หงุดipo สี่โมงครึ่งคว้าจักรยานออกจากบ้านปั่นมาจนเหนื่อย ไม่รู้ตอนนี้อยู่ที่ไหนสักแห่งในดินแดนชายร์ ไม่เคยมาไกลขนาดนี้

ปั่น ๆ. จะกินไก่ k. ก็ เสียดายเงิน ,112 เดี๋ยวไปดู สเตจวันเกิด เกลญ่า Bnk แล้ว กินที่ห้าง สตรีท รัชดา ไปเลย. 499 599 สุดท้าย. หนังไก่. สองไม้ 10,บาท ข้าวทีาเหลือ คลุกน้ำหมูเตะ. เมื่อวาน

เรื่องเล่าชีวิตยามเช้า – “วันที่เริ่มจากแสงอาทิตย์และกลิ่นขิง” เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นตอนหกโมงครึ่ง เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นพร้อมกับแสงแดดแรกที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่าง เขาไม่ใช่คนรีบตื่

จะว่าขี้เกียจออกกำลังกายก็ไม่ใช่ คือขี้เกียจปั่นจักรยานมากกว่า เมื่อก่อน เช้ามืดมาต้องคิดละ วันนี้จะไปทางไหน 7 วันต้องไม่ให้ซ้ำทางกัน ต้องปั่นยาวๆ อย่างน้อยก็ 1 ชม. ยิ่งวันหยุดก็หายไปเลยเกือบครึ่งวัน

หญิงสาวกลางสายหมอกยืนเงียบงัน ก้าวพ้นวันคืนเหงาสู่แดนลึกลับ ดวงตาพร่าเลือนรางไร้ชีวาวับ กระซิบกับความตายมาเยือนกาย สายลมเย็นพัดผ่านสะท้านทรวง จิตยังห่วงคนรักไม่สร่างหาย แม้ไร้ซึ่งวิญญาณยังย่างกราย วน

แดนกันดารไกลลับสุดขอบฟ้า ล้วนพนาขุนเขาไศลศรี เถื่อนทุรนซับซ้อนซ่อนพงพี แต่ยังมีหมอชายแดนช่วยผู้คน แม้สุดแสนยากไร้แต่พยายาม ไม่ครั่นคร้ามทุกข์เข็ญเป็นมรรคผล แม้ผู้คนแร้นแค้นและทุกข์ทน ยังดั้งด้นบุกป่า