เกิ่นเปลื่อยๆ
ปัจจุบันครับ อายุ 28 ทำอาชีพค่อนข้างสเปเชียล เงินเดือน หลังหักภาษีแล้วราวๆ 5x,xxx และยังโตไม่หยุดครับ ยังสามารถย้ายงานอัพเงินเดือนได้หรือยังตำแหน่งสูงได้มากกว่านี้ ยังไม่เลิกพัฒนาฝีมือ ไม่เสี่ยงตกงานครับถึงตกงานก็สามารถหาได้ในเรทที่ ไม่ต่ำกว่าเลขข้างต้นครับ ทันทีไม่มีตกงานเป็นปี มีเพื่อนรู้จักแนะนำ ref เยอะครับ
อยากทราบแนวคิดหน่อยสำหรับคนพยายามสร้างอนาคต สายโซโลครับ ไม่พึ่งพาใครหรือพึ่งแฟน เพราะไม่มีแฟน WFH ปีกว่าๆแล้วครับคาดการ์ณส่วนตัวว่า อาจจะมีขยับเข้าออฟฟิศบ้าง สภาพโควิดนี้อยู่กันจนชินงานเดินได้ไม่มีปัญหากัน เต็มที่คือประชุมสรุปงานและปัญหาประจำสัปดาห์ ก็คิดว่าอาจจะกลายเป็น WFH 50% ได้เลยถ้านโยบายมีการปรับเปลี่ยนตามความคิด
ภาระ ณ ปัจจุบัน
มีแค่คอนโดครับซื้ออยู่ผ่อนเช่าเอาเลย ดอกเบี้ยถูกกว่าการเช่าอยู่เองในระยาว คาดการ์ณไว้ไม่เกิน 40 ถ้าสามารถปลดหนี้ได้
คอนโดห่างจากที่ทำงานหลัก ก็ค่อนข้างใจกลางเมืองครับ ประมาณ 10 กิโลก็ถึงพระราม 9 แล้ว คอนโดเล็กๆเน้นใช้นอนพักร่างกายอย่างเดียว low rise ใกล้โซนของกิน ห่าง mrt 2 กิโล มีมหาลัยไม่ไกลครับ อนาคตใกล้รถไฟฟ้า 2 สายหลัก 1 สายที่เกือบจะใกล้แค่เดินทางลำบากกว่า
เดือนละ 6500 บาทต่อ หลังจากรีไฟแนนซ์แล้ว
ผ่อน BB ราคาสองแสนบาทพอดีเป๊ะๆ ผ่อนหมดปลายปีนี้ครับคือ ปี 2565 ก็จะภาระเบาลงอีกถึง 4000
ไม่ได้ส่งให้พ่อแม่ครับ เขาไม่ต้องการให้ช่วยเหลือในอนาคตอันใกล้ แล้วก็พ่อแม่ไม่ได้อยู่ไทยตลอดจนแก่
กินประมาณ 12000 บาทไม่เกินครับ วันละ 300-400
น้ำไฟเน็ตมือถือรวมกัน เต็มที่ไม่เกิน 3000
ช็อปปิ้งแค่สิ่งอำนวยความสะดวกกับ hobby ส่วนตัว แกว่งอยู่ราวๆ 1000-10000 ไม่เคยเกินครับ
เปย์เกมส์เดือนละ 1000 ครับ
โดยรวมแล้วผมจะใช้ประมาณ 20000-30000 บาทครับ
นิสัย
คิดมากวางแผนตลอดเหมือนกลัวอนาคตว่าตัวเองจะไม่สามารถอบู่สบายๆได้ ทั้งๆที่ปัจจุบันก็ไม่ได้ลำบากมากนะครับ แต่รู้สึกว่าตัวว่าแค่ที่มีมันไม่พอให้มั่นคงอยู่ได้ยาวๆ ต้องทำไรสักอย่างต้องหาทางออกให้ได้
