แม่มือใหม่ท้องแรก จากโพสก่อนๆแม่เคยโพสว่าได้รับผลตรวจเลือดนิฟ ลูกมีความเสี่ยงสูงโครโมโซมคู่ที่ 13 ซึ่งผลนิฟนั้น มีความแม่นยำกว่า 99% มีเพียง 1% เท่านั้นที่จะเป็นผลลวง แต่ต้องวินิจฉัยร่วมกับการอัลตร้าซาวด์ด้วยเพื่อชี้ความผิดปกติ
ตอนที่แม่ตรวจน้ำคร่ำก็ได้เห็นความผิดปกติของลูกก็เริ่มทำใจ และเข้ากระบวนการการยุติการตั้งครรภ์
นัด โรงพยาบาลเสร็จสรรพ ทาง รพ.ที่แม่ทำเป็น รพ มหาวิทยาลัย ซึ่งทาง นศศ.แพทย์ได้เชิญแม่ให้เข้าอัลตร้าซาวด์ใหญ่อีกครั้งเพื่อการศึกษา และได้ทำเรื่องขอร่างน้องไว้เพื่อการศึกษาต่อไป แม่ตอบตกลงและยินดีเป็นการทำบุญครั้งสุดท้ายเพื่อลูก
หลังจากอัลตร้าซาวด์ ก็พบความผิดปกติ ครบตามที่เด็กโครโมโซมคู่ที่ 13 ผิดปกติ ไม่ว่าจะเป็นปากแหว่ง ตาชิด นิ้วเกิน หัวใจมีปัญหา สมองไม่แบ่งซีกและอื่นๆ ซึ่งต้องบอกตรงนี้เลยว่า แม่มีการวางแผนการตั้งครรภ์ตั้งแต่ก่อนท้อง ปรึกษาหมอตลอดเนื่องจากมีบุตรยาก ตรวจเลือด ตรวจฮอโมน และได้รับการบำรุงครบตั้งแต่ก่อนตั้งครรภ์ และระหว่างนั้น แต่สาเหตุที่เป็นนั้น คุณหมอบอกว่ามันเป็นตั้งแต่ปฏิสนธิเหมือนกับอุบัติเหตุ ซึ่งจะเกิดกับใคร ช่วงวัยไหนก็ได้ (แม่ อายุ 29 สามี 34 ) เป็นมาจากตัวน้องเอง ไม่มีวิธีการป้องกัน และรักษา เด็กที่เป็นจะจากไปเมื่ออายุครรภ์มากขึ้น หรือคลอดแล้วก็จะจากไปเลย ค่อนข้างรุนแรงกว่าคู่อื่นๆ และคู่โครโมโซมที่ 13 นั้นไม่ค่อยเกี่ยวกับกรรมพันธุ์
หลังจากนั้นก็เริ่มกระบวนการยุติการตั้งครรภ์ (เจตนาเพื่อขอมอบเป็นความรู้ ให้แก่แม่ๆที่มีความจำเป็นต้องยุติการตั้งครรภ์ )
ตรวจ atk และเข้ามาที่ห้องรอคลอด ในห้องนั้นต้องได้อยู่รวมกับแม่ที่กำลังจะคลอดลูก แม่ต้องใจแข็งมากๆ เพราะคนอื่นๆเขากำลังดีใจจะได้เจอลูกแต่เรากำลังจะเสียลูก
ที่รพ. จะใช้วิธีการ อมยาใต้ลิ้นเพื่อเร่งคลอด รวมถึงการสอดบอลลูนเพื่อถ่างมดลูกให้เปิดเร็วขึ้น ยาที่อมเป็นตัวเดียวกับยาสอดแต่การสอดนั้นอาจจะลดประสิทธิภาพเนื่องจากเราไม่ทราบว่ายาละลายหมดไหมแต่การอมเราทราบแน่นอนเมื่อยาละลายหมด
เวลา 18.00 อมสองเม็ดแรก แม่เริ่มมีอาการปวดท้อง อาการปวดเหมือนเวลาเราปวดประจำเดือน ร่วมกับปวดท้องเสียแต่หาห้องน้ำไม่ได้ประมาณนั้น จากนั้นก็เข้าห้องคลอด ทำการสอดบอลลูน เจ็บนิดหน่อย พอสอดแล้วก็จะมีอาการตึงๆเนื่องจากบอลลูนใส่น้ำด้านในไปถ่วงปากมดลูกไว้ จากนั้นก็นอนรอ มีพยาบาลมาตรวจอาการท้องแข็งทุก 30 นาที
