มหาปุริสวิตก ๘ ประการ

อุจเฉททิฏฐิ คือ ความเห็นว่าเมื่อตายแล้วจะสูญสิ้นไปทั้งหมด ไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดในภพอื่นอีก เป็นมิจฉาทิฏฐิ “เอาความสูญ” นั้นไปเทียบกับนิพพาน แล้วเข้าใจว่านิพพานคือความสูญสิ้นแบบไม่มีอะไ

คุณลองจินตนาการว่า เคยเดินบนเส้นทางสายหนึ่งทุกวันเป็นประจำ แต่อยู่มาวันหนึ่งพบว่าเส้นทางที่เคยสัญจรเต็มไปด้วยหลุมบ่อและภัยอันตราย อีกทั้งระหว่างทางก็มีทั้งโจรผู้ร้ายและสัตว์ร้ายซุ่มอยู่เนือง ๆ คุณต้อง

เราเห็นหมู่สัตว์นี้ ผู้ตกไปในอำนาจตัณหาในภพทั้งหลาย กำลังดิ้นรนอยู่ในโลก นรชนที่เลว ผู้ยังไม่คลายตัณหาในภพน้อยภพใหญ่ ร่ำไรอยู่ใกล้ปากมัจจุราช (พระผู้มีพระภาคตรัสว่า) พวกเธอจงดูหมู่สัตว์ผู้กำลังดิ้นร

ในข้อว่า โดยสุญญตาและโดยเป็นธรรมอันเดียวกันเป็นต้น นี้พึงทราบโดยสภาพว่างก่อน.          จริงอยู่ โดยปรมัตถ์ สัจจะทั้งหมดทีเดียว พึงทราบว่า เป็นสภาพว่าง เพรา

ผู้ไม่รู้อยู่ ไม่เห็นอยู่ ซึ่งรากเหง้าของอุปธิ. .............................. หลงว่าเป็นอรหันต์ เพราะมีใจน้อมไปนิพพาน แต่ขาดความเพียร ผลคือ.. ..................... สุนักขัตตะ เป็นไปได้ที่ภิกษุบางรูป

ในยามสบายเราก็ขอพลัดวัน หรือลืมมันไป ในยามเข้าตาจน ก็จำยอม คับแค้น ความเกิดเป็นทุกข์ แต่เกิดแล้วก็ไม่อยาก แก่ เจ็บ ตาย พลัดพราก อยากเกิดแต่ไม่อยากตาย อยากได้แต่ไม่อยากเสีย อยากพ้นแต่ไม่อยากวาง อยากสุข

--อุปาทานก็จะมีหลักธรรมอยู่ 2 ประการ หลักๆก็คือ ตัณหา กับ ทิฏฐิ นั่นเองออกทำงานแล้วตอนนี้นะครับ --ก็อาการที่ไปเอา หรือ ไปยึดว่าเป็นของเรา นี่เองเป็นอาการของตัณหา นะค

https://www.youtube.com/watch?v=XdT6fiCtcR8 อายตนิกธรรม ๖๐ ประการ ตามนัยมหาสติปัฏฐานสูตร สัจจบรรพ (โลเก ปิยรูปํ สาตรูปํ ๑๐ หมวด ๆ ละ ๖ สภาวะ

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ ป่าเภสกลามิคทายวัน แขวงเมืองสุงสุมารคิระ แคว้นภัคคชนบท ก็โดยสมัยนั้น ท่านพระอนุรุทธะอยู่ ที่วิหารปาจีนวังสทายวัน แคว้นเจดีย์ ครั้งนั้น ท่านพระอนุรุทธะหลีกออกเร้นอย