เคยเป็นเเบบเราบ้างมัย

เราควรปล่อยมือรึป่าวที่พยามประครองไห้เราไม่ต้องเลิกกันทั้งความผิดพลาดจากอดีตเอามาปรับปรุงไหม่ไห้รักดีกว่าเดิม เเต่เหมือนยิ่งเราทุ่มเทเค้ายิ่งทำตัวไม่เหมือนเดิมเปรี่ยนไป ทั้งที่ไม่อยากเริ่มต้นไหม่ ทุกครั้งที่คิดมันรุ้สึก เหมือนจะต้องกลับไปว่างเปล่าเงียบไม่มีเสียง  บางที่กะรู้สึกร้องไห้เองทั้งที่ไม่เศร้า หรือไม่กะเศร้าทั้งที่ไม่มีเรื่องเศร้า รึจะเราจะเป็นซึมเศร้าไปสะเเล้วเเต่ไม่รู้ตัว อยากจะตายๆไปสะเเต่ทุกครั้งหน้าพ่อกับเเม่มักโผล่เข้ามาในหัว