นี่เป็นกระทู้เเรกของเราคะ เราอายุ15ยายเราเป็นคนขี้บ่นคะ ตอนเราเด็กๆเราทะเลาะกับยายบ่อยมากใช้คำรุนเเรงเขวี้ยงข้าวของใส่ตบตีเพราะเราไม่ยอมไปคุมลูกน้องหรือเฝ้าร้านเป็นเเบบนี้ในทุกๆวันเเกจะชอบด่าลูกน้องเราก็ทำหูทวนลมไป เเละมาวันนี้เเกด่าเราเหมือนเดิมว่าโง่ไม่ยอมไปเฝ้าร้านไม่มีสมองคนอย่างเขาเรียกกินข้าวไม่ทันหมาเเม่ก็โง่พ่อก็ควายลูกมันถึงได้ปัญญาอ่อนเเบบนี้ เท่านั้นเเหละเราก็ตอบกลับไปว่า..ทน*พูดไม่ไหวเเล้วนะทุกวันนี้กุทน..มาตลอดด่าพ่อเเม่กูเเบบนั้นนะใครจะไปทนวะด่ากูไม่เป็นไรหรอกด่าพ่อเเม่กูทำไมทุกวันนี้กูเหนื่อยเรื่องเรียนมากเเค่ไหนเเล้วต้องมาฟัง..บ่นอีกมันกดดันรู้บ้างไหมที่หนูไม่พูดเพราะหนูเเคร์ความรู้สึกคนอื่นไงเเล้วยายเคยเเคร์ใจคนอื่นไหมว่าคนที่โดนด่าเขารู้สึกยังไงเเล้วตาก็มาซํ้าเราอีกว่าทำไมคนอย่าง**มันโง่ชอบทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาเปรียบเปรยกับออทิสติก  ยายเราทำงานเกี่ยวกับการขายหมูคะทุกๆเดือนเขาจะเเบ่งให้70000-80000บาท พร้อมกับด่าว่ารู้เเบบนี้กูไม่ให้เงินคนโง่เเบบ**หรอก จนตอนนี้เราไม่อยากเห็นหน้ายายเลยคะเพราะเราทนดูสภาพเเกไม่ไหวจริงๆมันกดดันมากๆ รู้สึกไร้ค่าหมดความหวังท้ออยากตายให้จบๆสักที