คือเรื่องนี้มันก็หลายรอบหลายครั้งเป็นมาหลายปีแล้วตั้งแต่พ่อติดเหล้า พ่อเราเป็นคนคิดร้ายกับตัวเองไม่พอ ยังคิดร้ายกับคนอื่นอีก ชอบหาว่าคนอื่นว่าตัวเอง นินทาตัวเอง แบบบางทีเขาก็ขำกันในกลุ่มเขาเฉยๆ พอก็หาว่าเขานินทาแล้วขำพ่อ ตอนไม่ดื่มเหล้าก็เงียบที่เรียกว่ากลายเป็นปกติเลย พอเหล้าเข้าปาก มันดันกลายเป็นอีกคน แล้วเวลาเขาจะนินทาใครหรือด่าใคร เขาก็ตะโกน หาว่าคนอื่นไม่อายบ้างรึไง ที่มานินทาคนอื่น หรือบางทีแค่โดนแกล้งนิดหน่อย ดันเก็บมาจริงจัง ด่าเขาจนเขาหน้าเสียเลยค่ะ บางทีกับเด็ก กับหลาน กับน้องสาวตัวเองพ่อยังไม่เว้น เราอายมาก เราต้องมานั่งตอบคำถามคนแถวบ้านตลอดเลย ว่าพ่อเป็นอะไร เสียงดังอีกแล้ว มีเรื่องอีกแล้วหรอ เราเป็นถึงขั้นวิตกกังวล จนหลอนเลยค่ะ เราคิดอยากหนีบ่อยๆ หนีไปไกลๆ แต่ก็ยังอยากมีอนาคต ยังอยากมีเพื่อน ยังอยากอยู่กับแม่กับน้อง เราควรทำยังไงดีคะ ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้หรือจะต้องบอกพ่อ (เราคุยกับแม่เรื่องพ่อบ่อยๆ แม่เราก็ไม่อยากอยู่เหมือนกัน แต่เสาหลักมันเป็นพ่อ เราเลยไม่รู้จะทำยังไง มีแต่คนบอกให้ทนๆไปก่อน คือเราก็ทนนะคะ แต่บางทีพอทนไม่ไหว มันโดนเยอะๆเข้า มันก็แย่จนอยากจะหนีไปไกลๆเลย)
เรารำคาญพ่อตัวเองมากเลยค่ะ ต้องมานั่งฟังคำสบถของพ่อทุกวัน จนจิตใจย่ำแย่มาก