คือหนูมีปัญหาที่ไม่กล้ากินกับคนอื่น เวลากินข้าวที่รร.ก็กินคนเดียว พอมีเพื่อนมาขอนั่งด้วยก็ไปไม่เป็นเลยค่ะ
อย่างเช่น อาทิตย์ก่อนที่โรงเรียนเขาเลี้ยงหมูกระทะ เราเองก็ไม่กล้า แต่ก็อยากมีส่วนร่วมไม่อยากแตกแยก แต่พอลงไปนั่งกินกับพวกเขาแล้วก็แถบขยับมือไม่ออกเลยค่ะ ไม่รู้จะเริ่มจากจุดไหนดี จนเพื่อนต้องหยิบตักชิ้นหมูมาให้เลยค่ะ รู้สึกขอบคุณมากๆที่เพื่อนเป็นห่วงเรา แต่ก็รู้สึกผิดเหมือนกันค่ะที่ต้องทำให้เพื่อนลำบาก
พยายามคิดว่า การกินมันเป็นเรื่องธรรมชาติ ไม่ได้น่าอายอะไร เราไม่ได้ทำอะไรผิด ท่องไว้
เราอาจจะเขินเรื่องหน้าตาก็ได้ เราคงกังวลมากไป แต่นิสัยแบบนี้ก็เป็นมานานแล้วค่ะ แก้ไม่หายสักที คิดว่าการที่เข้าร่วมสร้างสรรค์กินอะไรกับกลุ่มคนบ่อยๆ อาจจะช่วยแก้ได้ แต่ไม่เลยค่ะ
สุดท้ายเราก็หนีออกมา ไม่ก็บอกว่าอิ่มแล้วทุกครั้งไป
อยากจะแก้ปัญหานิสัยที่ไม่กล้ากินต่อหน้าคนอื่น
อย่างเช่น อาทิตย์ก่อนที่โรงเรียนเขาเลี้ยงหมูกระทะ เราเองก็ไม่กล้า แต่ก็อยากมีส่วนร่วมไม่อยากแตกแยก แต่พอลงไปนั่งกินกับพวกเขาแล้วก็แถบขยับมือไม่ออกเลยค่ะ ไม่รู้จะเริ่มจากจุดไหนดี จนเพื่อนต้องหยิบตักชิ้นหมูมาให้เลยค่ะ รู้สึกขอบคุณมากๆที่เพื่อนเป็นห่วงเรา แต่ก็รู้สึกผิดเหมือนกันค่ะที่ต้องทำให้เพื่อนลำบาก
พยายามคิดว่า การกินมันเป็นเรื่องธรรมชาติ ไม่ได้น่าอายอะไร เราไม่ได้ทำอะไรผิด ท่องไว้
เราอาจจะเขินเรื่องหน้าตาก็ได้ เราคงกังวลมากไป แต่นิสัยแบบนี้ก็เป็นมานานแล้วค่ะ แก้ไม่หายสักที คิดว่าการที่เข้าร่วมสร้างสรรค์กินอะไรกับกลุ่มคนบ่อยๆ อาจจะช่วยแก้ได้ แต่ไม่เลยค่ะ
สุดท้ายเราก็หนีออกมา ไม่ก็บอกว่าอิ่มแล้วทุกครั้งไป