[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จริงๆกระทู้นี้แค่อยากบ่นความเฮงซวยของชีวิตตัวเองเฉยๆ ใครอยากอ่านหรือแสดงคคห.ก็ได้นะ ตอนนี้เราม.ต้น ปีหน้าก็ขึ้นม.ปลายละ แบบคนที่ซัพพอร์ตทางการเงินจริงๆก็ทุกเรื่อง ก็จะมีแค่พ่อกับย่า ซึ่งพ่อเราก็เข้าห้าสิบละ ย่าก็เจ็ดสิบนิดๆไม่ได้มีรายได้อะไรพิเศษก็ปกติได้จากหลานๆ เราไม่รู้อนาคตใช่ไหมล่ะ ก็นั่นแหละ เครียดนิดหน่อย ว่าถ้าอนาคตพ่อทำงานไม่ไหว ย่าไม่อยู่ เราจะเอาเงินที่ไหนมาเรียน อ่ะโอเคพาร์ทไทม์มี แต่ค่าแรงในไทยอ่ะ เราทำเอามาจ่ายไม่ทันหรอก กู้เราทำได้ แต่เราก็ต้องมีเงินซัพพอร์ตอยู่ดี ซึ่งนี่กังวลนิดหน่อยจริงๆก็มากอยู่ แบบคิดอะไรแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆเลย เพราะฐานะเรามันแย่ลงตั้งแต่รัฐบาลชุดนี้เข้ามา พอมีโควิดอีก ตู้ม ชีวิตเราเหมือนลงเหว เราน่ะเก็บเงินจากที่ได้จากพ่อทุกๆเดือนแล้วไม่ได้ไปรร.มาซื้อพวกipad โน๊ตบุ้ค ทรศ. ซึ่งมันก็จะมีญาติๆชอบแซะ ว่าแบบเออ เรานี่รวยเนาะ พ่อรวยหนิแหม วันๆก็กินแล้วก็นอนไม่ต้องคิดไรเยอะแยะหนิ เราโมโหทุกครั้งเลย ทั้งๆที่เราพยายามเก็บมาหลายปี กลับมาพูดจาหมาๆแบบนี้ แค่พูดว่าเราเก่งมันยากมากหรอ งง แล้วเราก็ชอบคิดมาก เราพยายามไม่คิดเรื่องอนาคต เราช่างแม่ งกับมัน แิต่เอาจริงๆทุกคนก็รู้ใช่ป่ะว่ามันต้องคิดบ้างอนาคตอ่ะ แบบนี่โคตรรู้สึกแย่เลย ว่าจะเอาเงินจากไหนมาเรียนมหาลัยว่ะ มัธยมปลายคิดว่าโอเคอยู่มันเป็นรร.รัฐ ไม่ได้แพงมากค่ะ คิดว่าไหวมั้ง แต่มหาลัยนั่นแหละอย่างที่บอกตอนแรกเรื่องกู้ไป พ้อยหลักๆคือเราอิจฉาค่ะ อิจฉาครอบครัวที่มีคนซัพพอร์ต เรานอยด์ทุกครั้งที่เวลาน้องๆชอบพูดว่าอยากเรียนอันนี้นะ พ่อแม่ก็จัดให้เรียนทันที ซึ่งพ่อเราไม่ได้เข้าใจปัญหาของเราเลย เราอยู่คนละบ้านกับพ่อค่ะ แบบออกจะห่างเหินนิดๆ เรารู้สึกไม่ดีมากๆ จริงๆถ้าอ่านมาถึงตรงนี้อยากติเราตรงไหนติมาเลยนะ แต่ขอไม่เจ็บมากแล้วทำให้เรามีหัวคิดขึ้นหน่อย56555 ที่มาบ่นในพันทิปเพราะไม่รู้จะคุยกับใครเลยค่ะ ไม่อยากเอาพลังลบไปให้เพื่อนสนิท ไม่รู้จะพิมพ์อะไรดีพิมพ์ไม่รู้เรื่องด้วย แล้วก็จริงๆเราร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ แหะๆ เราเหนื่อย ฮีลเราหน่อยก็ได้ ฮื่อ ทุกคนคือเราลบกท.ไม่เป็น ตอนนั้นมันเครียดจริงๆนะ แต่พอหลายวันกลับมาอ่านก็ตลกตัวเองนิดนึง ใครอยากอ่านกดอ่านได้นะถือว่าขำๆละกันㅠㅠㅠㅠㅠㅠ
เหนื่อยอ่ะ ฮีลตัวเองไงดี