ฉันตั้งใจและรอคอยลูกคนที่ 2 มาหลายปี นีนี้ฉันสมหวังแล้ว ฉันได้ลูกคนที่ 2 เป็นผู้ชาย และตั้งครรภ์ กำหนด คลอดเดือนมีนาคมปี 2567  แต่สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดและจุดที่เสียใจที่สุด คือผลตรวจเลือด พบว่าความสเี่ยง ดาาวซินโดม ความเสี่ยงสูง 1:18  ซึ่งฉันต้องไปเจาะน้ำคร้ำ และผลการเจาะน้ำคร้ำออกตอนนี้ที่ฉันตั้งครรภ์ได้ 21 สัปดาห์  แต่แล้ว วันที่ 2 พ.ย 2566  ผลการตรวจน้ำคร้ำของฉันคือ  โคมโซมคู่ที่ 21 เกินมา 1 แท่ง ซึ่งนั้นหมายความว่า  ลูกของฉันป่วยเป็นโรคร้าย ดาวซินโดม  คุณหมอแจ้งผล ออกมา ฉันได้แต่ร้องไห้ ร้องไห้หนักมาก โดยคุณหมอแนะนำและให้แนวคิดต่างๆฉันกับสามีว่าควรทำอย่างไร  ความพร้อมในการดูแลเด็กที่ป่วยเรามีมากไหม ภาระค่าใช้จ่ายและหนี้สินที่มีอยู่ปัจจุบัน ที่มีหนี้อยู่ล้าวกว่าบาท ค่าใช้จ่ายรายเดือนที่ติดลบ  อีกทั้งหมอยังแจ้งผลโคโมโซมของลูกที่พบ  ลูกเกิดมาแล้วต้องประสบกับโรคอะไรบ้าง  ลูกต้องได้รับการผ่าตัด ทางสมอง  หัวใจ ระบบลำไส้  เพราะมีปัญหา ด้านสมอง  หัวใจ ระบบลำไส้  และยังไม่รวมโรคแทรกซ้อนต่างๆ ที่จะตามมาซึ่งนั้นคือ ความทรามารของลูกน้อยทั้งหมด ลูกจะมีชีวิตหลังคลอดได้กี่ปี อาจจะไม่เกิน 5ปีด้วยซ้ำ ฉันร้องไห้หนักมาก ชีวิตนี้ไม่เคยเสียใจ ไม่เคยสูญเสีย อะไรแบบนี้มาก่อนเลย  ฉันกับสามีตัดสินใจ ยุติการตั้งครรภ์ ในอายุครรภ์ 21 สัปดาห์  ฉันได้ถูกส่งตัวไป รพ.ประกันสังคมที่ใช้สิทธิอยู่  คุณหมอให้แอทมิท ในวันพรุ่งของอีกวัน ของวันถัดไป  ตลอดทั้งวัน  และตลอดทั้งคืน ฉันตื่นขึ้นมาร้องไห้ตลอด ร้องจนไม่มีน้ำตาเลยก็ว่าได้  เช้าตื่นขึ้นมาเตรียมตัวไปโรงพยาบาล และเข้าติดต่อแอทมิท  หมอส่งไปที่ห้องคลอด ฉันได้เริ่มการยุติการตั้งครรภ์ด้วยการการสอดยาเข้าทางมดลูก เป็นยาเม็ด ที่ต้องสอดทุก 6 ชั่วโมง  หลังจากสอดยา ตองนอนนิ่งๆ 2-3 ชั่วโมง  ผ่านไป 6 ชั่วโมง ฉันร้องไห้ตลอด ยิ่งลูกดิ้น ฉันยิ่งร้องหนัก ฉันภาวนาขอโทษลูกตลอดเวลา  และขอให้ลูกกลับมาอีกครั้งให้สมบูรณ์  ผ่านไป 6 ชั่วโมง อาการปวดท้อง มดลูกบีบตัว