เป็นคนเก็บเงินเก่งครับ คือก็คือเหลือจากด้านบนเท่าไหร่ โยนปล่อยคาบัญชียาวๆครับ
ใช้ชีวิตเงียบๆ เหมือนผีในสายตาคนอื่นครับ ไม่ชอบเป็นที่สนใจ เงียบๆ ไม่ได้อยากเด่นอยากดัง แค่อยากมีชีวิตดีๆง่ายๆ วันๆแค่กินทำงานพอก็ได้ครับ นอกนั้นใช้สิ่งอำนวยความสะดวกพวก เครื่องใช้ไฟฟ้าดีๆ ทุ่นแรงกาย
จำเป็นมากกว่าต้องอยู่กทมยาวๆครับ ก็คือสายงานหลักอยู่จังหวัดนี้ ให้ไปจังหวัดอื่นโดนกดเงินเดือนและงานน้อยมากอัตราการเติบโตต่ำ
การเที่ยวไม่ใช่สิ่งที่เราใฝ่หา การกินคือกินเพื่อให้ร่างกายมีสารอาหาร
หาความรู้ออนไลน์ทางด้านลงทุนอยู่ครับ ห้ามชวนนะ ก็การเทรดทั่วๆไปหนะหละครับ โดยรวมยังขาดทุนอยู่นิดหน่อย ถ้าคิดว่าไม่เวริคก็คือเลิกทางนี้ไปเลยก็ได้ครับถอนออกไม่ได้ซีเรียส
เหล้า เบียร บุหรี่ ไม่สูบครับ เหล้าอาจจะมีไปบ้างแต่นานครั้ง
วางแผนไว้ว่า
กำลังมองอยู่ว่าถ้าตีมึนไปผ่อนบ้านที่อื่น เพื่อจับจองพื้นที่ก่อนจะโดนนายทุน หรือคนที่กำลังสร้างครอบครัวกวาดพื้นที่ไปหมด อาจจะลงทุนเพื่อไปอยู่ยาวๆทีหลังซื้อบ้านเปล่าแวะไปตรวจเช็คเฉยๆ ค่อยๆหารายได้เพิ่มหรือปันส่วนที่ยังเหลือค่อยๆซื้อของเข้าบ้านปีละนิดปีละหน่อยจนอยู่ได้ แล้วค่อยปล่อยเช่าคอนโดให้นักศึกษาหรือคนทำงานที่ จับจองพื้นที่คอนโดในอนาคตใกล้ๆไม่ทันแล้ว
หลังรีไฟแนนซ์มันจะผ่อนถูกลงใช่ไหมครับ ราวๆ 6 พันบาท ถ้าผ่านสิ้นปีผ่อนรถหมด ผมคงไม่คิดจะผ่อนรถอื่นแล้วหละจนกว่ามันจะพังจริงๆ กรุงเทพเอารถมาจอดชัดๆ น้ำมันก็แพงขึ้นๆ มอไซร์ครับเวริคสุดสำหรับผม รวมแล้วก็ 1 หมื่นบาทได้ ทีนี้เงินส่วนนี้ นำไป
1.ผ่อนบ้าน+เงินเก็บหั่นออกมาอีกส่วน มันจะภาระเวอร์วังเกินไปไหมครับ ถ้าเราจะเพิ่มหนี้อีก 1 ก้อน สำหรับการลุยคนเดียว ยุคแบบนี้ สภาพแบบนี้ มูลค่าต่างๆเริ่มขึ้นเฟ้อแบบไปตามระบบมัน ระหว่างการ เพิ่มภาระผ่อนบ้านเพื่อจองที่แค่นั้น ตอนนี้ที่ค้นหาบ้านดีๆก็เริ่มจะไกลโซนทำงานไปหมดแล้ว ก็คือประมาณช่วง สยาม-สีลม-สาทร สมมุติถ้ามันกู้ผ่านนะครับ ยังไม่ได้สอบถามแบงค์กลัวโดนคอลโทรยับ
