คือ เราเป็นคนที่โตมากับปู่ย่าค่ะ ปู่กับย่าจะรักเรามาก แต่พอโตขึ้นก็มาทำงาน มาเรียนห่างท่าน เรารู้สึกกลัวมาซักพักแล้วค่ะ เวลาเห็นข่าว เห็นโฆษณา หรือบางทีอยู่เงียบๆแล้วนึกถึงท่าน ก็จะร้องไห้ตลอด กลัวท่านเสีย กลัวท่านไม่อยู่กับเรา เราจะอยู่ยังไง ถ้าท่านเสียเราจะไม่ร้องไห้จนใจขาดเลยหรอ แค่โทรคุยแล้วท่านบอกไม่สบาย เรายังร้องไห้หนักมากเลยค่ะ กลัวมากๆ เพราะปู่กับย่าคือทุกอย่างในชีวิตจริงๆ เรารักท่านมาก กลับบ้านอยากกินอะไรก็หาให้ ทำให้ทุกอย่าง เรากลับก็จะซื้อของที่ท่านชอบไปให้ แล้วท่านก็จะยิ้มดีใจ มันเป็นความรู้สึกที่อยากให้ท่านอยู่กับเราตลอด จนเราแก่เฒ่า อยากเห็นรอยยิ้ม อยากพูดคุย อยากอยู่ดูแลไปทั้งชีวิต ไม่รู้ตัวเองเป็นอะไร ไม่อยากคิดมากแบบนี้เลยค่ะ จิตตกมาก มีใครแนะนำไก็บ้างคะ เราต้องทำยังไง