(เคยแต่งเมื่อนานมาแล้วค่ะ ภาษาที่ใช้ยังไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ แต่เอามาลงเพราะรู้สึกว่าให้มุมมองที่ดี อยากให้ทุกคนได้อ่านแล้วลองปรับใช้กับตัวเองดูนะคะ🥹🙏💖)
เมื่อครั้งหนึ่งดาวเนปจูนเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุด ทว่าด้วยความแตกต่างกันราวน้ำกับไฟทำให้ทั้งสองกลับต้องทุกข์ทรมานตลอดเวลา
ซึ่งฝ่ายที่เจ็บปวดที่สุดคือดาวเนปจูน
ครั้นเมื่อดาวยูเรนัสได้ถือกำเนิดขึ้น ความงดงามของมันก็ดึงดูดดวงอาทิตย์ให้ตกหลุมรักทันที
ดาวเนปจูน ดาวเคราะห์แห่งมหาสมุทรจากหยาดน้ำตาถูกดวงอาทิตย์ผลักออก ระยะห่างของทั้งสองจึงมีมากขึ้น เพื่อที่ทั้งสองจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดต่อกันอีกต่อไป
จากนั้นดวงอาทิตย์ก็ดึงดูดดาวยูเรนัสเข้าหาตัว…
เวลาล่วงเลยผ่านไปดาวเนปจูนที่ยังโคจรอยู่รอบดวงอาทิตย์ก็ได้พบกับดาวพลูโต ทั้งสองได้พูดคุยกัน แลกเปลี่ยนเรื่องราวที่เคยพบพานอย่างมืดมน
ดาวพลูโตเล่าว่า "ในช่วงเวลานึงข้าเคยเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุด พวกเราเข้ากันได้ดีมากจนกระทั่งเจ้าได้ถือกำเนิด ความงดงามของเจ้าจึงทำให้ข้าถูกดวงอาทิตย์ผลักไส" ดาวเนปจูนตั้งใจรับฟังอีกฝ่ายเป็นอย่างดี แต่ก็ทำได้แค่นิ่งเฉยและปล่อยให้เวลาล่วงเลยผ่านไป
วันหนึ่งดาวเนปจูนและยูเรนัสก็ได้พบกัน
"ข้าโดนแทนด้วยดาวเสาร์ที่เพิ่งถือกำเนิดใหม่ เพราะเธอนั้นงดงามกว่าข้า" ยูเรนัสกล่าว
.
.
.
ทุกอย่างผ่านไปอย่างค่อยเป็นค่อยไปและเนิ่นนาน มีดาวเคราะห์ถือกำเนิดในสุริยะจักรวาลแห่งนี้ทั้งหมด8ดวง แต่มีเพียงแค่ดาวพุธเพียงดาวเดียวที่สามารถทนความร้อนและได้รับการยอมรับจากดวงอาทิตย์
บทสนทนานึงจึงได้เริ่มขึ้น
เนปจูนสงสัย "ทั้งๆที่ดาวพุธไม่ได้งดงามไปกว่าข้าเลยแต่ทำไมเธอถึงได้อยู่ใกล้เขาแทนที่จะเป็นข้าล่ะ"
พลูโตตอบ "หลายปีที่ผ่านมานี้ข้าได้เฝ้ามองดวงอาทิตย์อยู่ตลอด มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขารู้สึกว่าเขาต้องการดาวเคราะห์ที่สามารถดำรงอยู่ข้างๆดาวฤกษ์อย่างเขาหาใช่ดาวเคราะห์ที่มีแต่เพียงงดงามเท่านั้น"
เนปจูนกล่าวถาม "หากเป็นเช่นนั้นใยจึงไม่เป็นเจ้าล่ะ เพราะเจ้าเองก็เหมาะสมกับดวงอาทิตย์เหมือนกันนี่"
พลูโตเอ่ย " เพราะเขาไม่สนใจใยดีข้าอีกต่อไป ข้าไม่จำเป็นจะต้องเข้าใกล้เขาเพื่อทำร้ายตัวเองอีกซ้ำซาก"
เนปจูนคิดตาม