เกิดขึ้นแล้ว  มันเริ่มเจ็บมากขึ้น  พยาบาลได้เข้ามา สอดยาเม็ดที่ 2  หลังจากสอด ยา 2-3 ชั่วโมง ตอนนี้ อาการความเจ็บปวดมีเพิ่มขึ้นทุกชั่วโมง  ทุกชั่วโมง  จนกระทั้งช่วง  1 ทุ้ง ถึง 4 ทุ่ม เป็นช่วงที่เจ็บท้องมากที่สุด  เจ็บกว่าการคลอดลูก ปกติอีก  ฉันทั้งเจ็บ ทั้งร้องไห้ ตลอด เสียใจ ขอโทษลูกตลอดเวลา  จนกระทั้ง 22.52 น. เป็นเวลาที่แบ่งน้งอออกมา  หมอถามฉันว่าอยากดูน้องไหม ฉันบอกไปว่าไม่ เพราะฉันทำใจไม่ได้  คืนนั้น หลังคลอดน้อง ฉันนอนไม่หลับเลย รู้สึกตัวตลอดเวลา ภาวนาให้ลูกไปสู้ภพภูมิที่ดี  และขอให้กลับมาเข้าฝันฉันด้วย  ฉันหลับไปแค่ 2-3 ชั่วโมงเท่านั้น พอตื่นขึ้นมาก็ร้องไห็อีก จนสามีมาหาตอนเช้าและได้ขอดูลูก พยาบาลได้เอาลูกมาให้ดู  ฉันยิ่งร้องไห้หนักมาก  หนักจนหยุดไม่ได้  กายภาพของน้อง ดูสมบูรณ์หมด แต่เซลล์ในร่างกายของน้องไม่สมบูรณ์  ฉันได้ให้ทาง รพ. ส่งลูกน้อยไปที่วัดเพื่อทำพิธีต่อไป  วันนี้ที่โพส เป็นวันที่ 3 ที่ฉันเสียลูกไป ซึ่ง วันที่จะฌาปนกิจลูกคือวันพุธหน้าที่จะถึง  ซึ่งฉันจะเตรียมของสำหรับลูกไปด้วย  ฉันออกโรงบาลแล้ว แวะทำบุญให้ลูกทันทีก่อนเข้าบ้าน  กลับถึงบ้าน รีบเก็บของใช้ เสื้อผ้าชุดคลุมท้องทุกอย่าง ลงกล่องหมด เก็บสมุดของน้อง และภาพอันตร้าซาวต่างๆของน้องทั้งหมด  เพราะยิ่งเห็น ฉันยิ่งร้องไห้  ฉันร้องไห้ตลอด ฉันจะพยายาม อยู่ต่อไปให้ได้ เพื่อครอบครัวฉัน    สุดท้ายนี้
/// ฉันอยากรู้วิธีทำบุญให้ลูก  และบทสวด วิธ๊การทำบุญ ที่จะส่งให้ลูก  ใครแนะนำฉันได้ ฉันยินดี  ฉันได้หาจากในอิเตอร์เนต  เว็ปต่างๆด้วยแล้ว  เผื่อใครมีแนะนำ ฉันยินดีรับฟังนะคะ /// และอยากบอกใ้ห้ลูกรู้ ว่าแม่ตั้งใจมีหนู  แม่รอหนูมาหลายปี หากแม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีกครั้ง (แม่อายุเยอะ 37 ปี) ขอให้ลูกกลับมาแบบสมบูรณ์ กลับมาเป็นลูกแม่อีกครั้งนะลูก  แม่จะภาวนา ถึงลูกและทำบุญให้ลูกบ่อยๆเท่าที่แม่กับพ่อ จะทำได้  3 พ.ย 2566  22.52 น.  หนูจากแม่ไป  ......รักสุดดวงใจ ลูกชายน้อยของแม่... ..   กลับมาหาแม่อีกครั้งนะลูกแม่จะรอ