รักคนที่เป็นไปไม่ได้ผิดป่าวค่ะ

คือ ตอนนี้เรากำลังศึกษาพูดคุยกับคนๆนึงอยุ่ค่ะ เเต่เหมือนกับว่าเเฟนเก่าของคนๆนั้นเขาก้เเบบเหมือนยังมีเยื่อใยอยู่ เราเห็นเเละรับรู้ได้ค่ะว่าเขามีไปไหนมาไหนด้วยกันเนื่องจากเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน เราควร

เราเเอบชอบเพื่อนตั้งเเต่ม.6จนตอนนี้เรียนจบปริญญาเเล้วค่ะ  เราคุยกันทุกวัน บอกคิดถึง ไปดูหนัง ไปเที่ยว เคยบอกชอบไปตอนม.6 เเต่ก็เเห้ว ถามเขาว่าชอบราบ้างมั้ยเขาบอกเขาไม่รู้&

เเต่ก่อนตอนเค้ารักเรามากๆๆๆ เเต่เรากลับทำนิสัยเเน่ๆๆใส่เค้าเช่นนอกใจเค้า เเต่ตอนนี้เราเปลี่ยนให้เค้าโดยการที่เราไม่มีคนอื่นมีเเต่เค้าคนเดียวรักเค้าคนเดียว เเต่เหมือนกับว่าเค้าจะเริ่มทำใจกับเรา เเต่เรา

ขอเริ่มเรื่องเลยนะ เราเรียนอยู่ที่เดียวกับพี่คนนึง เราแอบชอบพี่เค้า เราก็ไม่คิดว่าจะชอบอะไรมากมายเเต่เราก็อยากจะลองคุยดู เราทักไปคุยกับเค้าทุกวันๆ ถามคำตอบคำ บางทีพี่เค้าก็ไม่ตอบ ปล่อยให้เราคุยคนเดียว

อยากคุยด้วย คิดถึงงงงง

เรากับเเฟนเลิกกัน เพราะว่า เขาบอกว่าอยากอยู่คนเดียว เรารักเขามากเกินไปเขาอึดอัด เราพยายามทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น เเต่เหมือนกับเขาเริ่มรำคาญ เขาไม่อยากให้เราอยู่ตรงนั้น เขาบอกว่าเขาไม่รู้ เขาก็รักเรา เเ

เหนื่อยจังเลยค่ะ เหนื่อยจนไม่อยากอยู่เเล้ว ทำยังไงดีคะ เราอยากเอาความคิดบ้าๆนี้ออกจากหัว เราไม่อยากคิดเเบบนี้เลย เราไม่อยากโทษตัวเอง เรามีอาการย้ำคิดย้ำทำ,มือสั่น,ทำร้ายตัวเอง มันทำให้เราทรมานมากๆ ภาพ

เรื่องมีอยู่ว่า เราเลิกกันมาจะครบ1ปีเเล้วค่ะ เเล้วพยายามที่จะมีคนใหม่ พอเริ่มใหม่กับใครก็ไม่โอเคสักคน เรายังคิดเรื่องเขาตลอด เเล้วเเจ้งเตือนในfacebook 1ปีที่เเล้ว ความทรงจำมันเด้งเตือนว่าเมื่อก่อนเราร

-3-

นก นก นก นก นก โคตรเจ็บ "รักตัวเองดิวะ" เราเป็นคนคุยยามเขาเหงาอะ เขาเปิดใจให้เเล้ว เเต่เราเลือกที่จะไม่เป็นอะไรกับเขามากกว่าพี่น้อง กลัวถ้าเลิกกันไปป เราจะกลายเป็ยคนไม่รู้จักกัน