พลูโตเอ่ยต่อ " จำไว้นะเจ้าเนปจูนว่ายิ่งอ่อนแอเท่าไหร่เจ้ายิ่งไม่สมควรเข้าหาเขา เพราะมันจะทำให้เจ้าทุกข์ทรมานมากกว่าเดิมแล้วเจ้าจะไม่มีทางมีความสุข "
ก่อนหน้าดาวเนปจูนได้แต่ภาวนาว่าหากเป็นไปได้เธอก็อยากจะสัมผัสเปลวไฟของดวงอาทิตย์อีกครั้งแม้จะต้องเสียน้ำตาอีกสักกี่หยดก็ตาม
แต่ในตอนนี้เธอต้องการให้มีดาวฤกษ์ที่มีอิทธิพลมากพอที่จะดึงเธอออกจากวงโคจรของดวงอาทิตย์ดวงนี้ได้เพราะเธอไม่อยากทนเจ็บอีกต่อไป
(ตอนนั้นเราอกหักก็เลยแต่งขึ้นมาจากอารมณ์ของตัวเองล้วนๆ ปัจจุบันเรามูฟออนได้แล้วนะคะ เราเปิดใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ผลลัพธ์ก็ยังเหมือนเดิม6665555555 🫠)
ลองคิดดูสิว่าถ้าเจ้าเนปจูนดวงนี้สามารถหลุดจากโคจรไปหาดาวอาทิตย์ดวงอื่นได้ ผลลัพธ์มันจะเป็นอย่างไร?
หากลองไตร่ตรองอีกครั้ง
ไม่ว่าจะเปลี่ยนดาวศูนย์กลางโคจรอีกสักกี่ดวง สุดท้ายแล้วก็มีสิ่งที่เรียกว่า "แสง" มาทำลายเจ้าเนปจูนอยู่ดี สิ่งที่เธอควรทำคือการอดทนและยอมรับมันเพื่อให้ตัวเองได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักแล้วดาวมหาสมุทรดวงนี้ก็จะเหือดแห้งสลายไปในท้ายที่สุด
✌️✌️✌️✌️
เรื่องราวของดาวเนปจูน
เมื่อครั้งหนึ่งดาวเนปจูนเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุด ทว่าด้วยความแตกต่างกันราวน้ำกับไฟทำให้ทั้งสองกลับต้องทุกข์ทรมานตลอดเวลา
ซึ่งฝ่ายที่เจ็บปวดที่สุดคือดาวเนปจูน
ครั้นเมื่อดาวยูเรนัสได้ถือกำเนิดขึ้น ความงดงามของมันก็ดึงดูดดวงอาทิตย์ให้ตกหลุมรักทันที
ดาวเนปจูน ดาวเคราะห์แห่งมหาสมุทรจากหยาดน้ำตาถูกดวงอาทิตย์ผลักออก ระยะห่างของทั้งสองจึงมีมากขึ้น เพื่อที่ทั้งสองจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดต่อกันอีกต่อไป
จากนั้นดวงอาทิตย์ก็ดึงดูดดาวยูเรนัสเข้าหาตัว…
เวลาล่วงเลยผ่านไปดาวเนปจูนที่ยังโคจรอยู่รอบดวงอาทิตย์ก็ได้พบกับดาวพลูโต ทั้งสองได้พูดคุยกัน แลกเปลี่ยนเรื่องราวที่เคยพบพานอย่างมืดมน
ดาวพลูโตเล่าว่า "ในช่วงเวลานึงข้าเคยเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุด พวกเราเข้ากันได้ดีมากจนกระทั่งเจ้าได้ถือกำเนิด ความงดงามของเจ้าจึงทำให้ข้าถูกดวงอาทิตย์ผลักไส" ดาวเนปจูนตั้งใจรับฟังอีกฝ่ายเป็นอย่างดี แต่ก็ทำได้แค่นิ่งเฉยและปล่อยให้เวลาล่วงเลยผ่านไป
วันหนึ่งดาวเนปจูนและยูเรนัสก็ได้พบกัน
"ข้าโดนแทนด้วยดาวเสาร์ที่เพิ่งถือกำเนิดใหม่ เพราะเธอนั้นงดงามกว่าข้า" ยูเรนัสกล่าว
.
