เหนื่อยว่ะ กลับมารู้สึกเเบบนี้อีกเเล้วหรอว่ะ
เป็นเพราะ ต้องเเต่เล็กจนโต ไม่มีเคยมีเเฟน ไม่เคยทุกอย่าง จนตอนอยู่ ม.3 ไปรู้สึก Puppy love กับรุ่นเดียวกันที่อยู่ต่างห้อง ตอนนั้นยังไม่รู้สึกชอบเค้า พอมาวันหนึ่งเค้าทักมา ทักมาเเบบงงๆ ก็คุยไปเรื่อยๆ จนขึ้น ม.4ก็ยังคุยกันอยู่สนิทมากขึ้น ทำให้รู้สึกดีมาก เเต่ก็ไม่ได้เป็นไรกัน เเต่รู้ตัวเองว่าชอบเค้าไปเเล้วเเค่เค้าทักมาคุยก็โคตรดี อาจเป็นเพราะไม่เคยมีเเบบนี้มาด้วยเลยทำให้รู้สึกดีกับเค้ามาก จนยอมช่วยเค้าทำงานทุกอย่างที่เราช่วยได้ เเต่เราไม่เคยได้อยู่ด้วยกันสักครั้งเลย เจอกันเเค่ตอนเราทำงานเสร็จเอาไปให้เค้า เเค่นั้นที่เคยเจอ จน ม.5 เรารู้สึกเค้าเเปลกๆๆไป จนเราสืบจนรู้ว่าเค้ามีเเฟน เเต่เค้าก็ยังคุยกะเราอยู่ ตอนนั้นเรารู้สึกเเบบ
มาก เเล้ววันนั้นเราเดินผ่านเเฟนเค้า เเฟนเค้าก็มองเรา เขาคงรู้ว่าเราคุยกะเเฟนเค้า เราเลยเลิกคุยเเต่เราเลิกคุยตั้งเเต่ที่สืบรู้ว่าเค้ามีเเฟน จนกระทั่งวันที่เราไปเดินตลาด ไปกับเพื่อนเรารู้สึกเเปลกๆเลยพูดกับเพื่อนว่า "ถ้าเจอเค้ามาเดินกับเเฟนกูหลับบ้านน่ะ" เเล้วมันก็เป็นจริง เค้ากับเเฟนเค้าเดินอยู่ข้างหลังเรา เราหันไปเจอเราเลยพูดกับเพื่อนว่า "กลับไม่ไหวเเล้ว" เพื่อนเราก็ถามว่าไหนๆๆอยู่นั้น จนเราร้องไห้ พอเรากลับบ้านเค้าก็ทักมาว่า ทำไรอยู่ เราก็งงมากว่าทักมาทำไม รู้ว่าเรารู้สึกยังไงทำไมยังทำร้ายความรู้สึกที่มีให้อยู่ได้ เราเลยตอบไปว่า "สนุกมากป่ะเล่นกับความรู้สึกกันอ่ะ เเต่เราไม่สนุกเราเจ็บว่ะ" เข้าก็ขอโทษเรา เเต่เราก็ไม่ได้ตอบ จนผ่านไปประมาณ2เดือน เค้าก็ทักมา เเล้วบอกเลิกกับเเฟนเเล้ว เราก็บอกเสียใจด้วยน่ะ เค้าก็พยายามหาเรื่องคุยกับเรา ด้วยความที่เราเคยชอบ ถึงจะโกรธ ขนาดไหนเราก็ใจอ่อน คุยมาเรื่องๆจนจะขึ้นม.6 เค้าขึ้นสเตตัสว่ากำลังคบกับ..... ที่ไม่ใช่เรา เราามากกไม่รู้ว่าต้องรู้สึกไงต้องร้องมั้ย เเต่เรารู้สึกเข้มเเข็งขึ้นไม่ร้องเลยเเล้วก็ไม่ได้อะไรกะเค้าอีกเลยจนถึงตอนนี้
