ท้อ หมดไฟ ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไร เเก้ยังไงดี

ช่วงนี้ผมกำลังอ่านหนังสือ non-fiction เล่มนึงครับ เนื้อหาพูดถึงการเริ่มต้นอะไรใหม่ ๆ ซึ่งมันก็ตรงกับชีวิตผมตอนนี้พอดี มันเลยทำให้อ่านแล้วรู้สึกสนุก เพลิน เข้าใจตัวเองขึ้นเยอะขึ้น แต่พอเข้าช่วงกลางเล่

หลายวันมานี้ รู้สึกค่อนข้างแย่เลยค่ะ เครียดเรื่องปัญหาชีวิต-ครอบครัว และเราก็เป็นคนคิดมากด้วยสิ คิดไปเรื่อยเปื่อย ยิ่งเครียดเลยทีนี้ แล้วมันดันมีความคิดอยากจะทำร้ายตัวเองขึ้นมา ควรทำยังไงดีคะ

หนูมองไปอนาคตกับอดีตมากกว่าอยู่กับปัจจุบันเหมือนมันปล่อยว่างไม่ได้ ทั้งเรื่องงาน เงิน ครอบครัว เรียน มันทำให้หนูคิดมากสุดๆไม่มีที่ปรึกษาด้วย หนูร้องไห้แทบทุกวัน ร้องแล้วมันเหมือนร้องไม่สุด มันเศร้ามัน

ตามกระทู้เลยครับ ทุกวันนี้พยายามรับมือจนตัวเองจะเครียดเองแล้ว พยายามดูแล แต่เค้าก็ยังเอาแต่ใจ ถ้ามีอะไรมาขัดใจหน่อยจะนอย เศร้า เบื่อ เหนื่อย แล้วก็เข้าลูปไม่อยากอยู่แล้ว เป็นคนไม่ปลง ไม่ยอม ไม่ปล่อย ต

คือผมเป็นประเภทท้อบ่อย ไม่มีแรงจูงใจในการทำงาน เพราะเครียดง่าย+มีภาวะซึมเศร้ารุนแรง ก็เลยทำงานได้แค่วันเดียวแล้วออกทันที ผมควรจะทำยังไงดีครับ ผมควรไปบำบัดก่อนดีไหม แล้วตั้งแต่เคยเป็นโรคไทฟอยด์ก็ปวดหัว

ทำไมผมรู้สึกไม่สนุกกับการใช่ชีวิตเลยทำอะไรก็เบื่อไปหมด จากสิ่งที่เคยทำแล้วมีความสุขก็เบื่อ ไม่รู้จะทำอะๆรต่อไปเลย ทั้งเบื่อ ทั้งเหงา แต่ก็ไม่อยากมีใคร อยากอยู่คนเดียว แต่พออยู่คนเดียวก็รู้สึกดิ่ง ทำไม

สวัสดีค่ะตอนนี้เราทั้งอึดอัดทั้งเครียดใครหลายคนบอกว่าชีวิตม.ปลายเป็นช่วงเวลาที่สนุกที่สุดเเต่สำหรับเรามันไม่ใช่เลย เเตกต่างจากม.ต้นอย่างสิ้นเชิง ขึ้นม.4เรายังคิดว่าปกติดีค่ะ ไม่ได้เเย่ เเต่พอขึ้นม.5หล

แบบที่ตื่นมาก็ไม่อยากลุก ไม่อยากคุย ไม่อยากแม้แต่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา สมองว่างเปล่า ใจเบื่อโลก ทุกอย่างดูน่าเบื่อไปหมด แม้แต่ “คิดจะลุกไปอาบน้ำ” ยังรู้สึกยากเลย

คือผมรู้สึกเบื่อกับชีวิตช่วงนี้มาก มันไม่ได้สนุกเหมือนเมื่อก่อนเเล้ว หรืออาจเป็นเพราะผมเริ่มก้าวเข้าสู่วัยทํางาน ต้องไปเจอโลกภายนอก ต้องไปพบผู้คน เเละเรียนรู้ชีวิตใหม่ๆ เเต่ยังไงผมยังคงคิดถึงช่วงเวล

จากที่เห็นในข่าว เห็นทหารชายแดนบอกกดดันมาก เครียดมาก อยากจะรบให้มันจบไปเลย แต่ติดที่ไม่มีคำสั่งให้ทำสักที ด้วยเหตุผลทางการทูต ที่ถ้าเราทำตอนนี้จะทำให้เราเสียเปรียบทางการทูต และส่งผลต่อภาพลักษณ์ของไทยท