เวลา 24.00 แม่ได้ยินเสียง ปุ๊ และมีเหมือนอะไรคาอยู่ที่ช่องคลอด เลย เข้าห้องน้ำ พบว่า บอลลูนหลุด คุณหมอมาตรวจปากมดลูกพบว่า เปิดแล้ว 1 เซ็น จากนั้น นอนรอปวดท้องไป
เวลา 5.00 เข้า ห้องน้ำเช็ดมีมูกเลือด
เวลา 7.00 เช้า แม่ตื่นเข้าห้องน้ำ อาการปวดท้องก็มีอยู่ พอนั่งกำลังจะฉี่ มีเสียงดังปุ๊อีกทีพร้อมกับน้ำเต็มไปหมด เป็นอาการน้ำคร่ำแตก เรียกหมอ หมอตรวจปากมดลูกเปิด 2 เซ็น ครึ่ง นอนรอคุณหมอบอกจะทำการเร่งทางสายน้ำเกลือ คาดว่าน้องน่าจะคลอดเร็วๆนี้ ตอนหมอคลำปากมดลูกพบแขนน้องและบอกว่าน่าจะคลอดยากเพราะไม่เอาหัวลง
เวลา 9.00 รอคุณหมอเร่งคลอดทางสายน้ำเกลือ พยาบาลมาวัดความดัน แต่พ่อแม่รู้สึกสักพักว่ามีอะไรคาอยู่ที่ช่องคลอดแต่ไม่กล้าถาม เนื่องจากท้องแรก แยกไม่ออกเลย ปวดท้องแข็ง ปวดฉี่ ปวดอึ คือไม่ค่อยรู้เรื่อง เลยแอบกระซิบพยาบาลว่าไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่ามีอะไรคาอยู่ พยาบาลเช็คดูและรีบไปตามหมอ หมอมาที่เตียงรอคลอดบอกแม่จะคลอดแล้วเหรอ เราบอกไม่รู้ เพราะเท่าที่ได้ยินมามันน่าจะเจ็บมากๆและต้องเบ่ง หมอบอกลองเบ่งไหม เราไม่ได้เบ่งเลย แค่ปล่อยที่อั้นไว้ สรุปน้องคลอดจริง แต่เราไม่เจ็บเลย ลูกคงไม่อยากทรมานเราน้องออกง่ายมากและจากไปอย่างสงบ หมอบอกรอสักพัก รกจะลอก เราบอกไม่ต้องรอค่ะหมอ เพราะเหมือนมาแล้ว หมอบอกอ่าว งั้นก็ปล่อยเลย ก็ปล่อยอีกรอบรกก็คลอด จบกระบวนการ ทุกคนบอกเราเก่งมากดูไม่เจ็บเลย เราคิดว่าลูกช่วยเราเยอะ และจิตใจเรามันคงด้านชาไปแล้วเพราะเราเสียใจมานานมากแล้ว ร้องไห้เยอะมากหลายๆเดือน พอเห็นน้องที่ไม่ปกติเราสงสารลูกมากกว่า เราไม่อยากให้เขายิ่งโตยิ่งทรมาน พยาบาลถามว่าเราจะดูลูกไหม ทุกคนบอกไม่ให้เราดู แต่เรากลัวจะเสียใจตลอดชีวิตที่ไม่ได้ลา เราเลยขอดู ร่ำลากันเรียบร้อยเซ็นเอกสารมอบร่างลูกเพื่อการศึกษา และเข้ามาพักฟื้นที่ห้องพัก
ก่อนจะออก รพ. เราทำเรื่องออก รพ. แจ้งว่าเราไม่สามารถเบิกประกันสังคมได้ ส่วนประกันสุขภาพก็ไม่คุ้มครองเรื่องการท้องแท้งทุกกรณีอยู่แล้ว เราจึงโทรถามประกันสังคมได้คำตอบว่า ถ้าหากการยุติการตั้งครรภ์มีต้นเหตุมาจากเด็ก ไม่ได้กระทบการเจ็บป่วยของแม่ หรือไม่ได้มาจากสาเหตุการเจ็บป่วยของแม่ เบิกไม่ได้ และจะเบิกค่าคลอดได้เมื่ออายุครรภ์เกิน 28 สัปดาห์ ไม่ว่าลูกจะอยู่หรือจะเสีย เราว่าเรื่องนี้มันก้ำกึ่งมาก เพราะลูกเรายังไงก็ไม่รอด ความเสี่ยงเรามีตลอดเวลาเพราะเราไม่รู้ว่าลูกจะเสียตอนไหน