เราเองโตมาในครอบครัวที่ตอนเด็ก พ่อกินเหล้าหนักมาก และโมโหร้าย เจ้าอารมณ์  ตั้งแต่เด็กจนโต เราโดนพ่อทำร้ายร่างกายจนนับไม่ถ้วน แบบว่าบางครั้งเลือดออก ตีจนเป็นรอยแผลเป็นติดตัว บางครั้งกินข้าวไม่หมดก็จะเอาข้าวราดหัว หนักที่สุดคือตอนเราเข้ามหาวิทยาลัยปี1 วันนั้นเค้าเมา และเรียกเรามาคุย ถามเราว่าทำไมเราถึงตื่นเช้าแบบคนอื่นไม่ได้ เราตอบไปว่า (ไม่รู้) เท่านั้นแหละ เค้ายืนขึ้นแล้วเตะเข้าหน้าเรา จนเลือดกำเดาไหลเป็นทาง แม่ก็แค่มอง หลังจากวันนั้น เราหนีออกจากบ้าน ไม่เรียน หางานทำ แต่แม่เราก็ตามให้กลับมาอยู่บ้าน  จนตอนนี้เราอายุจะ40แล้ว  ยังไม่เคยลืมได้สักครั้ง ทุกวันนี้พ่อเราอายุ 66 เราไม่คุยกับพ่อมาจะ10ปี เค้ายังเป็นคนเจ้าอารมณ์ ชอบ สบถคำหยาบคาย จนวันนึงเราทนไม่ไหว เลยเถียงกลับไป บอกตามตรง ว่า แค้น มากกว่ารัก เรากลายเป็นคนเจ้าอารมณ์ ติดความเจ็บปวด ชอบเหม่อ แกะเล็บจนเลือดไหล(เป็นมาตั้งแต่เด็ก) เราจำฝังใจในทุกการกระทำของเค้า ที่ทำกับเราบางทีเรายังคิดนะ ว่าเรารอดมาได้ยังไง  เราอยากลืมนะ แต่มันไม่เคยลืมได้ ตอนนี้เราดิ่งมากค่ะ เราไม่อยากแม้แต่จะเห็นหน้าเค้า (กลัวใจตัวเอง) บางทีตามข่าว ว่าลูกทำร้ายพ่อ ลูกเค้าอาจจะถูกเลี้ยงดูมาแบบรุนแรงจนเป็นคนเก็บกด แบบเราก็ได้  ใครที่เคยโดนแบบเรา ลืมมันยังได้ไงบ้าง