โปรเจ็คดังกล่าวเกิดขึ้นในประเทศชิลี ช่วงยุคสงครามเย็น 70s แต่ถูกล้มเลิกไปก่อน เนื่องจากการรัฐประหาร ที่ถ้านำมาใช้ในไทย น่าจะประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก
คร่าวๆ ก็คือ การใช้ซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์และเครือข่ายอินเตอร์เน็ต มา run ระบบเศรษฐกิจแบบวางแผน หรือ planned economy ตัวอย่างง่ายๆเช่น คำนวนว่า ต้องผลิตเท่าไร่ นำเข้าเท่าไร ส่งออกเท่าไร กำไรเท่าไร่ ราคาเท่าไร่ แรงงานมีเท่าไร่ ได้ค่าจ้างเท่าไร่ ก่อนจะเถียงว่า เป็นคอมมิวนิตส์ ก็ต้องขอบอกก่อนว่า ระบบนี้มีความเป็นประชาธิปไตย เพราะรูปแบบจะเป็นการกระจายอำนาจมากกว่ารวมศูนษ์รอคำสั่งจากส่วนกลาง กล่าวคือให้ แรงงาน คนหน้างาน มีส่วนร่วมในการตัดสินใจมากที่สุด และ มีนักวิทยาศาสตร์ด้านซอฟต์แวร์ นักสังคมศาสตร์ นักเศรษฐศาสตร์สังคมนิยม เป็นผู้ดูแลควบคุมระบบอยู่เบื้องหลัง ผ่านหน้าจอมอนิเตอร์ กลไกทางเศรษฐกิจทุกอย่าง รัฐต้องรับรู้และออกคำสั่งแก้ไข ปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม แทนที่จะให้กลไก มือที่มองไม่เห็นและทุนนิยมทำงานเอง ซึ่งก็ทำให้สังคมเกิดความเหลื่อมล้ำและความยากจนตามมา
เสริม
Planned economy หรือ เศรษฐกิจแบบวางแผนจากส่วนกลาง (หรือจะกระจายอำนาจก็ได้ ) คือระบบเศรษฐกิจที่รัฐเป็นผู้กำหนดการผลิต การตั้งราคา และ กลไกตลาด แต่เพียงผู้เดียว ซึ่งดูเป็นคอมมิวนิตส์แต่จริงๆแล้ว มีประสิทธิภาพมากกว่า เศรษฐกิจแบบตลาด หรือ free market ที่ก่อให้เกิดความไม่เท่าเทียมทางด้านรายได้ ค่าแรงไม่สัมพันธ์กับราคาสินค้า นายทุนอยากจะจ่ายค่าจ้างแรงงานเท่านี้ แต่ อยากจะขายสินค้าตัวเองราคาเท่านี้ ไม่มีเงินซื้อก็ส่งออกนอกหมด แต่ถ้ารัฐใช้อำนาจในการเข้า nationalized อุตสาหกรรมและการบริการใหญ่ของประเทศ เช่น พลังงาน อาหาร ขนส่ง และ อุตสาหกรรมการผลิตอื่นๆ คนที่ได้ประโยชน์ แรงงานและผู้บริโภค การที่แรงงานรายวันรับค่าจ้าง วันละ 1000 และกินข้าวมื้อละ 50 เป็นไปได้อย่างแน่นอน ถ้ารัฐเข้ามาควบคุมดูแล ส่วนต่างกำไรของธุรกิจ ไม่ให้ไปกระจุกในมือของคนรวย กลุ่มเล็กๆ แต่โปรยลงมาให้ชนชั้นแรงงานกันถ้วนหน้าเหมือนห่าฝนที่ตกลงสู่ต้นข้าวบนดินแตกที่ระแหง
Project cybersyn โปรเจ็คนวัตกรรมทางเศรษฐกิจสังคมนิยมที่เคยเกือบได้เป็นจริง : ว่าด้วยเรื่องเศรษฐกิจหลังยุคทุนนิยม
คร่าวๆ ก็คือ การใช้ซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์และเครือข่ายอินเตอร์เน็ต มา run ระบบเศรษฐกิจแบบวางแผน หรือ planned economy ตัวอย่างง่ายๆเช่น คำนวนว่า ต้องผลิตเท่าไร่ นำเข้าเท่าไร ส่งออกเท่าไร กำไรเท่าไร่ ราคาเท่าไร่ แรงงานมีเท่าไร่ ได้ค่าจ้างเท่าไร่ ก่อนจะเถียงว่า เป็นคอมมิวนิตส์ ก็ต้องขอบอกก่อนว่า ระบบนี้มีความเป็นประชาธิปไตย เพราะรูปแบบจะเป็นการกระจายอำนาจมากกว่ารวมศูนษ์รอคำสั่งจากส่วนกลาง กล่าวคือให้ แรงงาน คนหน้างาน มีส่วนร่วมในการตัดสินใจมากที่สุด และ มีนักวิทยาศาสตร์ด้านซอฟต์แวร์ นักสังคมศาสตร์ นักเศรษฐศาสตร์สังคมนิยม เป็นผู้ดูแลควบคุมระบบอยู่เบื้องหลัง ผ่านหน้าจอมอนิเตอร์ กลไกทางเศรษฐกิจทุกอย่าง รัฐต้องรับรู้และออกคำสั่งแก้ไข ปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม แทนที่จะให้กลไก มือที่มองไม่เห็นและทุนนิยมทำงานเอง ซึ่งก็ทำให้สังคมเกิดความเหลื่อมล้ำและความยากจนตามมา
เสริม
Planned economy หรือ เศรษฐกิจแบบวางแผนจากส่วนกลาง (หรือจะกระจายอำนาจก็ได้ ) คือระบบเศรษฐกิจที่รัฐเป็นผู้กำหนดการผลิต การตั้งราคา และ กลไกตลาด แต่เพียงผู้เดียว ซึ่งดูเป็นคอมมิวนิตส์แต่จริงๆแล้ว มีประสิทธิภาพมากกว่า เศรษฐกิจแบบตลาด หรือ free market ที่ก่อให้เกิดความไม่เท่าเทียมทางด้านรายได้ ค่าแรงไม่สัมพันธ์กับราคาสินค้า นายทุนอยากจะจ่ายค่าจ้างแรงงานเท่านี้ แต่ อยากจะขายสินค้าตัวเองราคาเท่านี้ ไม่มีเงินซื้อก็ส่งออกนอกหมด แต่ถ้ารัฐใช้อำนาจในการเข้า nationalized อุตสาหกรรมและการบริการใหญ่ของประเทศ เช่น พลังงาน อาหาร ขนส่ง และ อุตสาหกรรมการผลิตอื่นๆ คนที่ได้ประโยชน์ แรงงานและผู้บริโภค การที่แรงงานรายวันรับค่าจ้าง วันละ 1000 และกินข้าวมื้อละ 50 เป็นไปได้อย่างแน่นอน ถ้ารัฐเข้ามาควบคุมดูแล ส่วนต่างกำไรของธุรกิจ ไม่ให้ไปกระจุกในมือของคนรวย กลุ่มเล็กๆ แต่โปรยลงมาให้ชนชั้นแรงงานกันถ้วนหน้าเหมือนห่าฝนที่ตกลงสู่ต้นข้าวบนดินแตกที่ระแหง