านมาไม่เคยใช้ความรุนแรงต่อกัน ผมมั่นใจว่าผมไม่เคยมีประวัติด่างพร้อยในฐานะแฟน และผมมีคามประพฤติดีงามมาโดยตลอด ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง แม้แต่เวลาจะไปไหนหรือจะซื้ออะไรผมขออนุญาตแฟนก่อนทุกครั้ง 

หลังจากเลิกกันแล้วสักพัก ผมก็เริ่มคบคนใหม่ (ที่ไม่ใช่การคบซ้อน) และผมก็เล่าความจริงทุกอย่างให้แฟนใหม่ฟังว่าผมเคยเลิกกับแฟนเก่า เพราะผมตั้งใจที่จะไม่ปกปิดอะไรเลย ผมต้องการให้เธอได้เลือกสิ่งที่มันเป็นอยู่จริงๆ ไม่ใช่สิ่งที่เธอฝัน แต่แฟนใหม่ยังไม่ปักใจเชื่อว่าสาเหตุการเลิกไม่ใช่ความผิดของผม เธอยังไม่เชื่อว่าผมจะเป็นคนดีอย่างที่ผมโฆษณากล่าวอ้าง 

ผมจึงเสนอและอนุญาตให้เธอโทรไปเช็คประวัติผมกับแฟนเก่าได้ตามสบาย และผมก็โทรไปแจ้งแฟนเก่าล่วงหน้าว่าผมยินดีให้เธอพูดไปตามความจริงได้เลย แต่ขอให้พูดความจริงเท่านั้น อย่าโกหก อย่าใส่ไฟ และผมก็เชื่อใจในแฟนเก่า เพราะผมไม่เคยทำอะไรผิดต่อเธอเลย แม้แต่เหล้า, บุหรี่, การพนัน, ยาเสพติด ก็ไม่เคยแตะต้อง 

แล้วแฟนใหม่ก็โทรไปถามแฟนเก่าจริงๆ แต่ผมไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกัน แต่ผมรู้สึกว่าแฟนใหม่ก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมกับผม คือไม่ได้ดีขึ้น แต่ก็ไม่ได้แย่ลง 

บางคนอาจสงสัยว่า ทำไมแฟนใหม่ถึงลังเลในตัวผม เหตุผลเพราะ สำหรับคนหัวโบราณ มักมองว่าเวลาคู่รักเลิกกัน ฝ่ายชายมักเป็นฝ่ายผิด ฝ่ายหญิงมักเป็นฝ่ายถูกกระทำ คล้ายๆละครน้ำเน่า แต่ผมไม่ใช่แบบนั้น ผมจึงกล้าเปิดเผยทุกอย่าง เพราะยังไงถ้าเราแต่งงานกัน สักวันเขาก็ต้องรู้อยู่ดี สู้ให้เขารู้ตั้งแต่เนิ่นๆจะได้ไม่เสียเวลา 

ผมอยากถามว่า ถ้าแฟนคุณเสนอหรือยินดีให้คุณโทรเช็คประวัติกับแฟนเก่าตามสบาย คุณจะรู้สึกยังไงครับ มันเป็นไอเดียที่ดีไหมครับ

ปล. ปัจจุบันแฟนใหม่คนนี้ก็ได้ทิ้งผมไปแล้วหลังจากที่ผมตกงาน และรายได้ไม่สูงเหมือนตอนที่คบกันใหม่ๆ