2.หรือผมควรจะเอาภาระที่ลดลงหลังรีไฟแนนซ์ ไปเก็บเงินสด หรือ ลงทุนถ้ามั่นปันผลได้ดีกว่าฝากออมนะ กองทุน บลาๆ
3.โปะคอนโดไปเลยจบกว่า ก็เอาเงินที่ผ่อนน้อยลงเก็บไว้อีกบัญชีฝากประจำ แล้วทุกๆ 2-3 ปีถอนไปโปะๆ (หวังกินดอกอันน้อยนิด นิดหน่อย)
4.ควรเอาเงินไปทำอย่างอื่น ตอนนี้พยายามหาไอเดียใหม่ๆแปลกๆ เยอะๆอยู่ครับ หรือมีประสบการ์ณก็อยากจะขอแบ่งความรู้มุมมองความคิดหน่อยครับ
ไม่คิดง้อแฟนครับ สมมุติถ้ามี ถึงต่อให้มีผมก็ไม่ให้เขามายุ่งกับภาระที่เราต้องผ่อนครับมันคือทรัพย์สินของตัวผม ยังไม่แต่งก็ไม่มีหน้าที่มีแชร์ส่วนนี้คิดประมาณนี้ครับ แต่จะให้เปย์แฟนผมก็เปย์เลยนะ ผมมองว่าผมมีสิ่งที่ผมต้องจัดการ
แล้วผมรู้สึกว่า แค่ผมหลับหูหลับตาทำงานลืมๆ มันไม่น่าจะตอบโจทย์เลย มีหลายอย่างที่อยากทำให้ได้เยอะเลยครับ ตามแบบมนุษย์เงินเดือนนั่นหละครับไม่สามารถเกษียรชีวิตได้อย่างมั่นใจ
อันนี้เรื่องจริงนะครับไม่ได้ปั้นหรือปรุงแต่งแต่อย่างใด
ช่วยคิดหน่อยครับว่าหลังรีไฟแนนซ์แล้ว ผ่อนบ้านเพิ่ม หรือ โปะคอนโด หรือ เอาเงินไปลงทุน??
ปัจจุบันครับ อายุ 28 ทำอาชีพค่อนข้างสเปเชียล เงินเดือน หลังหักภาษีแล้วราวๆ 5x,xxx และยังโตไม่หยุดครับ ยังสามารถย้ายงานอัพเงินเดือนได้หรือยังตำแหน่งสูงได้มากกว่านี้ ยังไม่เลิกพัฒนาฝีมือ ไม่เสี่ยงตกงานครับถึงตกงานก็สามารถหาได้ในเรทที่ ไม่ต่ำกว่าเลขข้างต้นครับ ทันทีไม่มีตกงานเป็นปี มีเพื่อนรู้จักแนะนำ ref เยอะครับ
อยากทราบแนวคิดหน่อยสำหรับคนพยายามสร้างอนาคต สายโซโลครับ ไม่พึ่งพาใครหรือพึ่งแฟน เพราะไม่มีแฟน WFH ปีกว่าๆแล้วครับคาดการ์ณส่วนตัวว่า อาจจะมีขยับเข้าออฟฟิศบ้าง สภาพโควิดนี้อยู่กันจนชินงานเดินได้ไม่มีปัญหากัน เต็มที่คือประชุมสรุปงานและปัญหาประจำสัปดาห์ ก็คิดว่าอาจจะกลายเป็น WFH 50% ได้เลยถ้านโยบายมีการปรับเปลี่ยนตามความคิด
ภาระ ณ ปัจจุบัน
มีแค่คอนโดครับซื้ออยู่ผ่อนเช่าเอาเลย ดอกเบี้ยถูกกว่าการเช่าอยู่เองในระยาว คาดการ์ณไว้ไม่เกิน 40 ถ้าสามารถปลดหนี้ได้
คอนโดห่างจากที่ทำงานหลัก ก็ค่อนข้างใจกลางเมืองครับ ประมาณ 10 กิโลก็ถึงพระราม 9 แล้ว คอนโดเล็กๆเน้นใช้นอนพักร่างกายอย่างเดียว low rise ใกล้โซนของกิน ห่าง mrt 2 กิโล มีมหาลัยไม่ไกลครับ อนาคตใกล้รถไฟฟ้า 2 สายหลัก 1 สายที่เกือบจะใกล้แค่เดินทางลำบากกว่า
เดือนละ 6500 บาทต่อ หลังจากรีไฟแนนซ์แล้ว
ผ่อน BB ราคาสองแสนบาทพอดีเป๊ะๆ ผ่อนหมดปลายปีนี้ครับคือ ปี 2565 ก็จะภาระเบาลงอีกถึง 4000
ไม่ได้ส่งให้พ่อแม่ครับ เขาไม่ต้องการให้ช่วยเหลือในอนาคตอันใกล้ แล้วก็พ่อแม่ไม่ได้อยู่ไทยตลอดจนแก่
กินประมาณ 12000 บาทไม่เกินครับ วันละ 300-400
น้ำไฟเน็ตมือถือรวมกัน เต็มที่ไม่เกิน 3000
ช็อปปิ้งแค่สิ่งอำนวยความสะดวกกับ hobby ส่วนตัว แกว่งอยู่ราวๆ 1000-10000 ไม่เคยเกินครับ
เปย์เกมส์เดือนละ 1000 ครับ
โดยรวมแล้วผมจะใช้ประมาณ 20000-30000 บาทครับ
นิสัย
คิดมากวางแผนตลอดเหมือนกลัวอนาคตว่าตัวเองจะไม่สามารถอบู่สบายๆได้ ทั้งๆที่ปัจจุบันก็ไม่ได้ลำบากมากนะครับ แต่รู้สึกว่าตัวว่าแค่ที่มีมันไม่พอให้มั่นคงอยู่ได้ยาวๆ ต้องทำไรสักอย่างต้องหาทางออกให้ได้
เป็นคนเก็บเงินเก่งครับ คือก็คือเหลือจากด้านบนเท่าไหร่ โยนปล่อยคาบัญชียาวๆครับ
ใช้ชีวิตเงียบๆ เหมือนผีในสายตาคนอื่นครับ ไม่ชอบเป็นที่สนใจ เงียบๆ ไม่ได้อยากเด่นอยากดัง แค่อยากมีชีวิตดีๆง่ายๆ วันๆแค่กินทำงานพอก็ได้ครับ นอกนั้นใช้สิ่งอำนวยความสะดวกพวก เครื่องใช้ไฟฟ้าดีๆ ทุ่นแรงกาย
จำเป็นมากกว่าต้องอยู่กทมยาวๆครับ ก็คือสายงานหลักอยู่จังหวัดนี้ ให้ไปจังหวัดอื่นโดนกดเงินเดือนและงานน้อยมากอัตราการเติบโตต่ำ
การเที่ยวไม่ใช่สิ่งที่เราใฝ่หา การกินคือกินเพื่อให้ร่างกายมีสารอาหาร
หาความรู้ออนไลน์ทางด้านลงทุนอยู่ครับ ห้ามชวนนะ ก็การเทรดทั่วๆไปหนะหละครับ โดยรวมยังขาดทุนอยู่นิดหน่อย ถ้าคิดว่าไม่เวริคก็คือเลิกทางนี้ไปเลยก็ได้ครับถอนออกไม่ได้ซีเรียส
เหล้า เบียร บุหรี่ ไม่สูบครับ เหล้าอาจจะมีไปบ้างแต่นานครั้ง
วางแผนไว้ว่า