.
.
ทุกอย่างผ่านไปอย่างค่อยเป็นค่อยไปและเนิ่นนาน มีดาวเคราะห์ถือกำเนิดในสุริยะจักรวาลแห่งนี้ทั้งหมด8ดวง แต่มีเพียงแค่ดาวพุธเพียงดาวเดียวที่สามารถทนความร้อนและได้รับการยอมรับจากดวงอาทิตย์
บทสนทนานึงจึงได้เริ่มขึ้น
เนปจูนสงสัย "ทั้งๆที่ดาวพุธไม่ได้งดงามไปกว่าข้าเลยแต่ทำไมเธอถึงได้อยู่ใกล้เขาแทนที่จะเป็นข้าล่ะ"
พลูโตตอบ "หลายปีที่ผ่านมานี้ข้าได้เฝ้ามองดวงอาทิตย์อยู่ตลอด มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขารู้สึกว่าเขาต้องการดาวเคราะห์ที่สามารถดำรงอยู่ข้างๆดาวฤกษ์อย่างเขาหาใช่ดาวเคราะห์ที่มีแต่เพียงงดงามเท่านั้น"
เนปจูนกล่าวถาม "หากเป็นเช่นนั้นใยจึงไม่เป็นเจ้าล่ะ เพราะเจ้าเองก็เหมาะสมกับดวงอาทิตย์เหมือนกันนี่"
พลูโตเอ่ย " เพราะเขาไม่สนใจใยดีข้าอีกต่อไป ข้าไม่จำเป็นจะต้องเข้าใกล้เขาเพื่อทำร้ายตัวเองอีกซ้ำซาก"
เนปจูนคิดตาม
พลูโตเอ่ยต่อ " จำไว้นะเจ้าเนปจูนว่ายิ่งอ่อนแอเท่าไหร่เจ้ายิ่งไม่สมควรเข้าหาเขา เพราะมันจะทำให้เจ้าทุกข์ทรมานมากกว่าเดิมแล้วเจ้าจะไม่มีทางมีความสุข "
ก่อนหน้าดาวเนปจูนได้แต่ภาวนาว่าหากเป็นไปได้เธอก็อยากจะสัมผัสเปลวไฟของดวงอาทิตย์อีกครั้งแม้จะต้องเสียน้ำตาอีกสักกี่หยดก็ตาม
แต่ในตอนนี้เธอต้องการให้มีดาวฤกษ์ที่มีอิทธิพลมากพอที่จะดึงเธอออกจากวงโคจรของดวงอาทิตย์ดวงนี้ได้เพราะเธอไม่อยากทนเจ็บอีกต่อไป
(ตอนนั้นเราอกหักก็เลยแต่งขึ้นมาจากอารมณ์ของตัวเองล้วนๆ ปัจจุบันเรามูฟออนได้แล้วนะคะ เราเปิดใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ผลลัพธ์ก็ยังเหมือนเดิม6665555555 🫠)
ลองคิดดูสิว่าถ้าเจ้าเนปจูนดวงนี้สามารถหลุดจากโคจรไปหาดาวอาทิตย์ดวงอื่นได้ ผลลัพธ์มันจะเป็นอย่างไร?
หากลองไตร่ตรองอีกครั้ง
ไม่ว่าจะเปลี่ยนดาวศูนย์กลางโคจรอีกสักกี่ดวง สุดท้ายแล้วก็มีสิ่งที่เรียกว่า "แสง" มาทำลายเจ้าเนปจูนอยู่ดี สิ่งที่เธอควรทำคือการอดทนและยอมรับมันเพื่อให้ตัวเองได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักแล้วดาวมหาสมุทรดวงนี้ก็จะเหือดแห้งสลายไปในท้ายที่สุด
✌️✌️✌️✌️