หมอถึงให้ต้องยุติด่วนเมื่อทราบผลชัดเจน หรือต้องรอให้ลูกเราเสียก่อนและเราอยู่ในภาวะเสี่ยงก่อนถึงจะเบิกได้ ส่วนตัวเราเองไม่ได้มีปัญหาเรื่องจ่ายเงินเอง แต่เราคิดถึงแม่ๆท่านอื่นไปหากเขาเผชิญปัญหาเดียวกับเรา ลูกเราก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เขาเสีย ลูกเราพิการและไม่แข็งแรงจริงๆ เราไม่ได้อยากยุติเราพยายามจนสุดทางแล้วแต่มันไม่มีทางไหน แล้วต้องมามีปัญหาเรื่องนี้อีก น่าเศร้าจริงๆที่การวางแผนการตั้งครรภ์ของเรามันมีช่องโหว่แบบนี้ แต่ เพื่อนเราอีกคน เผชิญปัญหาเดียวกัน แต่สามารถเบิกได้ เพื่อนเราบอกอยู่ที่หมอเวลาเขียนถ้าเขาเขียนว่าการตั้งครรภ์นี้มีผลเสียต่อมารดาก็สามารถเบิกได้ แต่ทางนี้เขียนว่า ยุติการตั้งครรภ์ เนื่องจากเด็กมีความผิดปกติทางโครโมโซม ดังนั้นแม่ที่เผชิญปัญหาเหมือนกันให้ปรึกษาเรื่องนี้กับแพทย์เจ้าของไข้โดยตรงนะคะ จะได้ไม่เกิดปัญหา
ตอนนี้เราพักฟื้นอยู่ที่บ้านอาการค่อนข้างโอเค มีแค่ปีญหาคัดเต้านม แข็งเป็นก้อนเลยและเหมือนจะทำให้เราเป็นไข้ต่ำๆด้วย
แต่สภาพจิตใจเราก็ดีขึ้น พยายามมองบวกและมีความสุขเล็กๆน้อยๆ บางทีมันก็เศร้าบ้างแต่เราก็พยายามเข้าใจธรรมชาติของโลกเข้าไว้ ลูกคงไปวิ่งเล่นที่ไหนสักที่นึงถ้าเขาคิดถึงเราเขาจะกลับมาเอง
ประสบการณ์การจำเป็นต้องยุติการตั้งครรภ์ เนื่องจากลูกมีปัญหาด้านโครโมโซม
ตอนที่แม่ตรวจน้ำคร่ำก็ได้เห็นความผิดปกติของลูกก็เริ่มทำใจ และเข้ากระบวนการการยุติการตั้งครรภ์
นัด โรงพยาบาลเสร็จสรรพ ทาง รพ.ที่แม่ทำเป็น รพ มหาวิทยาลัย ซึ่งทาง นศศ.แพทย์ได้เชิญแม่ให้เข้าอัลตร้าซาวด์ใหญ่อีกครั้งเพื่อการศึกษา และได้ทำเรื่องขอร่างน้องไว้เพื่อการศึกษาต่อไป แม่ตอบตกลงและยินดีเป็นการทำบุญครั้งสุดท้ายเพื่อลูก
หลังจากอัลตร้าซาวด์ ก็พบความผิดปกติ ครบตามที่เด็กโครโมโซมคู่ที่ 13 ผิดปกติ ไม่ว่าจะเป็นปากแหว่ง ตาชิด นิ้วเกิน หัวใจมีปัญหา สมองไม่แบ่งซีกและอื่นๆ ซึ่งต้องบอกตรงนี้เลยว่า แม่มีการวางแผนการตั้งครรภ์ตั้งแต่ก่อนท้อง ปรึกษาหมอตลอดเนื่องจากมีบุตรยาก ตรวจเลือด ตรวจฮอโมน และได้รับการบำรุงครบตั้งแต่ก่อนตั้งครรภ์ และระหว่างนั้น แต่สาเหตุที่เป็นนั้น คุณหมอบอกว่ามันเป็นตั้งแต่ปฏิสนธิเหมือนกับอุบัติเหตุ ซึ่งจะเกิดกับใคร ช่วงวัยไหนก็ได้ (แม่ อายุ 29 สามี 34 ) เป็นมาจากตัวน้องเอง ไม่มีวิธีการป้องกัน และรักษา เด็กที่เป็นจะจากไปเมื่ออายุครรภ์มากขึ้น หรือคลอดแล้วก็จะจากไปเลย ค่อนข้างรุนแรงกว่าคู่อื่นๆ และคู่โครโมโซมที่ 13 นั้นไม่ค่อยเกี่ยวกับกรรมพันธุ์