กำลังมองอยู่ว่าถ้าตีมึนไปผ่อนบ้านที่อื่น เพื่อจับจองพื้นที่ก่อนจะโดนนายทุน หรือคนที่กำลังสร้างครอบครัวกวาดพื้นที่ไปหมด อาจจะลงทุนเพื่อไปอยู่ยาวๆทีหลังซื้อบ้านเปล่าแวะไปตรวจเช็คเฉยๆ ค่อยๆหารายได้เพิ่มหรือปันส่วนที่ยังเหลือค่อยๆซื้อของเข้าบ้านปีละนิดปีละหน่อยจนอยู่ได้ แล้วค่อยปล่อยเช่าคอนโดให้นักศึกษาหรือคนทำงานที่ จับจองพื้นที่คอนโดในอนาคตใกล้ๆไม่ทันแล้ว
หลังรีไฟแนนซ์มันจะผ่อนถูกลงใช่ไหมครับ ราวๆ 6 พันบาท ถ้าผ่านสิ้นปีผ่อนรถหมด ผมคงไม่คิดจะผ่อนรถอื่นแล้วหละจนกว่ามันจะพังจริงๆ กรุงเทพเอารถมาจอดชัดๆ น้ำมันก็แพงขึ้นๆ มอไซร์ครับเวริคสุดสำหรับผม รวมแล้วก็ 1 หมื่นบาทได้ ทีนี้เงินส่วนนี้ นำไป
1.ผ่อนบ้าน+เงินเก็บหั่นออกมาอีกส่วน มันจะภาระเวอร์วังเกินไปไหมครับ ถ้าเราจะเพิ่มหนี้อีก 1 ก้อน สำหรับการลุยคนเดียว ยุคแบบนี้ สภาพแบบนี้ มูลค่าต่างๆเริ่มขึ้นเฟ้อแบบไปตามระบบมัน ระหว่างการ เพิ่มภาระผ่อนบ้านเพื่อจองที่แค่นั้น ตอนนี้ที่ค้นหาบ้านดีๆก็เริ่มจะไกลโซนทำงานไปหมดแล้ว ก็คือประมาณช่วง สยาม-สีลม-สาทร สมมุติถ้ามันกู้ผ่านนะครับ ยังไม่ได้สอบถามแบงค์กลัวโดนคอลโทรยับ
2.หรือผมควรจะเอาภาระที่ลดลงหลังรีไฟแนนซ์ ไปเก็บเงินสด หรือ ลงทุนถ้ามั่นปันผลได้ดีกว่าฝากออมนะ กองทุน บลาๆ
3.โปะคอนโดไปเลยจบกว่า ก็เอาเงินที่ผ่อนน้อยลงเก็บไว้อีกบัญชีฝากประจำ แล้วทุกๆ 2-3 ปีถอนไปโปะๆ (หวังกินดอกอันน้อยนิด นิดหน่อย)
4.ควรเอาเงินไปทำอย่างอื่น ตอนนี้พยายามหาไอเดียใหม่ๆแปลกๆ เยอะๆอยู่ครับ หรือมีประสบการ์ณก็อยากจะขอแบ่งความรู้มุมมองความคิดหน่อยครับ
ไม่คิดง้อแฟนครับ สมมุติถ้ามี ถึงต่อให้มีผมก็ไม่ให้เขามายุ่งกับภาระที่เราต้องผ่อนครับมันคือทรัพย์สินของตัวผม ยังไม่แต่งก็ไม่มีหน้าที่มีแชร์ส่วนนี้คิดประมาณนี้ครับ แต่จะให้เปย์แฟนผมก็เปย์เลยนะ ผมมองว่าผมมีสิ่งที่ผมต้องจัดการ
แล้วผมรู้สึกว่า แค่ผมหลับหูหลับตาทำงานลืมๆ มันไม่น่าจะตอบโจทย์เลย มีหลายอย่างที่อยากทำให้ได้เยอะเลยครับ ตามแบบมนุษย์เงินเดือนนั่นหละครับไม่สามารถเกษียรชีวิตได้อย่างมั่นใจ
อันนี้เรื่องจริงนะครับไม่ได้ปั้นหรือปรุงแต่งแต่อย่างใด