ตอนนี้เราอยู่ปี3 เเล้ว เราอายุ่20เเล้ว เราก็ยังไม่มีเเฟน เราไม่เที่ยว เราไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เเต่เราก็ไม่ใช่คนดีหรอก เราชอบเล่นเกมเพราะเราคิดว่าเกมคือเซฟโซนที่ดีที่สุดของเรา จนกระทั่งมีเด็กน้อยคนหนึ่งทีกในเกมส์เรามาว่า เล่นด้วยได้มุ้ย เราก็ตอบไปว่าเล่น เเต่เค้าก็ไม่เชิญเรามาน่ะ เราเลยส่งเฟสเค้า เราก็ว่าน่ารักดี จนเราตัดสินใจ@เฟสน้องไป เราไม่ได้คิดว่าน้องจะทักเรา น้องทักเรา เราเเอบเห้ยดีอ่ะ จนตอนนี้พี่เเค่อยากบอกน้องว่า พี่ไม่เคยมีเเฟนไม่เคนมีความรู้สึกดีเเบบนี้กับใคร ถ้าเราไม่ได้จริง
อย่าให้ความหวังพี่ เพราะถ้าน้องมาพูดดีทำดีกะพี่ มันทำให้พี่รู้สึกดีกับน้อง พี่ไม่อยากเจ็บเหมือนครั้งก่อน
นี้อาจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราไม่อยากมีเเฟน เราไม่เคยมีเเฟนไม่เคยมีใคร เพราะเราไม่สวยไมาได้ตรงตามสเป็กใครเราอ้วน เราทำไงต่อดี
เอาไงกับความรู้สึกเเบบนี้
เป็นเพราะ ต้องเเต่เล็กจนโต ไม่มีเคยมีเเฟน ไม่เคยทุกอย่าง จนตอนอยู่ ม.3 ไปรู้สึก Puppy love กับรุ่นเดียวกันที่อยู่ต่างห้อง ตอนนั้นยังไม่รู้สึกชอบเค้า พอมาวันหนึ่งเค้าทักมา ทักมาเเบบงงๆ ก็คุยไปเรื่อยๆ จนขึ้น ม.4ก็ยังคุยกันอยู่สนิทมากขึ้น ทำให้รู้สึกดีมาก เเต่ก็ไม่ได้เป็นไรกัน เเต่รู้ตัวเองว่าชอบเค้าไปเเล้วเเค่เค้าทักมาคุยก็โคตรดี อาจเป็นเพราะไม่เคยมีเเบบนี้มาด้วยเลยทำให้รู้สึกดีกับเค้ามาก จนยอมช่วยเค้าทำงานทุกอย่างที่เราช่วยได้ เเต่เราไม่เคยได้อยู่ด้วยกันสักครั้งเลย เจอกันเเค่ตอนเราทำงานเสร็จเอาไปให้เค้า เเค่นั้นที่เคยเจอ จน ม.5 เรารู้สึกเค้าเเปลกๆๆไป จนเราสืบจนรู้ว่าเค้ามีเเฟน เเต่เค้าก็ยังคุยกะเราอยู่ ตอนนั้นเรารู้สึกเเบบ
ตอนนี้เราอยู่ปี3 เเล้ว เราอายุ่20เเล้ว เราก็ยังไม่มีเเฟน เราไม่เที่ยว เราไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เเต่เราก็ไม่ใช่คนดีหรอก เราชอบเล่นเกมเพราะเราคิดว่าเกมคือเซฟโซนที่ดีที่สุดของเรา จนกระทั่งมีเด็กน้อยคนหนึ่งทีกในเกมส์เรามาว่า เล่นด้วยได้มุ้ย เราก็ตอบไปว่าเล่น เเต่เค้าก็ไม่เชิญเรามาน่ะ เราเลยส่งเฟสเค้า เราก็ว่าน่ารักดี จนเราตัดสินใจ@เฟสน้องไป เราไม่ได้คิดว่าน้องจะทักเรา น้องทักเรา เราเเอบเห้ยดีอ่ะ จนตอนนี้พี่เเค่อยากบอกน้องว่า พี่ไม่เคยมีเเฟนไม่เคนมีความรู้สึกดีเเบบนี้กับใคร ถ้าเราไม่ได้จริง
นี้อาจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราไม่อยากมีเเฟน เราไม่เคยมีเเฟนไม่เคยมีใคร เพราะเราไม่สวยไมาได้ตรงตามสเป็กใครเราอ้วน เราทำไงต่อดี