หลังจากนั้นก็เริ่มกระบวนการยุติการตั้งครรภ์ (เจตนาเพื่อขอมอบเป็นความรู้ ให้แก่แม่ๆที่มีความจำเป็นต้องยุติการตั้งครรภ์ )
ตรวจ atk และเข้ามาที่ห้องรอคลอด ในห้องนั้นต้องได้อยู่รวมกับแม่ที่กำลังจะคลอดลูก แม่ต้องใจแข็งมากๆ เพราะคนอื่นๆเขากำลังดีใจจะได้เจอลูกแต่เรากำลังจะเสียลูก
ที่รพ. จะใช้วิธีการ อมยาใต้ลิ้นเพื่อเร่งคลอด รวมถึงการสอดบอลลูนเพื่อถ่างมดลูกให้เปิดเร็วขึ้น ยาที่อมเป็นตัวเดียวกับยาสอดแต่การสอดนั้นอาจจะลดประสิทธิภาพเนื่องจากเราไม่ทราบว่ายาละลายหมดไหมแต่การอมเราทราบแน่นอนเมื่อยาละลายหมด
เวลา 18.00 อมสองเม็ดแรก แม่เริ่มมีอาการปวดท้อง อาการปวดเหมือนเวลาเราปวดประจำเดือน ร่วมกับปวดท้องเสียแต่หาห้องน้ำไม่ได้ประมาณนั้น จากนั้นก็เข้าห้องคลอด ทำการสอดบอลลูน เจ็บนิดหน่อย พอสอดแล้วก็จะมีอาการตึงๆเนื่องจากบอลลูนใส่น้ำด้านในไปถ่วงปากมดลูกไว้ จากนั้นก็นอนรอ มีพยาบาลมาตรวจอาการท้องแข็งทุก 30 นาที
เวลา 24.00 แม่ได้ยินเสียง ปุ๊ และมีเหมือนอะไรคาอยู่ที่ช่องคลอด เลย เข้าห้องน้ำ พบว่า บอลลูนหลุด คุณหมอมาตรวจปากมดลูกพบว่า เปิดแล้ว 1 เซ็น จากนั้น นอนรอปวดท้องไป
เวลา 5.00 เข้า ห้องน้ำเช็ดมีมูกเลือด
เวลา 7.00 เช้า แม่ตื่นเข้าห้องน้ำ อาการปวดท้องก็มีอยู่ พอนั่งกำลังจะฉี่ มีเสียงดังปุ๊อีกทีพร้อมกับน้ำเต็มไปหมด เป็นอาการน้ำคร่ำแตก เรียกหมอ หมอตรวจปากมดลูกเปิด 2 เซ็น ครึ่ง นอนรอคุณหมอบอกจะทำการเร่งทางสายน้ำเกลือ คาดว่าน้องน่าจะคลอดเร็วๆนี้ ตอนหมอคลำปากมดลูกพบแขนน้องและบอกว่าน่าจะคลอดยากเพราะไม่เอาหัวลง
เวลา 9.00 รอคุณหมอเร่งคลอดทางสายน้ำเกลือ พยาบาลมาวัดความดัน แต่พ่อแม่รู้สึกสักพักว่ามีอะไรคาอยู่ที่ช่องคลอดแต่ไม่กล้าถาม เนื่องจากท้องแรก แยกไม่ออกเลย ปวดท้องแข็ง ปวดฉี่ ปวดอึ คือไม่ค่อยรู้เรื่อง เลยแอบกระซิบพยาบาลว่าไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่ามีอะไรคาอยู่ พยาบาลเช็คดูและรีบไปตามหมอ หมอมาที่เตียงรอคลอดบอกแม่จะคลอดแล้วเหรอ เราบอกไม่รู้ เพราะเท่าที่ได้ยินมามันน่าจะเจ็บมากๆและต้องเบ่ง หมอบอกลองเบ่งไหม เราไม่ได้เบ่งเลย แค่ปล่อยที่อั้นไว้ สรุปน้องคลอดจริง แต่เราไม่เจ็บเลย ลูกคงไม่อยากทรมานเราน้องออกง่ายมากและจากไปอย่างสงบ หมอบอกรอสักพัก รกจะลอก เราบอกไม่ต้องรอค่ะหมอ เพราะเหมือนมาแล้ว หมอบอกอ่าว งั้นก็ปล่อยเลย ก็ปล่อยอีกรอบรกก็คลอด จบกระบวนการ ทุกคนบอกเราเก่งมากดูไม่เจ็บเลย เราคิดว่าลูกช่วยเราเยอะ และจิตใจเรามันคงด้านชาไปแล้วเพราะเราเสียใจมานานมากแล้ว ร้องไห้เยอะมากหลายๆเดือน พอเห็นน้องที่ไม่ปกติเราสงสารลูกมากกว่า เราไม่อยากให้เขายิ่งโตยิ่งทรมาน พยาบาลถามว่าเราจะดูลูกไหม ทุกคนบอกไม่ให้เราดู แต่เรากลัวจะเสียใจตลอดชีวิตที่ไม่ได้ลา เราเลยขอดู ร่ำลากันเรียบร้อยเซ็นเอกสารมอบร่างลูกเพื่อการศึกษา และเข้ามาพักฟื้นที่ห้องพัก
ก่อนจะออก รพ. เราทำเรื่องออก รพ. แจ้งว่าเราไม่สามารถเบิกประกันสังคมได้ ส่วนประกันสุขภาพก็ไม่คุ้มครองเรื่องการท้องแท้งทุกกรณีอยู่แล้ว เราจึงโทรถามประกันสังคมได้คำตอบว่า ถ้าหากการยุติการตั้งครรภ์มีต้นเหตุมาจากเด็ก ไม่ได้กระทบการเจ็บป่วยของแม่ หรือไม่ได้มาจากสาเหตุการเจ็บป่วยของแม่ เบิกไม่ได้ และจะเบิกค่าคลอดได้เมื่ออายุครรภ์เกิน 28 สัปดาห์ ไม่ว่าลูกจะอยู่หรือจะเสีย เราว่าเรื่องนี้มันก้ำกึ่งมาก เพราะลูกเรายังไงก็ไม่รอด ความเสี่ยงเรามีตลอดเวลาเพราะเราไม่รู้ว่าลูกจะเสียตอนไหน หมอถึงให้ต้องยุติด่วนเมื่อทราบผลชัดเจน หรือต้องรอให้ลูกเราเสียก่อนและเราอยู่ในภาวะเสี่ยงก่อนถึงจะเบิกได้ ส่วนตัวเราเองไม่ได้มีปัญหาเรื่องจ่ายเงินเอง แต่เราคิดถึงแม่ๆท่านอื่นไปหากเขาเผชิญปัญหาเดียวกับเรา ลูกเราก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เขาเสีย ลูกเราพิการและไม่แข็งแรงจริงๆ เราไม่ได้อยากยุติเราพยายามจนสุดทางแล้วแต่มันไม่มีทางไหน แล้วต้องมามีปัญหาเรื่องนี้อีก น่าเศร้าจริงๆที่การวางแผนการตั้งครรภ์ของเรามันมีช่องโหว่แบบนี้ แต่ เพื่อนเราอีกคน เผชิญปัญหาเดียวกัน แต่สามารถเบิกได้ เพื่อนเราบอกอยู่ที่หมอเวลาเขียนถ้าเขาเขียนว่าการตั้งครรภ์นี้มีผลเสียต่อมารดาก็สามารถเบิกได้ แต่ทางนี้เขียนว่า ยุติการตั้งครรภ์ เนื่องจากเด็กมีความผิดปกติทางโครโมโซม ดังนั้นแม่ที่เผชิญปัญหาเหมือนกันให้ปรึกษาเรื่องนี้กับแพทย์เจ้าของไข้โดยตรงนะคะ จะได้ไม่เกิดปัญหา
ตอนนี้เราพักฟื้นอยู่ที่บ้านอาการค่อนข้างโอเค มีแค่ปีญหาคัดเต้านม แข็งเป็นก้อนเลยและเหมือนจะทำให้เราเป็นไข้ต่ำๆด้วย
แต่สภาพจิตใจเราก็ดีขึ้น พยายามมองบวกและมีความสุขเล็กๆน้อยๆ บางทีมันก็เศร้าบ้างแต่เราก็พยายามเข้าใจธรรมชาติของโลกเข้าไว้ ลูกคงไปวิ่งเล่นที่ไหนสักที่นึงถ้าเขาคิดถึงเราเขาจะกลับมาเอง