ผมผิดปกติทางจิตรึเปล่า เวลาทำอะไรไม่ดีอย่างที่คาดไว้ จะทำร้ายตัวเอง

ผมเริ่มทำร้ายตัวเองแบบเล็กๆน้อยๆ เวลาทำอะไรแล้วไม่ประสบผลสำเร็จ โดยเฉพาะกับเรื่องง่ายๆ แรกๆที่จำได้ก็จะทำร้ายตัวเองเบาๆ เช่น จิกผม คือหยุมหัวเป็นกำๆแล้วดึงกระตุกแรงๆ บ้างก็ทุบโต๊ะแรงๆ ใจจริงคือเพื่อให้แขนและมือมันเจ็บ แต่เหมือนหลอกตัวเองว่าเป็นการระบายความโกรธ คือตอนทำไม่รู้ตัวว่านี่คือการทำร้ายตัวเอง แต่มาคิดได้ทีหลัง เพราะมานั่งคิดแล้วว่าใจจริงอยากให้ตัวเองเจ็บ เพื่อให้ระวังว่าควรทำให้ดีกว่านี้ แต่มันเกิดไม่บ่อย เดือนนึง 2-3 ครั้ง จะทำติดๆกัน แล้วก็หายไปซักระยะ หลังๆเริ่มตบขาอ่อนตัวเอง ตบแบบตบแรงๆแบบสุดแรงอ่ะครับ ตบได้แรงแค่ไหนก็แค่นั้น เคยตบซ้ำไปซ้ำมาจนมันชาไปหมด แดงเป็นจ้ำ 3-4 วัน แต่ไม่ช้ำ ใจจริงอยากให้มันช้ำไปเลยแต่คงแรงไม่พอ ล่าสุดเมื่อ 2 สัปดาห์ก่อน ผมนั่งเล่นเกมส์ ทำผิดซ้ำซาก ผมตบหน้าตัวเองแบบสุดแรง ตบจน headphone หลุดออกจากหัว แต่ก็ยังรู้สึกว่ายังไม่แรงพอ แต่มันได้แค่นี้ เพราะไม่รู้จะตบยังไงให้แรงกว่านี้ เลยเปลี่ยนเป็นต่อย ผมต่อยแก้มขวาตัวเองจนรู้สึกว่ากรามขยับนิดนึง ก็เลยพอ เพราะกลัวพิการ แต่ไม่กลัวว่ามันจะเจ็บนะ กลัวพูดไม่ได้เหมือนปกติเฉยๆ เลยหยุด แล้วเปลี่ยนเป็นตบสุดแรงแทน คือตอนที่ทำ ไม่ได้คิดเลยว่าเรากำลังทำร้ายร่างกายตัวเองอยู่ ในหัวมีความคิดแค่ ทำไมยังผิดซ้ำซากๆๆๆๆๆ วนไป มานึกได้หลังจากผ่านไปแล้ว 1 วัน และคิดว่า ทำไปเพื่ออะไรวะ เราเป็นอะไร โรคจิตรึเปล่า แต่ผมไม่เคยทำร้ายคนอื่นนะ ไม่คิดจะทำร้ายใครด้วย แค่ด่ายังไม่กล้าเลย แล้วก็ไม่อยากให้ใครมาทำร้ายผมด้วย แต่ตัวเองกลับทำร้ายตัวเองได้ ผมสับสนมาก ผมควรไปหาจิตแพทย์ใช่ไหมครับ ซึ่งผมก็คิดว่าควร // ขอเท้าความนิดนึงว่า ผมเคยมีประสบการณ์ domestic violence มาแล้วช่วงวัยรุ่น และต้องทนอยู่กับมันมา 6-7 ปี แบบหนีไปไหนไม่ได้ ถูกกระทำจากพ่อตัวเอง ทั้งด่าทอ เหยียดหยาม เหน็บแนม ใส่ร้าย และทำร้ายร่างกาย เหมือนเราหายใจก็ผิด เหมือนเราเกิดมาทำไมถ้าเขาไม่ต้องการเราขนาดนั้น ผมเชื่อว่าพฤติกรรมของผม ส่งผลมาจากเหตุการณ์ความรุนแรงในครอบครัวนี้อย่างแน่นอน แต่ผมไม่คิดจะฆ่าตัวตายนะครับ แต่...ถ้าตายได้ก็ดี เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่มี goal อะไรไกลๆในชีวิต ก็เลยคิดว่าตายไปช่วงที่ยังทำอะไรได้ ก็ไม่น่ามีปัญหา เคยสงสัยว่าเป็นซึมเศร้ารึเปล่า ก็ไม่นะครับ ยังไม่แย่ขนาดนั้น ยังหาความสุขในชีวิตได้หลายๆอย่าง แต่สิ่งที่กลัวที่สุดสำหรับผมคือ การเป็นภาระคนอื่น มีคนเคยบอกว่าผมชิลดีนะ คิดง่ายดี แต่จริงๆชีวิตที่ผ่านมาตั้งแต่เด็ก ผมเหนื่อยมาก เจ็บปวดมาก แต่พอเวลาเราผ่านมันมาได้แล้ว เราเลยมองว่า อืมมมม ก็ผ่านมาได้แล้วนี่นะ ไม่เห็นมีอะไร แต่พฤติกรรมมันไม่ปกตินี่สิ ใครมีอะไรดีๆแนะนำผมหน่อยนะครับ